column nr (199)

Wouter staat nogmaals erbij stil omdat het hem aan het hart gaat. Hij schreef er in maart 1017 over in column 160

[Redactie]

Ik weet nog hoe mijn handschrift was toen ik jong was, op de lagere en later op de middelbare school; krasserig, ongelijkmatig en nauwelijks leesbaar. Toen ik na de middelbare school verder ging leren werd mijn handschrift er niet veel beter op. Tijdens lessen en colleges moest je aantekeningen maken en als ik dan later die aantekeningen doorlas was er vaak geen touw aan vast te knopen.

Uiteindelijk heb ik mezelf daarom een soort blokschrift aangeleerd dat ik heel snel (vaak nog sneller dan het zogenaamde ‘schoonschrift’ wat bij mij dus alles behalve schoon was kon schrijven en terug lezen. Ik werd daar zo goed in dat studiegenoten vaak mijn aantekeningen wilde kopiëren omdat het zo goed leesbaar was.

Later werd dat blokschrift langzaam weer een vorm van aan elkaar schrijven en het werd ook steeds leesbaarder. Inmiddels weet ik dat wanneer ik heel snel dingen moet opschrijven het de leesbaarheid niet ten goede komt maar ik kan het in ieder geval nog ontcijferen wat er staat.

Tegenwoordig schrijf ik ook weer met een vulpen. Het mooie van een vulpen is dat je beheerst moet schrijven, niet te hard moet drukken en niet te zacht, de letters goed aan elkaar moet plakken in je schrift, daar wordt het niet alleen leesbaarder van maar ook aangenamer om naar te kijken. Ik weet nog dat mijn kinderen op de lagere school leerde schrijven met een soort vulpen. Ik weet nu ook waarom.

Tegenwoordig schrijven kinderen en jongeren steeds minder. Ja, ze schrijven door middel van een toetsenbord, zoals ook ik deze column tik. En toch is dat jammer. En eerlijk gezegd ook niet zo’n goede ontwikkeling. Er is veel onderzoek gedaan naar het digitaal schrijven en het digitaal lezen. En uit al die onderzoeken blijkt dat wanneer je digitaal lezen tegenover lezen uit een boek met elkaar vergelijkt, het begrijpend lezen en het beter onthouden van wat je hebt gelezen beter gaat uit een papieren boek dan van een schermpje.

En datzelfde geldt ook voor schrijven. Alles wat je met de hand schrijft, beklijft beter dan wanneer je iets op een scherm tikt. Ik was al blij met mijn vulpen, blijkt het wetenschappelijk ook nog eens beter ook.

Wouter vHeiningen

Wouter vHeiningen

Columnist sedert juli 2013 | Directeur Bibliotheek De Plataan voor Maassluis, Vlaardingen & Midden-Delfland | Bestuurslid van Nationaal Documentatiecentrum Maarten ’t Hart en stichting Ongehoord!

2 Reacties

  1. Aad Rieken
    26 oktober 2018 at 08:34

    “Vul Je Pen Met Inhoud!”

  2. Jan Buijsse
    25 oktober 2018 at 08:40

    Ik ben erg blij met mijn Caran d’Ache