Column (218): Rigide regeltjes

Politiek is niets voor mij. Ik zeg weleens gekscherend dat ik daarvoor een te groot hart heb. Daarnaast zou ik gek worden van alle regeltjes. De bureaucratie. Eigenlijk vallen daardoor een hoop sectoren voor mij af. Ik kan niet zo goed tegen regels voor de regels. Ik kleur graag buiten de lijntjes wanneer de situatie daarom zou vragen. Rigide regeltjes volgen zou mij breken.

Zo las ik vandaag een stuk in de krant waarbij het ging om een vrouw die haar sociale huurwoning kwijt dreigt te raken omdat zij er niet verblijft. Op zich geen slecht plan. We hebben immers een tekort aan woningen en als je er dan toch niet verblijft, dan kan het net zo goed naar een ander gaan. Tegelijkertijd vraag ik me af waarom en hoe. Zolang je de huur betaalt lijkt het mij niet een zaak van de woningstichting. Althans, niet geheel. Is ze een wietplantage begonnen? Want dan zou ik het begrijpen. Maar dat is hier niet het geval. Heeft ze het illegaal onderverhuurd voor de hoofdprijs? Ook niet. Haar zoon verblijft wel gewoon in de woning. Alleen zij als hoofdhuurder dus niet. En niet omdat ze met een rijke prins is gaan samenwonen ergens anders. Ze is geen pandjesbaas. Ze heeft geen illegale plannen of strafrechtelijke dingen die ervoor zorgen dat zij daar niet verblijft. Ze breekt geen wetten. Toch doet ze iets wat niet mag en waardoor ze dus haar huurhuis kwijt dreigt te raken.

Afbraakbeleid
De reden waarom ze niet thuis verblijft, is simpel. Onze overheid heeft namelijk jarenlang afbraakbeleid gevoerd ten opzichte van de ouderenzorg. Bejaardenhuizen zijn massaal gesloten en we moesten richting een verzorgingsstaat. En laat dan nu net zijn wat mevrouw doet. Al een jaar verzorgt zij haar hulpbehoevende moeder. Hierdoor woont zij (tijdelijk) noodgedwongen bij haar moeder. Hoelang dat nog gaat duren weet niemand. Je weet namelijk niet wanneer iemands tijd hier op aarde ten einde komt.  Dit is toch wat de overheid wil? Dat kinderen voor hun ouders gaan zorgen. Maar dan komen dus die verdomde regeltjes om de hoek kijken. Regeltjes die er dus voor kunnen zorgen dat deze lieve mantelzorger haar sociale huurwoning kwijtraakt.

Verkassen
Maar wat moet ze dan? Je kunt niet van haar en haar zoon verwachten dat ze bij oma intrekken. Waarschijnlijk trekt dat oude mensje dat niet eens. Daar komt bij dat wanneer ze dan zou komen te overlijden, moeder en zoon op straat komen te staan. Die situaties hebben we namelijk maar al te vaak voorbij zien komen. Moet oma dan naar hun toe? Op haar oude dag nog even verkassen naar een woning die waarschijnlijk niet de aanpassingen heeft die ze nodig heeft. Wellicht is er niet eens de ruimte voor? Moet ze dan elke dag heen en weer gaan rijden? Als je dat al redt met tijd, benzinegeld, en energie. Dan nog maakt ze zich wellicht zorgen over wat er in de nacht met haar moeder gebeurt. Er is een reden waarom ze ervoor heeft gekozen om tijdelijk bij haar moeder in te trekken. Dat die tijdelijke periode nu al een jaar duurt had ze waarschijnlijk ook niet vooraf ingecalculeerd. Moet ze haar moeder dan maar laten stikken?

Regeltjes volgen
En waarom is de woningstichting zo rigide in deze situatie? Ik snap dat er regels zijn. Ik begrijp dat ze woonfraude tegen willen gaan. Maar zijn er dan geen uitzonderingen mogelijk wanneer je naar dit individuele geval kijkt? Knap hoor, wanneer je als medewerker de regeltjes naleeft en uitvoert. Alleen moet je wel jouw medemenselijkheid buiten beschouwing laten. Daarom zou ik dat soort werk nooit kunnen doen. Mijn hart zou het winnen van die verdomde regeltjes.

Ik hoop dat ook oprecht dat de media-aandacht voor dit specifieke geval ervoor zorgt dat de woningstichting zich nog eens flink achter de oren gaat krabben. Een bos bloemen lijkt mij in dit geval meer passen dan een uitzetting. En ik hoop dat de buurvrouw die de melding heeft gemaakt bij de woningstichting geen hulp nodig zal hebben op haar oude dag. Want het zou zo maar eens kunnen dat haar kinderen dan eieren voor hun geld kiezen!

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