column nr 239

Het is verleidelijk om in de lentezon op de terrasboot te gaan zitten. Zo gedacht, zo gedaan. Met een heerlijke cappuccino zit ik dan ook op deze zonnige ochtend wat voor mij uit te staren over de vliet. Aan het tafeltje naast mij schuift een man aan die zijn bestelling doorgeeft aan de toegesnelde ober: “Graag een grote zwarte koffie, zo zwart als mijn humeur!”

Oef die is vast niet blij, denk ik. Als hij mijn kant uitkijkt, knik ik vriendelijk en zeg desondanks: “Mijn humeur is met dit mooie weer juist heel zonnig.”

Hij draait helemaal mijn kant op en begint op samenzweerderige toon te spreken: “U kent mijn vrouw niet. Als ik u over haar zou vertellen … wacht ik schuif bij u aan met uw permissie.”

Hij is duidelijk uit op een praatje en vervolgt: ”Ik weet niet of ik met een bijzonder exemplaar ben getrouwd, maar bijzonder is ze… in mijn ogen. Ik snap af en toe totaal niet hoe die vrouw in elkaar zitten. Hoe langer ik haar ken, hoe meer voorspelbaar haar onvoorspelbaarheid is. Het is compleet een weerhaan, Draait voortdurend. Als ik denk dat ze zwart wil net als de vorige keer dan moet het ineens wit zijn. Was het heet dan moet het nu ineens lauw. Om gek van te worden! En dan noemt ze mij eigenwijs!…”

Mmm, die zit in een Mars versus Venus crisis, denk ik ondertussen.

Hij gaat verder en zijn ogen schieten bijna vuur: “Als er voor de avondmaaltijd iets moet worden ingekocht, zegt ze steeds verzin jij nu eens wat en dat doe ik dan, heeft madam daar vervolgens geen trek in, dus koopt ze uiteindelijk toch iets wat ze zelf verzonnen heeft. Als ik de boodschappen doe – wat zelden gebeurt omdat ze toch afkeurt wat ik haal – dan bel ik voor de zekerheid naar haar als ik niet zeker ben over wat er op het boodschappenlijstje staat. Ze zegt immers als je het niet weet dan moet je het mij maar vragen. Doe ik dat niet dan krijg ik de wind van voren als het fout is. Kom ik thuis dan krijg ik alsnog verwijten in de trant van jij kunt ook niks zonder mij hé? Wat wil dat mens? Aandacht? Machtsspelletjes? Ik snap er de ballen van. Herkent u dat?”

Ik mompel iets vaags waarmee hij genoegen neemt. Genoeg om hem door te laten razen kennelijk.

“En was het nou maar alleen over de boodschappen, maar nee: op alle slakken legt ze zout. Ik zeg wel eens dat ik niet met haar getrouwd ben om haar dwars te zitten, maar dan heb ik het toch ook weer gedaan. Ga je nou lopen klagen? zegt ze dan en ze ratelt maar door. Ik moet dan op mijn lip bijten om niet te reageren, tel tot tien, tot honderd en laat haar ogenschijnlijk links liggen. Ik kan daar niks mee. En dan komt ze prompt met jij wil ook nergens over praten?! Arghhhh.., Ik wil wél, maar ze moest zichzelf eens te keer horen gaan.”

We drinken onze koffie, zwijgen even, dan vraag ik hem: “Denkt u dat dit een unieke situatie is of dat het gewoon een vrouwending is? Zo iets als schat vind je dat ik een dikke kont heb in deze rok? Zeg jij ja, dan zegt ze dat jij haar afvalt. Zeg jij nee, dan zegt ze dat jij het alleen maar zegt om haar niet af te vallen. Wat je ook zegt, het is niet goed.”

Hij grinnikt: “Ik denk dat u gelijk hebt!” Hij staat op om af te rekenen. Op de kade komt een stevig doorstappende vrouw – type dragonder – met een telefoon aan haar oor onze kant op.

“Over dikke kont gesproken”, zegt hij met een veelbetekenende knipoog; “Daar kont ze… eh komt ze net aan.”

Dan op quasi-luchtige toon: “Hallo schat, ik heb even snel een bakkie gedaan. Waar was jij nou?”

Ik onderdruk een grijns. Die ‘dikke kont’ hoort kennelijk bij de eigenwijze vent van onlangs…

deze column is een vervolg op eigenwijze vent

Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Columnist | Schrijver | Dichter | Mensenslijper | Aan de andere kant | Business Consultant | Filosoof | Spindoctor | Ethicus | Moralist | Ironicus | Satiricus | Sarcast | Zoeker | Cynicus |Mens | Relativist | Aan(dekaak)steller | Vrijdenker | Optimistische realist
■ ■ ■ ■ ■
■ SCHERP AAN DE WIND ZEILER
■ subtiliteit & humor tegen benauwde kaders
■ Wereldburger in een stadje met dorpse denkbeelden.
■ Dichters, schrijvers, cartoonisten en columnisten corrigeren? U heeft nog veel te leren!
■ If you can not stand the heat: get out of the kitchen
■ Democratie is ook maar een woord
■ Elke les is er één.
■ Schrijven is een kunst, lezen des te meer.
■ Ik ben niet anders, ik kijk anders naar de dingen.
■ ■ ■ ■ ■

5 Reacties

  1. RonB
    30 april 2018 at 18:41

    Geinig Jelle!

  2. Marja Gerkema
    30 april 2018 at 18:02

    Is dat dezelfde mevrouw die je ooit tegenkwam in grand café t Hoofd?? 😉

  3. Ria Manni
    30 april 2018 at 12:03

    Mooi stukje Jelle.

  4. 30 april 2018 at 09:40

    Geweldig weer!!! Zooooooo herkenbaar. 😀

  5. Aad Rieken
    30 april 2018 at 09:26

    “Zo Kont Zo Mond!”

    In zijn geval is het van belang,
    en wacht er nou niet mee al te lang,
    voor ze gaat zeggen,
    het uit te leggen,
    plak haar meteen achter het behang!