column nr 257

Eind juli al geschreven. Een goede columnist denkt immers vooruit, ook als hij/zij op vakantie gaat.

Wie ooit de zomer heeft uitgevonden, was een briljante geest: de zomer doet iedereen hevig verlangen naar de herfst en winter, naar het gewone leven. Na weken lang drommen toeristen dulden in ons stadhart, is het september en het echte leven is weer begonnen. Eindelijk zijn we dan weer ‘onder ons’.

Onder ons

De jeugd is weer naar school, de ouders naar hun avondcursus,  de studenten naar college en de grootouders naar de diverse recreatieve of sportieve activiteiten. Bovendien gaan alle andere zaken ook weer hun normale gangetje: van politiek tot inbraken, van hard werken tot stappen in het lokale Theater Koningshof.

Er zijn trouwens veel meer lokaliteiten waar men een zaal kan huren en vaak tegen een redelijke prijs: kerken, moskeeën, geriatrische centra, bibliotheek, De drukkerij, diverse cafés, Luxor, Keytoe, Monsieur Paul, Het Witte kerkje, De Schuurhof, De Hooftzaak, enzovoort. En dat zijn ze nog niet eens allemaal.

Als al die zaaltjes ieder dag gevuld zouden zijn, zou er een actief cultureel, politiek of sociaal leven in Maassluis kunnen zijn.

Heb je daar ooit bij stil gestaan?

Ik weet overigens niet of al die lokaliteiten voldoen aan de brandweervoorschriften, maar daarvoor hebben we het team Handhaving & Toezicht dat erop toeziet … zodra de bemensing weer voltallig is.

Illegaal

Dat team zal het best druk krijgen met de controle op illegale activiteiten.

Dan heb ik het niet over zaken die volgens de regeltjes niet mogen, maar vanwege het ruime gedoogbeleid toch geaccepteerd worden. Nee, ik heb het hier over ongeoorloofde zaken als geld witwassen, wapenbezit, diefstal, fraude, drugshandel en meer van dat soort zaken.

Er is een wijk in onze stad waarop de aandacht van politie en handhaving zou moet worden gericht. Dat kan niet uitblijven, want als je er weet van hebt, maar niets eraan doet dan heb je boter op je hoofd. Of sterker: je bent medeplichtig aan de instandhouding ervan.

Welke ambtsdrager wil om die reden zijn baan kwijt raken?

Of is het veiliger om wietplantages op te rollen en daar breeduit over te communiceren? Die plantages zijn mijns inziens alleen gevaarlijk doordat ze illegaal en niet professioneel worden voorzien van stroom e.d. in woonbuurten. Als we nog tien jaar verder zijn, zal blijken dat het medicinale karakter van de wiet de zorg ontlast en mensen het leven dragelijk maakt. De zorg die toch al weinig soelaas biedt door de zakelijke aanpak waarbij kostenbesparing tot kunst is verheven. En waar gemakshalve de mens vergeten wordt.

Discriminatie

Ondertussen baart iets anders mij zorgen: de verschillende wijklabels. En dan niet de energielabels, maar de labels die het stadsbedrijf op advies van een extern adviesbureau heeft geplakt op de diverse wijken. Dat hebben ze verpakt als ‘beleid op basis van beeldkwaliteit maatlatten’.

Naar verluid vertalen ze dat beleid op het stadhuis naar AA, A, B en C wijken. Dat is je reinste discriminatie, want die labels staan voor: veel onderhoud, matig onderhoud, gering onderhoud en “geen onderhoud, alleen reageren bij ernstige signalen”. Ik zal er niet gek van opkijken als die bovenstaande wijk een C-wijk is.

Stadsbedrijf

Het maatlatten verhaal (of wel hoeveel onderhoud doen we) wordt overigens aan de gemeenteraad verkocht als “meeademen met de markt”, een principe dat ook enige jaren geleden al in Zoetermeer is ingevoerd. Ondertussen lopen in het stadsbedrijf een aantal mensen rond die zo gespannen zijn als een snaar, die zwaar gefrustreerd worden door daar rondlopende ingehuurde transitiemanagers. Dat is een ander woord voor “dure jongens zonder eindverantwoordelijkheid, die de boel omverkegelen”. Zonder betrokkenheid omdat ze niet in Maassluis wonen.

