Afwisselend delen Paula en Frans Korpershoek deze plaats voor een column waarin zij schrijven over wat hen raakt. Als ‘doorsluizer’ maar ook als mens

colum nr 1

Waarom ga ik zitten voor een boek van 500 bladzijden, terwijl ik ook een samenvatting van één A4-tje kan lezen? Waarom fietst iemand dagenlang van Rotterdam naar Parijs terwijl je er met de trein in een middagdutje bent? Waarom beklimt iemand met veel moeite die hoge berg met dat prachtige uitzicht, terwijl er ook een kabelbaan naartoe gaat die hem er in 10 minuten brengt?

De reis naar de eindbestemming is blijkbaar niet minder belangrijk dan daadwerkelijk op de eindbestemming aankomen. In de meeste gevallen is die reis ook nódig. Om arts te worden moet je (gelukkig maar…) minstens 6 jaar lang met je neus in de boeken en eindeloze uurtjes meekijken bij de specialisten. Als je een huis bouwt ben je maandenlang bezig, heb je verschillende vakmannen nodig, laat het één op het ander wachten en heb je veel geduld nodig voor alle onverwachte tegenslagen.

De weg ergens naartoe is dus in veel gevallen belangrijker dan (of op z’n minst even belangrijk als) de eindbestemming. Tijdens het oprichten van kringloop en ontmoetingsplek De Doorsluizer houd ik me deze gedachte vaak voor. Ik kijk reikhalzend uit naar het moment dat we onze deuren openen. Dat er kopjes koffie gedronken worden tijdens een goed gesprek. Dat verschillende mensen elkaar vinden. Dat ingeleverde kleding, boeken en accessoires in de handen vallen van een gelukkige koper. Dat meubeltjes een tweede (of derde, of vierde) leven krijgen in een ander huis.

De weg hiernaartoe bewandelen we echt niet alleen maar fluitend. Ik kan het vergelijken met een zwangerschap (waar ik enigszins ervaring mee heb na het krijgen van 3 kids). Momenten van euforie en momenten waarbij je adrenaline- en endorfineniveau (in goede zin) piekt. Maar ook de momenten van onzekerheid, ongemak, stress en pijn. En daarna, na het hardste werken, opnieuw dat moment van euforie.

Het voorbereidingsproces, het dromen en fantaseren, brainstormen, vormen van visie, netwerken en vergaderingen is voornamelijk een leuke, vaak gezellige en inspirerende reis. De speurtocht naar een geschikt pand gaf me een gevoel van gezonde spanning. Het daadwerkelijk vinden van een pand gaf een gevoel van euforie. Onze dromen kregen vorm! Bij het verbouwen van het pand komen bloed, zweet en tranen: een spijker door een schoenzool, een balk op iemands achterhoofd, een telefoon in 1000 stukjes door een ongeluk, een verstopt wespennest in het pand, de lange dagen weg van huis en gezin… Best wat ongemak, pijn en moeite.

Maar dan heb je de tientallen welkome ‘stoorzenders’ op een dag, die we stiekem allemaal zien als cadeautjes: de lieve mensen die naar binnen turen, benieuwd zijn naar wat er komen gaat, een gezellig praatje maken en zich soms zelfs aanbieden als vrijwilliger. Mooie geluksmomenten. Ze kunnen het bouwproces enigszins vertragen, maar we vinden ze juist zó waardevol tijdens deze reis. Eén van onze doelstellingen om mensen te verbinden met elkaar, mooie ontmoetingen te laten plaatsvinden, wordt al bereikt tijdens deze reis naar het openen van De Doorsluizer! Niet alleen met de voorbijgangers, maar ook onderling tussen alle vrijwilligers die zich inzetten om het pand op te knappen.

Ik kijk uit naar het gevoel van euforie, als De Doorsluizer zijn deuren kan openen. Maar deze reis, de hobbelige weg er naartoe: ik ben gaan inzien hoe belangrijk en waardevol hij is. Onmisbaar en nodig. Een geschenk. Net als alle lieve betrokkenen. Ik ben dankbaar.


Paula Korpershoek

Paula Korpershoek

Paula Korpershoek | Zondagcolumnist van 8-2018 tm 5/2019 | Vanaf 6/2019 Invalcolumnist bij gelegenheid | De Doorsluizer | Bestuurslid en fulltime 'doorsluizer'

8 Reacties

  1. Deborah Markus
    18 augustus 2018 at 22:54

    Super mooi stuk, Paula!!!

  2. Astrid Markus
    17 augustus 2018 at 00:01

    Ik vond het erg leuk om je eerste column te lezen, verrassend en erg leuk om met jullie het te beleven.

  3. Arjen van Geest
    14 augustus 2018 at 17:53

    Mooie column, Paula. Herkenbaar ook ;-). Succes samen!!

  4. Ard
    13 augustus 2018 at 12:28

    Leuk stuk Paula! En succes aan alle doorsluizers!

  5. Martina
    13 augustus 2018 at 10:45

    Mooie column Paula. Heel veel succes, maar dat komt zeker goed!

  6. Natasja
    12 augustus 2018 at 15:50

    Lekker vlot te lezen column Paula en ook nog met een mooie boodschap! Goed gedaan…je mag trots zijn op jezelf 💕👌🏻

  7. Angelique
    12 augustus 2018 at 12:11

    Wat heb ik genoten van je 1e column! Ben zo benieuwd hoe het zal gaan worden. Succes.

  8. Marja Gerkema
    12 augustus 2018 at 09:32

    Ik kijk uit naar de opening en wens jullie ontzettend veel succes!!