Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

Al mijn hele leven kamp ik met hoofdpijn. Stresshoofdpijn, hormonale hoofdpijn, migraine, ik heb het allemaal. Bijna dagelijks heb ik er last van. Zij het in verschillende gradaties. De ene keer kan ik nog gewoon functioneren. De andere keer lig ik in een donkere kamer met oordoppen in. De ene keer ben ik zo misselijk dat ik het idee heb dat ik elk moment kan spugen. Het andere moment slik ik een paracetamol en ga ik door. Maar vervelend is het wel.

Een aantal jaren terug ben ik ervoor naar het ziekenhuis gegaan. Ik moest stoppen met cafeïne en met pijnstillers. Je kunt namelijk ook medicijnafhankelijke hoofdpijn krijgen. Ik scheen in een soort cirkel te zitten waar ik niet zomaar uit kon komen. Slikte ik geen pijnstiller? Dan kon ik niet meer functioneren. Slikte ik het wel? Dan zorgde dat dus schijnbaar weer voor extra hoofdpijn. Na een helse periode van “afkicken” leek het beter te gaan. Ik had nog wel bijna dagelijks hoofdpijn, maar zonder pijnstillers kon ik nog redelijk goed functioneren. Dat is, als ik geen migraineaanval kreeg. Want daarmee kan ik echt niets meer doen. Het liefste bonk ik dan keihard met mijn hoofd tegen de muur en trek mijn haren uit mijn hoofd. Als een soort waanzinnige ga ik heen en weer schommelen. Alles om me af te leiden van de helse pijn die ik op dat moment ervaar. De pijnstilling die ik daarvoor heb zorgt ervoor dat ik heel erg duf word en sneller in slaap val. Dat is ook het enige wat werkt. Slapen. De dagen erna voelt mijn hoofd aan als een blok beton. Vreselijk.

Weer een nieuwe erbij
Gelukkig vielen de aanvallen een tijdje mee. En ook de andere hoofdpijn die ik had was te behapstukken. Tot de laatste tijd. Er gaat werkelijk geen dag voorbij dat ik niet scheel van de hoofdpijn uit mijn ogen kijk. Een nieuw soort hoofdpijn. De soort waarbij je het idee hebt dat je oog tot ver achter in je oogkas getrokken wordt. Het soort waarbij nadenken een opgave wordt. Ik ben voorzichtig met pijnstillers maar kom er vaak niet omheen. Al doet het niet veel. De hoofdpijn blijft.

Medicijnen
De huisarts denkt aan een ander soort migraine en schrijft me nieuwe medicijnen voor. Wanneer ik die neem ben ik van de wereld. Dat stopt de hoofdpijn dus inderdaad. Tot op zekere hoogte. Want zodra ik weer een beetje bij de mensen ben, is de hoofdpijn terug. Daarbij kan ik niet fatsoenlijk functioneren met die migrainemedicijnen. Iets wat toch wel erg belangrijk is aangezien ik een alleenstaande moeder ben. Dus weer terug naar de tekentafel. Dit keer krijg ik Diclofenac voorgeschreven. Het medicijn waar mijn moeder, jaren geleden, een anafylactische schok door heeft gekregen. Ik ben angstig om het te nemen maar de pijn wint het. Helaas doet ook dat niet veel.

Genoeg stempeltjes
Is dit WEER een gevalletje: Leer er maar mee leven? Die heb ik namelijk al heel wat keren te horen gekregen. Hier in Nederland is de gezondheidzorg namelijk erg goed in het geven van stempeltjes om je vervolgens aan de Goden over te leveren. Ik wil niet weer naar de huisarts. Bang voor het feit dat ik dan weer een of ander syndroom toebedeeld krijg. Weer een nieuw stempeltje waar vervolgens niets mee gedaan wordt. Met mijn prikkelbaar darm syndroom, polycysteus-ovariumsyndroom, restless legs syndroom en mijn chronisch vermoeidheid syndroom is mijn stempelkaartje al aardig vol lijkt mij zo.

En kan ik hiermee leren leven? Als je mij ziet, zie je niet dat er wat aan de hand is. Ik ben een kampioen in het maskeren van de pijn. Maar vanbinnen ga ik kapot. Dus als iemand nog een tip heeft? Ik sta open voor alles. Al moet ik dagelijks een rondje draaien op mijn hoofd, kristallen om mijn nek hangen of gefrituurde sprinkhanen eten, ik wil alles proberen.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 296 lezers

Helga de Lelij

Helga de Lelij

Helga de Lelij│ Maandagcolumnist per 7/2017 │ Vrouw met kind en manloos huishouden │ Levensgenieter │ Blogger bij Love2bemama, FleurFlirt en Ik ben Helga │ (HRM bij Tedecon) │ Hard voor weinig en altijd… Ehm nooit.. Ehm dat dus!

2 Reacties

  1. Robert Klop
    15 november 2022 at 20:43

    Yoga, kan wellicht helpen

  2. Aad Rieken
    14 november 2022 at 09:20

    ”HEL-GA.”