column nr 24

Mijn dochter gaat volgend schooljaar naar groep 3. De tijd van uren spelen, knippen en plakken is voorbij en het echte werk gaat beginnen. Huiswerk, leren, druk, presteren, daar draait het om. Kruisjes en krullen. Daar maak ik me best een beetje zorgen om. Niet alleen voor haar, maar voor alle kinderen. Het systeem is zoveel veranderd sinds ik op de basisschool zat en ik vraag me oprecht af of dit wel ten goede is. Ik had vroeger nauwelijks huiswerk, zelden een toets en geen mappen vol richtlijnen en grafieken. Maar toen was het ook niet “erg” als je op het VMBO terecht kwam. De waarde lag niet in de hoogte van je opleiding. Althans, niet geheel.

Duw- en trekwerk

Tegenwoordig moeten alle zeilen bijgezet worden om te zorgen dat een kind aan alle eisen van de maatschappij voldoet. Fouten worden genadeloos afgestraft met onvoldoende-briefjes en bijgestelde plannen. Huiswerk, oefenen en nog meer huiswerk. Alles om de prestaties te verhogen. Desnoods met het nodige duw- en trekwerk, zolang de hokjes maar afgevinkt kunnen worden. We stomen onze kinderen klaar om aan de cijfers, statistieken en maatschappelijke verwachtingen te laten voldoen, maar wat geven we ze nu echt mee?

Wijsheid

Het schoolsysteem is zo druk bezig met het erin pompen van kennis en informatie, dat ik me afvraag of ze er nog wel uit halen wat erin zit. Kinderen worden zo hard richting het einddoel geduwd, maar leren we zo ook echt waar ze moeten beginnen? Er wordt elke dag vertelt dat ze eroverheen moeten stappen, maar wie leert ze hoe ze er doorheen kunnen lopen? We beschikken over zoveel kennis en informatie, maar waar is de wijsheid? Worden onze kinderen wel voor het echte leven klaargestoomd? Want op school krijg je eerst de les en dan de test. In het echte leven volgt eerst de

Stil zijn

test en dan pas de les die je daaruit kunt trekken. Zijn wij wel op de juiste weg? We leren onze kinderen wiskunde, maar niet hoe belangrijk het is om op jezelf en anderen te kunnen rekenen. We stoppen ze in kringetjes en achter tafeltjes waar ze stil moeten zijn. We leren ze de taal, maar vergeten hoe belangrijk het is dat je jezelf uit kunt drukken. Ze leren dat het belangrijk is om te presteren, om later geld te verdienen, maar weten ze ook wat dat ze kan kosten? De geschiedenis die we meegeven vertelt niks over de toekomst. Aardrijkskunde is slechts een vaststelling van de locatie en laat niet zien waar ze heen gaan. Onze kinderen leren dat ze moeten presteren en luisteren naar de maatschappelijke druk in plaats van te luisteren naar hun eigen stem.

Cijfers en statistieken

Iedereen is anders en toch onderwijzen en testen wij iedereen op dezelfde manier. Talent gaat verloren omdat er alleen nog wordt gekeken naar cijfers en statistieken. Een getal op een lijn die niets zegt over wie we zijn, maar alleen laat zien waar we staan ten opzichten van anderen. Empathie is een groot goed, maar wordt helaas niet beoordeeld op blaadjes en examens. Karakter is slechts nog een rol die je speelt in een groep 8 musical en met een beetje pech moet die ook nog aangepast worden omdat de homo-rol niet “kan” wegens een bepaald geloof.

Redactie: Zie schooldirecteur-hield-homo-rollen-in-eindmusical-terecht-tegen

Buurman

De echte lessen leren de kinderen niet op school. Die komen uit het echte leven. Gelukkig kun je daar echt leren van je fouten, groeien en dezelfde test keer op keer maken. De antwoorden zijn aanpasbaar. De lessen levensgroot. Iedereen leert daar iets anders. Op een andere manier. Ieder vragenblaadje is anders. En de enige manier waarop de les kan mislukken is als je niet jouw eigen vragen beantwoord, maar je bezighoudt met het blaadje van je buurman.

Hopeloos ouderwets

Als ze dat nu eens in het klaslokaal zouden meegeven in plaats van blaadjes vol huiswerk? Zijn die lessen niet veel waardevoller? Of misschien ben ik wel hopeloos ouderwets omdat ik vind dat buitenspelen en lol hebben meer toegevoegde waarde heeft dan elke dag blokken. Dat ik het volgen van je dromen belangrijker vind dan het hebben van een dikke bankrekening. Het leven is een grote leerschool en ik leer mijn kind liever de waarde daarvan, dan dat ze weet hoeveel appels Jan kan kopen met X bedrag, gelijk aan Y, gedeeld door Z. … Jij niet?

Helga de Lelij

Helga de Lelij

Helga de Lelij│ Maandagcolumnist per 7/2017 │ Vrouw met kind en manloos huishouden │ Levensgenieter │ Blogger bij Love2bemama, FleurFlirt en Ik ben Helga │ (HRM bij Tedecon) │ Hard voor weinig en altijd… Ehm nooit.. Ehm dat dus!

4 Reacties

  1. Marja Gerkema
    4 juni 2018 at 16:17

    Helaas begint het presteren al bij de kleuters. Mochten ze maar uren spelen, knippen en plakken. Maar nee, ze worden geacht al 16 letters te kennen. Met rekenen lever je ze het liefst af half groep 3 vroeger. Laat de kleuters aub kleuter zijn. En de kinderen kinderen….

  2. bea scheurwater
    4 juni 2018 at 14:28

    De Terreur van de regeltjes. En voor je zelf opkomen, eigenwaarde wordt ook niet meer geleerd. Alleen hoe je je volgens de norm (van sommigen) moet gedragen. zo jammer.

  3. tlpeter
    4 juni 2018 at 10:41

    Inderdaad laat een KIND, KIND zijn tot een jaar of tien!

  4. Aad Rieken
    4 juni 2018 at 08:18

    “Laten Ze Hun Dorst Gaan Lessen,
    Zijn Ze Klaar Voor Of Na Zessen!”