Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Ik hoor regelmatig mensen klagen over de BOA als niet functionerende handhaver. De oorzaak ligt decennia geleden toen de politie haar gezag verloor. Toen werd namelijk de indrukwekkende Chevrolet surveillanceauto ingeruild voor een Golfje. Daarna werd de kleding modieus, de haardracht vrijgelaten en de tattoo modisch.
Organisatorisch werden ook diverse wijzigingen doorgevoerd. De agent te voet of op de fiets verdween. Politiebureaus werden regionaal, korpsleiding idem en de afstand tot het fysieke werkterrein bijna legendarisch.
De zichtbaarheid van Hermandad is al lange tijd minimaal. Het zijn veelal rondrijders die altijd achter de feiten aan karren.
Hun gezag is daardoor miniem en (verbaal) geweld is schering en inslag. Voor de meeste tijd lijken het dossier snuffelaars en maar af en toe Proces Verbaal schrijvers.
Door de schaalvergroting van het werkgebied naar de regio en tegelijkertijd te weinig bemensing, is het dweilen met de kraan open.
Toen kwamen daar de Boa’s ter bestrijding van werkdruk en onderbezetting. Een soort tweederangs agenten. Helaas mogen deze jongens en meisjes niet zoveel. Ook is hun uitrusting marginaal. Voeg daarbij dat er nauwelijks waarneembare resultaten worden behaald. Ik lees althans nooit iets daarover in de berichtgeving. Dus zullen die niet voor het oprapen liggen.
Gezien deze zelf gecreëerde problematiek is er geen zondebok aan te wijzen buiten de overheid. Of we moeten naar de burgerij wijzen die overal lak aan heeft. De goeden niet te na, maar die durven dan weer niemand aan te spreken uit angst voor bedreiging en geweld.
En zo hobbelen we verder totdat het een keer echt ontspoort. Dan zijn er velen die de put willen dempen, terwijl zij nu al boter op het hoofd hebben.
Er is in dit land weinig reden om blij te zijn met de spreuk “Je maintiendrai” … ik zal handhaven.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 190 lezers