column nr 16

Automobilist rijdt door na aanrijding, slachtoffers overleden

Maassluis – Op de Maassluisseweg richting Maasland, net na het viaduct heeft zaterdag rond 16.30 uur een dodelijk ongeluk plaatsgevonden. Twee meerkoeten werden aangereden door een auto. De automobilist is doorgereden na het ongeval. De vrouw bleef zwaargewond achter op het wegdek en was niet aanspreekbaar. De man overleed ter plaatse. Toen hulp arriveerde werd al snel duidelijk dat ook de vrouw het niet zou gaan redden, ze had onder meer verwondingen aan haar onderlichaam, haar hoofd zat vastgeplakt aan het asfalt. Ze is voorzichtig opgeraapt, waarna ook zij al snel overleed. Beiden zijn langs de weg in de berm gelegd waar zij 5 minuten eerder nog, zij aan zij, op zoek waren naar voedsel. De bestuurder was toen al lang weg, in beslag genomen door zijn mobiel en op weg naar een afspraak waar hij blijkbaar al had moeten zijn.

Ik was de hulpverlener in dit verhaal. Ik rij dagelijks over de Maassluisseweg en verbaas me telkens weer over de snelheid waarmee automobilisten hier en over de Rozenlaan rijden. De snelweg loopt iets verderop maar sommigen weten duidelijk het verschil niet meer. Ik reed achter de automobilist die de twee meerkoeten aanreed, hij remde niet eens. Ik schrok, heb snel mijn auto aan de kant gezet en ben ernaartoe gelopen. Sommige automobilisten reden ook gewoon door, anderen schrokken en remden. Ik vond het een verschrikkelijk gezicht, die arme beesten op het wegdek, één leefde er nog en probeerde overeind te komen, wat gezien de verwondingen onmogelijk was. Ik ben niet zo`n held en bij een verdrietig of pijnlijk gebeuren, ben ik snel van streek. Maar ik kon het ook niet over mijn hart verkrijgen om de dieren daar zo te laten, in paniek en in pijn. Ik heb het jaren geleden al eens eerder meegemaakt, met een eend. Het dier was ook net aangereden en toen wij kwamen aanrijden, schrok ik van het aangezicht. Het beest leefde nog, overal was bloed, ik kon er niet tegen en zei tegen mijn man dat hij door moest rijden. Later had ik er zo`n spijt van, ik voelde me zo schuldig dat ik niets had gedaan. Daarom wist ik nu ook dat ik iets moest doen, dat ik moest stoppen en ze daar weg moest halen. Dus dat heb ik gedaan, ik ben er naar toe gelopen, de ene was al dood, de andere leefde nog maar stierf eigenlijk zodra ik hem opgeraapt had. Ik heb ze beiden naast elkaar in de berm gelegd en ben weer weggegaan, ik kon niets meer voor ze doen.

Ik begrijp werkelijk niet hoe je het in je hoofd kan halen om zo hard over een weg te rijden binnen de bebouwde kom. Er kan van alles gebeuren, kinderen kunnen oversteken, honden kunnen plotseling de weg op lopen of vogels kunnen de weg op gaan. Het verbijstert me dat mensen een dier kunnen aanrijden en daarna gewoon hun weg vervolgen. Een dier is een levend wezen, het voelt ook pijn, ervaart ook stress, hoe kan iemand zo hard zijn? Ik vraag me af of het een gebrek aan respect is. Respect voor de natuur, respect voor alles wat leeft. Zonder onze natuur, zonder onze leefomgeving zouden we niet lang overleven. Ieder levend wezen heeft recht op een fatsoenlijke en respectvolle behandeling. Soms ontkom je er niet aan, een dier wat plots voor je auto de weg overschiet, valt niet meer te ontwijken, maar neem dan de moeite om te stoppen en te kijken of het dood is of niet. Breng het dier eventueel naar een dierenarts waar ze verkeersslachtoffers vaak gratis helpen. Als een dier zwaar gewond is en niet meer te redden, is het in mijn ogen niet meer dan fatsoenlijk om het snel te doden. Achteloos doorrijden getuigt van weinig respect!

Ik hoorde later dat bij extreme kou meerkoeten vaker het asfalt opzoeken, ze zijn dan op zoek naar warmte. Daarnaast is het inmiddels lente en worden ook de dieren weer wakker. Het gaat kriebelen en ze gaan op zoek naar een partner om te kunnen paren. Straks zijn er weer eendenkuikens en zwanenjongen en net als jonge kinderen schieten die ook alle kanten op.

Zullen we met zijn allen een beetje opletten en wat minder hard door de stad crossen?

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp | Zaterdagcolumnist per 9-2017 | Coach Rouwverwerking & Verlies | Praktijk ELBE | Forum voor Maassluis■ Steunraadslid 2022-2026 ■

7 Reacties

  1. Jaime de Vos
    25 maart 2018 at 20:22

    Heel vervelend voor die dieren, maar wilt je dit nooit meer doen?

    “Ik schrok, heb snel mijn auto aan de kant gezet en ben ernaartoe gelopen.”

    Levensgevaarlijk. Immers kunnen mensen ook op die plek aangereden worden. Jammer van die dieren hoor, maar blijf stilstaan bij je eigen veiligheid!

    • 25 maart 2018 at 21:01

      waar zit het gevaar in jouw waarneming? (we kennen geen van allen de verkeerssituatie ter plaatse toen het gebeurde, behalve Trudie)

    • Jaime de Vos
      25 maart 2018 at 23:20

      Een aanname, wellicht overhaast. Maar als het een plek is waar je aangereden kan worden, dat gebeurde immers met de meerkoeten, dan moet je er niet te dicht op staan. 😉

  2. bea scheurwater
    24 maart 2018 at 14:58

    Respect every living being

  3. Leo Poortman
    24 maart 2018 at 12:11

    Helaas zie je dit maar al te vaak….. Goede reactie van jou ook al had het geen baat….. hoop dat mensen door dit schrijven wat meer gaan nadenken….. bedankt voor je verhaal….

  4. Aad Rieken
    24 maart 2018 at 09:34

    “Beste Trudie en Dick,

    Jullie Passen Beiden Ter Kamp,
    Lijken Niet Op Max Verstappen.

    Stoppen Met Een Familie Ramp,
    Is Voor Jos Iets Te Ver-Happen!

  5. Dick Pasterkamp
    24 maart 2018 at 09:08

    Je hebt gelijk eenmaal in de auto lijken we allemaal te veranderen in Jos Verstappen.