Onfris

Van die laatstgenoemden lopen er meer rond op het stadhuis. En dat merken we aan de manier waarop sommige ambtenaren manipuleren en druk uitoefenen. Denk daarbij aan wat er is gebeurd bij de milieu groep Vertowijk (2017), de handtekeningen actie voor de Vliet (2017), de discussie en wensen van bewoners rond het hondenbeleid (2016-2018), onfris gedoe voor en vlak na de verkiezingen (2018), en het ontbreken van de mogelijkheid tot deelname door inwoners en ondernemers aan de discussie over de voorgenomen vernieuwingen in het stadshart (2018).

Eindeloze traagheid

Een laatste observatie voor nu over een fenomeen wat mij verwondert: de eindeloze traagheid van openbare werken. Oké, de Wip is opgeleverd volgens planning. Maar het plein bij het metrostation werd later opgeleverd, Het Marelplein werd later opgeleverd en ook de buitenwerken, parkeerplaatsen enzovoort, rond de Koningshoek komen veel later gereed. Er heeft kennelijk een bepaald bedrijf een dikke vinger in de Maassluise pap. Een dijk van een vinger als je het mij vraagt. Waarom wordt eigenlijk zelden dit soort werk aanbesteed aan een ander bedrijf? Is er soms sprake van een verborgen belangenverstrengeling? Wie het weet mag het zeggen.

Op het oog
Natuurlijk zullen sommigen dit weer ‘zuur gezeik’ vinden in een op het oog vreedzaam stadje. Ja, het is heerlijk toeven in Maassluis in de diverse lokaliteiten als de herfstwind door het stadshart giert, als de kerstboom op de Markt staat, aan de koffietafel in het Breicafé. Ook achter de geraniums van de Waterwegtorens (of zijn het Scheurpanden?) en in je tuin in de schaduw van een gemeentelijke boom voelt het leven goed. Maar ja dan heb ik het over de babyboomers en die maken niet de dienst uit. Niet meer.

Dus: Hoera, het is september, laat de show beginnen.


 

Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Columnist | Schrijver | Dichter | Mensenslijper | Aan de andere kant | Business Consultant | Filosoof | Spindoctor | Ethicus | Moralist | Ironicus | Satiricus | Sarcast | Zoeker | Cynicus |Mens | Relativist | Aan(dekaak)steller | Vrijdenker | Optimistische realist
■ ■ ■ ■
■ Kritisch bij falende uitvoering van beleid
■ SCHERP AAN DE WIND ZEILER
■ subtiliteit & humor tegen benauwde kaders
■ Wereldburger in een stadje met dorpse denkbeelden.
■ Dichters, schrijvers, cartoonisten en columnisten corrigeren? U heeft nog veel te leren!
■ If you can not stand the heat: get out of the kitchen
■ Democratie is ook maar een woord
■ Elke les is er één.
■ Schrijven is een kunst, lezen des te meer.
■ Ik ben niet anders, ik kijk anders naar de dingen.
■ ■ ■ ■ ■

7 Reacties

  1. F W van Oudenaarden
    5 september 2018 at 04:38

    Eindelijk iemand die het ook zo ziet.
    Ga zo door!!!!

  2. Hans van der Burg
    3 september 2018 at 17:32

    Mooie column. Om maar te zwijgen over recente besluitvorming inzake de geluidswal nabij de Doornenbuurt …

  3. Joke
    3 september 2018 at 14:05

    Weer een geweldig stukje journalistiek.

  4. Bea Scheurwater
    3 september 2018 at 13:04

    Amen en hopen dat men aanhoren verandert in luisteren op het gemeentehuis

  5. Aad Rieken
    3 september 2018 at 09:25

    Er gebeurt meer nabij Wilgenrijk,
    denk dan niet altijd schijt aan gezeik.
    Geef het ’n plekje,
    een enkel stekje,
    doe wat moog’lijk is binnen bereik!

  6. Marja Gerkema
    3 september 2018 at 08:52

    Super column! Ook het niet deugende mag en moet gezegd.

  7. Marianne
    3 september 2018 at 08:21

    Prachtig geschreven en zeker geen gezeik