Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
De textielrace in het Westland is weer van start gegaan. In een bloedstollende race nemen kinderen van verschillende scholen het tegen elkaar op. Zij hebben vier weken de tijd om zoveel mogelijk textiel op te halen.
Van badlakens tot spijkerbroek en van T-shirt tot beddengoed. Allemaal onder het mom van duurzaamheid. Met de fast fashion van tegenwoordig wisselt de inhoud van de kledingkast regelmatig. Kleding is vaak goedkoop en niet heel duurzaam gemaakt. Het is vervangbaar. De textielrace moet hierin bewustwording creëren over de impact op het milieu. Daarnaast leren de kinderen over consuminderen en het repareren en/of hergebruiken van kleding en andere textiel. Rataplan zorgt er uiteindelijk voor dat alle ingeleverde textiel hergebruikt of gerecycled wordt. Een win-win als je het mij vraagt.
Textielrace
Om kinderen (en hun omgeving) enthousiast te maken is er een race bedacht: de textielrace. Kinderen halen textiel op uit de buurt. Al het ingeleverde textiel wordt nauwkeurig verzameld en gewogen. Iedereen in de klas krijgt een rol. Van manager tot verzamelaar en van promotor tot verslaggever. De klas moet samenwerken om zo de race te winnen. Leuk en leerzaam dus. Uiteindelijk wint de klas met de meeste ingeleverde kilo’s per kind een schoolreisje voor de hele klas. Het maakt dus niet uit hoeveel kinderen er in de klas zitten. Iedereen heeft een even grote kans om te winnen. Oké, nu ik het zo schrijf is bloedstollend misschien iets wat overdreven. Maar de kinderen die meedoen nemen het, over het algemeen, wel heel serieus. Wie wil er nu geen schoolreis winnen?
Uitpuilende kast
Ook ik moest eraan geloven. Voor De Aventurijn in Maasdijk. Mijn kledingkast puilde uit en eerlijk, meer dan de helft van de kleding heb ik al in geen jaren gedragen. Ik ben namelijk ook al in geen jaren veranderd van figuur. Ik pas nog steeds dezelfde kleding als toen ik 16 was. Dat heeft zo zijn voordelen, maar met betrekking tot de inhoud van mijn kledingkast, ook duidelijke nadelen. Ik vond het altijd “zonde” om goede kleding weg te gooien. Dus bewaarde ik het maar. Uiteindelijk komt alles vanzelf weer terug in de mode. De grote vraag was alleen altijd of ik het dan nog wel wilde dragen. Zo is de tijd van blote buiken of lage broeken waarbij je niet kunt zitten zonder omhoog kruipende onderbroek voor mij wel echt voorbij. Dit was dus de uitgelezen kans om eens echt kritisch te gaan kijken.
Opgeruimd en leeg
En dat heb ik geweten. Waar mijn kledingkast eerst bijna door zijn voegen zakte, heb ik nu zelfs lege planken. Met tien volle vuilniszakken heb ik mijn steentje zo wel bijgedragen. Mijn kast voelt nu zelfs een beetje leeg aan. Maar om die nu weer te gaan vullen is ook niet helemaal de bedoeling. Ook kwam ik nog twee oude spijkerbroeken van twintig jaar geleden tegen. Uit de tijd dat spijkerstof ook echt zwaar en stug was. Ergens in de loop van de tijd is de degelijke stof veranderd in een lubberend, rekbaar stofje in dezelfde kleur. Maar de kwaliteit? Die is echt wel heel anders. Ik had er nooit bij stil gestaan. Ik heb het, eerlijk gezegd, ook nooit gemerkt. Maar nu ik die oude broeken zo vast had merkte ik het wel. Die oude degelijke spijkerbroeken zijn nog steeds puntgaaf. De kwaliteit is niet achteruitgegaan. Zelfs na al die jaren doelloos in een hoekje liggend zijn ze nog steeds perfect te dragen. En inderdaad, ik pas ze ook nog!
Goed voor het milieu en mijzelf
Die twee zijn dus niet in de grote zak beland, maar hangen, na een wasbeurt, weer vrolijk in mijn kast. Wachtend op de dag dat ik ze weer ga dragen. Ik heb dus niet alleen mijn steentje bijgedragen aan het milieu en de wedstrijd, maar ik heb ook mezelf een plezier gedaan. Zo was ik toch weer rijker dan ik had gedacht. Het voelt een beetje alsof ik ben wezen shoppen. Alleen dan zonder mijn portemonnee te trekken. Al met al vind ik de textielrace een leuk initiatief. En wie weet heeft mijn opruimwoede wel voor de overwinning gezorgd. We gaan het zien. Alleen moeten we dan nog wel een maandje wachten want de race is net begonnen. Ik ga in ieder geval duimen dat ze gaan winnen. En ik ga heerlijk genieten van een opgeruimde, iets te lege, kledingkast en natuurlijk mijn twee “nieuwe broeken.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 231 lezers
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
1 Reactie
zo is het toevallig ook nog eens een keer! Waarom zie je zulke activiteiten nooit in Maassluis? goed voorbeeld doet goed volgen toch?