Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Niemand leert je hoe je een moeder moet zijn. Het is een hoop uitvogelen, op je plaat gaan, leren van fouten en weer doorgaan. Er is geen handleiding voor kinderen. Of voor gebeurtenissen. Daar kwam ik van de week pijnlijk genoeg achter door een nagel. Ja, je leest het goed, door een nagel!
Toen ik moeder werd heb ik geprobeerd mij zoveel mogelijk voor te bereiden. Nog steeds. Ik lees over diverse onderwerpen, verdiep me erin. Google is mijn grootste vriend. Toch komen er momenten voorbij waar ik niet op voorbereid ben. Waar ik geen rekening mee gehouden heb.
Een nagel
Zo had mijn dochter een ongelukje tijdens haar theater les. Haar nagel was vast komen te zitten onder het ijzer van de stoel. Toen ze haar nagel losrukte scheurde die er grotendeels af. Terwijl ik zat te wachten tot ze klaar was met de les kwam ze, samen met de juf, de trap afgerend. Aan alles zag ik dat er iets was. Ik stoof op van mijn stoel en rende naar haar toe. Haar vinger was flink aan het bloeden. Met hulp van de juf en de lieve medewerkers van de Koningshof, werd geprobeerd het bloeden te stelpen. En ik? Ik stond daar maar. Ik had geen idee wat ik moest doen. Wat ik kon doen. Ik probeerde mijn dochter gerust te stellen. Ondertussen was een vrouw, jaren jonger dan ik, bezig de vinger schoon te maken. Zij wist wel wat ze moest doen. Ik niet. Ik zag alleen maar bloed en een kind in paniek. Mijn kind.
Huisartsenpost of niet?
Wat nu? Moesten we naar de huisartsenpost? Voor een nagel? Dat leek me wat overdreven. Maar niemand heeft mij ooit verteld wat ik in een dergelijke situatie moet doen. Andere ouders kwamen mijn jas en tas brengen. Die had ik laten staan. Niet veel later werden ook de spullen van mijn dochter gebracht. Medewerkers waren de wond aan het schoonmaken en verbinden. Anderen haalden een glaasje water voor mijn dochter. Iedereen leek te weten wat er moest gebeuren. Iedereen, behalve ikzelf. Ik voelde me zo machteloos. Een kwartiertje later liepen we naar de auto. Het bloed lekte al door de pleister heen. Mijn onzekerheid werd alsmaar groter. Hoe doen andere moeders dat? Weten die instinctief wat ze moeten doen?
Google
Op de parkeerplaats van de Koningshoek besloot ik toch maar even Google te raadplegen. Ik schoot er weinig mee op. Bijna alles ging over een ingescheurde nagel. Niet over een nagel die er half aflag. Na wat wikken en wegen toch maar de huisartsenpost bellen. Niet zozeer voor een afspraak, maar om te vragen wat ik moest doen. De huisartsenpost besloot dat we even langs moesten komen. Ik voelde me schuldig. Moest ik nu echt naar het ziekenhuis voor een nagel? Was dat geen verspilling van geld? Eenmaal daar waren we gelijk aan de beurt. De arts was nog best een tijdje bezig. Uiteindelijk werd besloten de nagel te laten en de vinger te verbinden. Ik kreeg te horen waar ik op moest letten. Wanneer het verband eraf mag. Wat te doen daarna. Wisten jullie trouwens dat het ongeveer drie a vier maanden duurt voor een nagel hersteld is? Althans, voor de nieuwe nagel “volgroeid” is. Dat de oude nagel eraf moet vallen? Voor mij was dat nieuws.
De volgende dag
Nu, de dag erna, is het nog steeds iets aan het bloeden. Je ziet het verband steeds iets voller lopen. Gelukkig gaat dat wel langzaam. Haar vinger is verder niet rood of dik. Morgen mag het verband eraf. Daar kijk ik niet bepaald naar uit. Wat als het nog steeds bloed? Wat als de nagel zo los en toch vastzit dat die wel beweegt maar er niet afvalt? Wat als, wat als, wat als. Ik “weet” wat ik moet doen bij brandwonden. Daar heb ik me, voor ik moeder werd, in verdiept. Hetzelfde voor mogelijke breuken, schaafwonden, diarree, misselijkheid en andere voorkomende kwaaltjes. Maar een nagel? Ik had nooit verwacht dat dat voor zoveel onzekerheid zou kunnen zorgen!
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 185 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.