
Column: Koninginnedag deel 2
“Koopt Maassluise waar, dan helpen wij elkaar”. Toch heeft Koninginnedag ook aangename dingen, vooral ontmoetingen met (voor mij) onbekende Maassluizers, die je toevallig treft op een terras. Zo ook deze keer. We hadden het over de verfraaiing van Maassluis langs het Scheur. Mijn tafelgenoot, Wijnant van Genderen, ondernemer in Maassluis, blijkt ook van dit soort mooie objecten te maken.

Column: Beeldvorming
Dit is geen bezuinigingsmaatregel. Vanaf 1 januari 2014 is de bibliotheek 4 ochtenden extra open per week. Dat is 8 uur meer dan de afgelopen jaren! Of 35% meer open dan voorheen. Om meer uren open te kunnen gaan, werken we met wat wij zelf noemen, selfservice uren.

Column: Niet ver van mijn bed
Later ben ik nog eens met haar naar dat dorpje gegaan. Dit en haar verhalen maakten diepe indruk; het maakte de oorlog ineens een stukje minder ver-van-mijn-bed. Maar juist door al deze verhalen kunnen we onze vrijheid weer doorgeven aan de volgende generatie en dan zullen ook zij beseffen dat vrijheid niet vanzelfsprekend is, maar oneindig kostbaar.

Column: Vreemd
Een ongemakkelijk gevoel is de regel bij dit soort ontmoetingen. Diepgaand wordt het zelden, in gebroken Engels, en bovendien staan we midden op de stoep. Ik besluit dat als ik hem morgen bij het Koningsontbijt op de Zuiddijk zie, ik hem alsnog zal uitnodigen. Gelukkig heeft hij zijn familie om zich heen.

Column: Warmpjes erbij zitten
Wat zouden onze (groot)ouders trots zijn op deze maatschappij die zij vol optimisme opbouwden na WO II. Blijf in je eigen huis tot het niet meer kan. Daar moet een geheime masterplan achter schuilgaan. Ik zal niet gek opkijken als straks iedereen van zeventig jaar en ouder zo’n brief krijgt.

Column: Uitslover
Uiteraard deed ik mijn uiterste best en al met al viel het reuze mee. Lachen met de anderen om de rare paardenpassen die we moesten maken. Bonfire van Anky van Grunsven zou jaloers op me geweest zijn.

Column: Koningsdag
Deed je niet goed mee dan kon je een draai om je oren verwachten, ook zoiets vaderlandslievend dat verdwenen is. Ooit stond ik als tienjarige te zingen en te zwaaien op de lange weg in de Hoek.

Column: Margreet
Niemand geloofde het, tot hij of zij het met eigen ogen had gezien. Indy vindt alles best, als Margreet maar in de buurt is. Ze mag zelfs zijn tanden poetsen.