Christel van Berkel

Onze jongste stapt er parmantig in rond; onze Koning voor een Dag. Buiten hangen vlaggetjes. De buren hebben een kleinschalige huizenroute bedacht voor de kinderen.

Het is alsof ik mezelf herontdek. Dat voelt prettig en vertrouwd. Ik ben geen mens van grote plannen. Ik leef graag met de dag. Alles wat was, is niet meer en het klinkt vreemd maar ik heb er weinig moeite mee. De dagen vliegen voorbij

Waar een ander hierom lacht zag ik een lang spoor van lijken en mijn maag keerde zich om.

Schoolkeuze stress: Het waren catchy teksten in het glossy magazine waarmee diverse scholen zich wilden onderscheiden; Een Thuis voor Toekomstmakers! De school waar je gezien wordt! Jouw beste kans van slagen! De school die jou raakt!! Jouw slimste keuze.

column nr: 5 Echt waar? Dan ben ik tien (…). …

Tranen stromen over mijn wangen. Ik veeg ze niet weg. Ik ben sprakeloos.

Een spelletje doe je toch om te winnen. Eens? We spelen wel serieus. Fanatiek. Met een echte winnaarsmentaliteit… en dus schaak ik alsof mijn leven er van af hangt. Tot ik verlies. Dan blijkt het ineens ‘maar een spelletje’.

Ik dein graag mee op het ritme van het leven en ontvang vrijmoedig wat voor mij is bestemd. Mezelf verliezen!