Column nr: 1

Iedereen kent het nog wel: je bestelde iets van 500 gram aan de toonbank en je kreeg bijna steevast de vraag: “Mag het iets meer zijn?“ Misschien vroeg de winkelbediende dat om de omzet van zijn winkel te vergroten, maar  ‘t kon ook zo maar zijn dat hij/zij het jou gewoon gunde.

Aan dit verschijnsel moet ik wel eens denken bij mijn bezigheden voor Maassluizers die het minder goed hebben of echt in armoede leven.  In mijn netwerk van mensen die daar ook mee bezig zijn, komen ook regelmatig de verhalen los over hulpvragen voor zaken die wij heel normaal vinden en waarvan we eigenlijk niet zonder kunnen. En dat er dan soms antwoorden gegeven worden die de hulpvrager niet verder helpen. Niet: “Mag het iets meer zijn?“ , maar “We laten u in de kou staan!” Dat is althans de feitelijke betekenis van een ingewikkelde formulering die dan  soms gebezigd wordt.

Voorbeelden?
Vinden we het fatsoenlijk om een gezin met opgroeiende kinderen zonder koelkast of zonder wasmachine te laten  tobben? Het gebeurt in Maassluis.

Vinden we het fatsoenlijk om iemand die geen onderdak meer heeft op straat te laten bivakkeren ‘s-nachts? Het is gebeurd in Maassluis.

Vinden we het fatsoenlijk om iemand die in de schuldsanering zit en dus geen geld heeft voor een aanvullende verzekering of om zelf de tandarts te betalen met heftige kiespijn te laten voortmodderen? Het gebeurt in Maassluis.

Als we het er met elkaar over eens zijn dat we dit zo niet willen in Maassluis, dan komt de oplossing al een flinke stap dichterbij.

Er zijn allerlei loketten en instanties waar je je hulpvraag in kan dienen. Mooi. En er zijn allerlei regels en voorwaarden waaraan voldaan moet worden. Dat is goed. Maar die regels en voorwaarden zijn er toch om oplossingen te bieden? En niet om uit te leggen waarom u iets niet krijgt wat de rest van Maassluis wel fatsoenlijk zou vinden …

Dus een weigering met zo’n ingewikkelde toelichting is niet effectief. Die zou beter gevolgd kunnen worden door een uitleg waar en hoe de hulpvrager wél echt geholpen zal gaan worden.

Pas zag ik op tv een weergave van een wijkbijeenkomst in Rotterdam. Burgemeester Aboutaleb stond op het podium: “In deze stad hoeft niemand onvrijwillig de nacht in de open lucht door te brengen. Als er iemand is die vannacht geen bed heeft, regel ik dat vanavond nog.

Het kan dus wel.

Een mooie uitdaging toch?  Laten we dat eens gaan ervaren.

volgende week …

de column van Adri Huisman (GroenLinks)

Jaarschema columns

Leo vdWel

Leo vdWel

Leo van der Wel | columnist 2018-2022
Steunraadslid ChristenUnie 2014-2022 | Gepensioneerd | Bestuurslid van Stichting Present

1 Reactie

  1. Aad Rieken
    23 oktober 2018 at 08:25

    ‘Mag Het (N)Iets Meer Zijn,
    Leo Van Der Wel……………..,
    Die Vindt Het Maar Niet(s)!’