Aad Solleveld

Veertig, veertig, veertig. Overal zie ik ineens veertig. Maar ik heb dan ook een lot uit de loterij!

Toch wat mij het meest trof is de problematiek rondom de Koningshof. De financiële perikelen dan toch waarover de broer van de wethouder die over de centjes gaat ons in het AD kond deed. Deze wethouder heeft een hekel aan potjes, dit in tegenstelling tot zijn collega Kromdijk. Maar Huub had er blijkbaar toch een in z’n la liggen.

Ik kreeg een déjà-vu door een rekening van mijn zorgverzekeraar DSW. Ik moest denken aan Ruud Lubbers een bekend politicus. De langstzittende premier in Nederland, een wereldberoemde CDA-er en een bekende billenknijper, wat hij naar hartenlust scheen uit te oefenen bij de uitvoeren van hele hoge functies. Die man.

Die takken zijn de boosdoener en geven overlast aan fietsers. Je zou dan als oplossing het knotten kunnen overwegen maar dat was niet aan de orde. Keijzer zei letterlijk: “Het is niet de bedoeling van het college om het hele jaar door te knotten”.

Ik vertaal de ‘U’ op de poster met ‘de bewoners van Maassluis’. Je hebt Maassluizers die crimineel zijn, maar niet alle Maassluizer zijn crimineel. Welke groep wordt er nu uitgesloten? Dat soort gedachten borrelen op terwijl ik de uitwerpselen van mijn leasehond in een plastic zakje probeer te wurmen.

Vooral Naaldwijk deed mij deugd want de collega die meesmuilend deed over onze stadsrechten komt hier vandaan.

Als je met dit gegeven een semantische, quasi juristendiscussie start dan wordt het mij droef te moede. Dan snap je niet dat de burger daar anders inzit en op die manier inderdaad vervreemdt van de politiek.

Je zal maar huurder zijn met een batterij tweede leg na een derde huwelijk. In de visie van Omtzigt gaan de pensioenen, dan wel de salarissen in de toekomst na je 50ste omlaag.