Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

Mijn dochter zit in groep 7 wat betekent dat we ons alvast aan het oriënteren zijn op middelbare scholen. Gewoon kijken wat er is. Sfeer proeven. Maar vooral een voorbereiding op volgend jaar wanneer de echte keuze gemaakt moet worden.

Gewapend met de VO-gids bekijken we wat er allemaal is. Het is overweldigend. Om op tienjarige leeftijd al te moeten bepalen wat je wil voor de komende jaren. Over het algemeen heeft ze al moeite om te kiezen welks snoepje ze die dag wil eten. Laat staan dat je over zoiets groots moet beslissen.

In de buurt
In de gids staan scholen “in de buurt”. Nu is Rotterdam relatief gezien dichtbij. Tenzij je tegen die tijd 11 jaar bent en afhankelijk van de fiets. Dat is het toch wel een behoorlijk stuk trappen. Dus voor we al die scholen gaan bekijken, wil ik eerst kijken of het haalbaar is. Ik weet immers dat je op het MBO/ HBO/ WO recht hebt op een studenten-OV. Er moet toch ook vast wel zoiets zijn voor scholieren op de middelbare school? Maar niets blijkt minder waar. Op de middelbare school mogen de ouders die kosten zelf ophoesten. En die zijn niet misselijk!

OV is niet te betalen!
Op saldo reizen blijkt al snel geen optie te zijn. Met ruim €2.500,- per jaar is dat niet te betalen. De goedkoopste versie is een jaarabonnement van bijna €1.000,- Voor mensen op bijstandsniveau is dat bijna een hele maand inkomsten. Zelfs voor mensen die tot modaal verdienen is dat een hele hap uit het budget. Zeker met de huidige prijzen is dat simpelweg niet op te brengen. Hoe graag je ook zou willen of hoeveel je het jouw kind ook gunt. Tel daarbij op dat het best spannend zou zijn wanneer jouw 11-jarige elke dag een uur met het openbaar vervoer zou moeten reizen naar Rotterdam en de keuze om het niet te doen is snel gemaakt.

Kansenongelijkheid
Wat ik erg vind is dat dit wederom zorgt voor kansenongelijkheid. Op heel jonge leeftijd wordt jouw toekomst al beïnvloed door de bankrekening van papa en mama. Zelfs op de middelbare school moet je als kind dus niet alleen kijken naar wat je leuk lijkt, maar ook wat betaalbaar is. Iets waar een kind op die leeftijd nog helemaal niet mee bezig zou moeten zijn! Waarom is er voor die groep kinderen niets geregeld? Bijna overal zijn potjes voor. Van de schoolspullenpas tot de kindpas.  Een fiets, een laptop, alles is aan te vragen wanneer het inkomen van de ouders onvoldoende blijkt. Behalve dus voor het vervoer van- en naar school. En vooral, waarom is het openbaar vervoer ZO duur? €1.000,- per jaar om naar school te kunnen. Om te kunnen leren. Om jezelf te kunnen ontwikkelen. En dan heb je het alleen over de kosten om op school te kunnen komen.

Droog brood eten
Nu zou ik, wanneer mijn dochter dat echt graag zou willen, nog liever elke dag droog brood eten dan haar die kans te ontzeggen. Maar ik heb makkelijk praten. Ik heb maar 1 kind. Ik hoef die kosten dus maar 1 keer te maken. Daarnaast heb ik geen andere monden om te voeden of van beugels te voorzien. Iets wat overigens ook niet heel goedkoop is, maar dat is weer een andere discussie. Ik kan me heel goed voorstellen dat ouders met meerdere kinderen wel nee moeten verkopen aan hun kinderen. En dat is kansenongelijkheid. Iets wat, in mijn optiek, niet zou moeten kunnen in Nederland!

Dan kies je toch iets anders?
Uiteraard zijn er een hoop soortgelijke scholen ook in de buurt te vinden. Daar kunnen ze dan toch naartoe? Dat klopt. Behalve als jouw kind iets “speciaals” wil zoals theater of dans kan dat inderdaad. Maar zou een kind niet volledig zelf moeten kunnen kiezen? Het gaat om zijn of haar toekomst. Is het eerlijk om die op welke manier dan ook te belemmeren? Er is al kansenongelijkheid door alle particuliere scholen die als paddenstoelen uit de lucht schieten. Waarbij kleine klassen en gepeperde rekeningen ervoor zorgen dat welgestelde kinderen een voorsprong krijgen. De kloof wordt alleen maar groter omdat gewone middelbare scholen ook onbereikbaar worden door het prijskaartje van het vervoer wat eraan hangt.

Wij gaan ons voor nu nog even verder oriënteren. We hebben gelukkig ook volgend jaar nog. En dan hou ik jullie wel op de hoogte of er vanaf dan droog brood of een warme maaltijd op het menu zal staan!

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 213 lezers


Helga de Lelij

Helga de Lelij

Helga de Lelij│ Maandagcolumnist per 7/2017 │ Vrouw met kind en manloos huishouden │ Levensgenieter │ Blogger bij Love2bemama, FleurFlirt en Ik ben Helga │ (HRM bij Tedecon) │ Hard voor weinig en altijd… Ehm nooit.. Ehm dat dus!

2 Reacties

  1. H. Tuil
    16 januari 2023 at 11:23

    Met dank aan het nei-liberalisme: de superrijken worden nog rijker, de armen worden armer. Aandeelhouders staan nog steeds op een voetstuk en als je iets van hun rijkdom probeert af te nemen dreigen ze naar het buitenland te vertrekken. Hun moraal is nul komma nul.

  2. Aad Rieken
    16 januari 2023 at 09:50

    Mijn moeder werd/was gratis dans-ma-Rieke(n).