Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
In mijn column 63 opende ik met: “Het is leuk dingen te vernemen die bij mij ‘het schone, juist omdat het niet gewoon lijkt’ oproepen”. Zo’n ding is het artikel ‘Kleurt jouw kunst binnenkort de stad?’, dat de uitnodiging van Theater Koningshof inhield: ‘Maak een kunstwerk dat past bij het thema hoop & vrolijkheid’. Over dat initiatief staat op de site van Ervaar Maassluis nog steeds: ’Bij Theater Koningshof houden we graag hoop – en draaien we de dingen graag om. Daarom, lieve mensen, willen wij de stad graag opfleuren met zonnigheid!’ Inmiddels is het winnende werk bekend en kan de tevens meegegeven boodschap om talent een duwtje in de rug te geven verder invulling krijgen.
Het is mooi om dan uit een dergelijke opdracht de diverse opbeurende elementen tegen het licht te houden. Maar ook, om te benoemen dat er voor ‘hoop & vrolijkheid’ inderdaad dingen op een pakkende manier zijn ‘omgedraaid’. Ik vertaal dat door het opbeurend te vinden dat mens en stad worden verbonden. Dit in de zin van ‘dát wat iemand voor de stad creëert ook publiekelijk wordt gemaakt’. Hierdoor kan het ook anderen inspireren. Die koppeling van de mens met het publiekelijke is daarmee ook een voorbeeld voor het bedrijven van politiek. Want, niet alleen voor het opfleuren is een verbinding van mens en stad belangrijk. Voor álle maatschappelijke vraagstukken is het van belang je af te vragen ‘hoe zijn mens en samenleving verbonden?’. Dit om een stad, de stad voor iedereen te laten zijn. Dit klinkt héél vanzelfsprekend, maar dat is het zelfs gehéél niet. Want, zo liggen de vraagstukken over macht, verdeel en heers op straat en is dat waarneembaar bij het observeren van mensen in het openbaar wanneer we onze dagelijkse boodschappen doen.
Daarom worden opbeurende elementen meer waard door het koesteren ervan, want je gunt het iedereen om met zijn of haar talent een duwtje in de rug te ervaren. Zo vlak voor de verkiezingen is dan een centrale vraag ‘welke partijen geven ALLE mensen een stimulerend duwtje in de rug?’ Het ‘de stad opfleuren met zonnigheid‘ door kunst spreekt aan omdat we feitelijk buitenmusea creëren. We krijgen zo als het ware een gratis ‘museumbezoek’ cadeau. We zien veel kunstenaars de afgelopen jaren hun kunst in de buitenruimte tentoonspreiden. Denk bijvoorbeeld aan de tentoonstelling JR: Chronicles in het Groninger Museum. JR maakt onder andere ‘grootschalige kunstwerken op gebouwen en pleinen in steden over de hele wereld en geeft mensen en gemeenschappen die niet altijd goed zichtbaar zijn een platform voor hun verhaal’. Dit is een magnifiek voorbeeld van het verbinden van mens en samenleving! Dus blaas de kunstwerken in Maassluis waarmee we maatschappelijke verhaal willen vertellen gerust op. Laat ze zien, bespreken en beleven!
Echter, er is op te merken dat in onze regio niet wordt stilgezeten! In de lijn van het stimuleren van talent, het verbinden van mens en stad, de dingen omdraaien en burgerinitiatieven, kan het oplettend oog lezen dat er geld beschikbaar wordt gesteld door het Fonds Schiedam Vlaardingen en omstreken. Dit met de bedoeling ‘steun aan burgers te geven die hun wijk of stad een beetje mooier, leuker of beter kunnen maken’. Maar ‘steun aan maatschappelijke projecten kan ook bedoeld zijn om bijvoorbeeld jongeren aan het sporten te krijgen’, aldus het fonds. Kijk, zo wordt er ook over de stadsgrens gesneld, voor het regionaal uitnodigen van burgers om hun talenten in te zetten en zo kleur te geven aan straat, stad en regio.
We zeggen wel eens ‘van het één komt het ander’. In bovenstaande handreikingen naar de burger onderstreep ik graag dat ‘het een’ hier een mooie bundeling is van hoopvolle stimulansen die het stadsleven vrolijkheid geven. ‘Het ander’ is in deze column het zichtbare, dat ons bij het passeren opbeurend verrast.
Met de initiatieven om de stad visueel te kleuren tonen zich, telkens als je er langsrijdt, mogelijkheden om aan de koffietafel een volgend initiatief te bespreken. Zo blijft het balletje ‘de burger mét de stad in beweging’ rollen en blijft onze hoop verbonden met zichtbare uitkomsten. Daarmee krijg je ook de vrolijkheid op een presenteerblaadje. Ik kijk, met het voorjaar in het verschiet, al uit de naar de bloesembomen die ieder seizoen aan de Westlandseweg prachtig bloeien.
Ook de natuur herinnert iedereen zo aan hoop & vrolijkheid. Fijn als we blijven openstaan om díe lijn, voor ons zichtbaar creërend handelen voor vrolijkheid, te volgen. Dan hoeft er geen sprake te zijn van ‘tegen beter weten in’ en gebruiken we ons verstand waarvoor het bedoeld is: Een stad voor ALLE mensen!
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 168 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.