Column (203): Afspraakjes

column nr: 203

Eerste afspraakjes. Oké, ik geef het toe, mijn guilty pleasure is kijken naar First dates op NPO 3, en dan met name de Engelse variant. In een Londens restaurant worden singles gematcht aan elkaar op basis van, soms onduidelijke en soms overduidelijke overeenkomsten. De gerant van het restaurant is Fred, een Fransman met een veel te grote onduidelijke baard die elke aflevering begint met een bijzonder cliche over wat de liefde allemaal wel niet vermag.

De Engelse variant is zo leuk omdat niet alleen de singles centraal staan maar ook het charmante personeel van het First dates restaurant. En alles trekt voorbij, van jong tot oud, van landelijk tot stads, van kakkers tot tokkies, van homo’s tot lesbiennes.

Vooral de gesprekjes vooraf en achteraf zijn zeer vermakelijk maar het is de ongemakkelijke communicatie tussen de singles die mij soms uit doen roepen naar de tv: niet doen!, niet zeggen!

Natuurlijk is het makkelijk als niet-single om te oordelen en te beoordelen, de beste stuurlui staan natuurlijk ook hier aan wal, maar er ontbreekt vaak toch wel wat aan de sociale manieren van de verschillende daters. Wat ook opvalt zijn de vaak enorme eisen van de deelnemers, de bucketlist lijstjes, en vooral de afkeuren. Wanneer iemand leuk gevonden wordt maar per ongeluk een verkeerd woord gebruikt of even niet precies doet wat de tegenpartij verwacht is het al gauw een no go.

Voer voor psychologen en voyeurs maar vooral ook voor iedereen die houdt van opbloeiende liefdes, van rare types en van uitgesproken gedrag. Ik hou ervan.