Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Lezen is belangrijk! Zeker voor kinderen. Alleen vinden kinderen lezen steeds minder leuk. Hierdoor hollen de resultaten achteruit. Steeds meer kinderen hebben problemen met lezen. Dan ontstaat er een vicieuze cirkel. Kinderen vinden het niet leuk, lastig zelfs, gaan daardoor minder lezen waardoor het niveau nog verder naar beneden gaat. Maar hoe kan het nu dat het opeens zoveel slechter gaat? Zijn er dan geen leuke kinderboeken?
Integendeel. Er zijn nog nooit zoveel kinderboeken geweest. Leuke boeken ook. En met de komst van het internet zijn al die boeken met 1 druk op de knop beschikbaar. Een lidmaatschap bij de bieb is voor kinderen gratis en daarmee kunnen ze ook e-boeken lezen. Het gemak om een boek te lenen is groter dan ooit. Toch gebeurt het minder en minder.
Hokjes
Zou het misschien kunnen komen door het feit dat we kinderen al van jongs af aan in hokjes duwen. Al vanaf groep 3 wordt een kind ingedeeld in AVI- groepjes, in niveaus. En dat “zon”, “raket” of “maan” niveau, verteld welk boek jouw kind mag lezen. Bij mijn kind, een echte boekenworm, zorgde dat al voor problemen. Thuis las ze boeken die ze leuk vond. Maar op school mocht dat niet. Dat paste niet bij haar getoetste niveau. Gevolg was dat ze lezen op school niet meer leuk vond. Waarom begrenzen we kinderen daarin? En stel dat het echt te moeilijk zou zijn, waarom mogen ze het dan niet alsnog proberen? Als het echt te moeilijk is, pakken ze vanzelf wel een ander boek. Wanneer de kinderen dan ouder zijn dan wordt de nadruk gelegd op begrijpend lezen. Al heb ik een andere interpretatie van begrijpend lezen dan het onderwijssysteem. Voor mij staat het namelijk voor weten wat je leest. Maar wanneer ik kijk naar een vak als Nieuwsbegrip, dan gaat het meer om het tussen de lijntjes door kunnen interpreteren wat de schrijver mogelijk had willen zeggen, maar dus niet geschreven heeft. Zo heb ik, als volwassene die heel wat boeken gelezen heeft, zelden het goede antwoord bij een vraag. Dat werkt natuurlijk ook niet motiverend voor een kind.
Lezen moet leuk zijn
En laat ik nu altijd gedacht hebben dat lezen leuk moest zijn. Ben jij van de stripboeken? Dan ga je die toch lezen. Wil je een moeilijker boek? Ga vooral je gang. Ben je niet van het lezen maar wel van het bakken? Hier heb je een recept. Lezen is lezen, in welke vorm dan ook. Het is kilometers maken. Maakt het dan echt uit wat je leest? Zolang het leuk is, maakt een kind ook die kilometers. Maar als het een verplichting binnen bepaalde lijntjes wordt, dan is de lol er snel vanaf. Dan wordt het een heuse marathon waarbij de finish steeds verder weg lijkt.
Kinderboekenweek- de pedofiele trainer
Om lezen aantrekkelijker te maken is er elk jaar in oktober de Kinderboekenweek. Daarin wordt er extra aandacht besteed aan lezen. Dit jaar zou het Kinderboekenweek gedicht geschreven worden door Pim Lammers. Een LHBT-activist die in het verleden een discutabel verhaal over pedofilie geschreven heeft. Voordat hij kinderboeken ging schrijven, schreef hij namelijk al verhalen voor volwassenen. Zo schreef hij in 2015 het verhaal “Trainer”. Wat gaat over het seksueel misbruik van een trainer met zijn pupil. Een heftig verhaal. Nog meer omdat de pupil in kwestie er geen walging bij voelt, maar het misbruik bijna verheerlijkt wordt. Ook zijn gedicht “mannen”, wat gaat over seks tussen een jong iemand met veel oudere mannen, kon op veel kritiek rekenen. Toch bleef de organisatie van de Kinderboekenweek achter hun keuze voor Lammers staan. Een LHBT-activistische schrijver past natuurlijk ook helemaal in onze “WOKE” maatschappij. Ouders stonden op hun achterste poten en spraken hun walging uit. Door alle tumult heeft Lammers zich nu teruggetrokken. Misschien maar beter ook. Want het gaat er immers om dat kinderen enthousiast gemaakt worden om te gaan lezen. Dat ze er plezier aan beleven. Niet om te shockeren of “woke” te zijn!
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 329 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.