Column nr (10)
“Wat wil je later worden?”
Een vraag die veel grote mensen aan kleine kinderen stellen. Het is een vraag die telkens terugkomt. Hij komt vaak gepaard met een “je kan zijn en worden wat je wil!”.
Ook ik heb deze vraag vaak gehoord, van leraren of verre familieleden die geen idee hebben waar het gesprek anders over moet gaan. Mijn antwoord op die vraag is volgens mij altijd anders geweest. Ooit wilde ik “bejaardetemmer” worden (in een verzorgingshuis werken), later wist ik het zeker ik werd een astronaut, toen werd ik een acteur, soldaat, schrijver, psycholoog, kunstenaar en tot slot animator voor Disney of vormgever of toch acteur? Ja, ik ben 16 jaar en ik heb nog steeds geen idee “wat ik later wil worden”.
Wat ik me wel afvraag is waarom de vraag zo geformuleerd wordt? “Wat wil je wórden?” Zijn we niet al iemand? En dan het vervolg op de vraag bij velen: “Jij kan worden wat je wil”. DIt antwoord wordt vaak nog gegeven voor je 12e, daarna moet je “realistische” doelen stellen. Als ik mensen vertel dat ik het grafisch lyceum doe wordt er vaak gezegd, “Leuk, maar daar ga je toch nooit werk in krijgen?”. Wat is er gebeurd met de “Doe waar je gelukkig van wordt” mentaliteit?
Natuurlijk snap ik dat je niet voor altijd kan blijven denken dat je een kattenpedicure salon gaat runnen en dat een goed back-up plan belangrijk is. Maar ik vind het ook belangrijk dat we onze jeugd het gevoel meegeven dat een beroep anders dan een dokter of advocaat ook goed is. Het is belangrijk dat je iets gaat doen wat je leuk vindt, want een burn-out ligt in onze generatie ook op de loer.
Dus aan alle grote mensen de vraag, wat wilde u later doen als beroep? En? Bent u dat gaan doen? Of kwam er iets op uw pad wat u leuker vond? Of bent u er nog naartoe aan het werken?
1 Reactie
“Op De Vraag Wat Wil Je Worden,
Was Mijn Antwoord Altijd Groter!”