Column (27): Hoe chill is dat?!

column nr 27

De vakantie is voor mij vaak het moment om lekker uit te rusten, bij te tanken en na te denken over wat ik belangrijk vind in mijn leven. Lekker niks doen en me vooral niet schuldig voelen als ik een hele dag bij het zwembad lig en er, voor mijn gevoel, dus allerlei “werkzaamheden” blijven liggen. Ik kan eindelijk dat boek lezen waar ik al zo vaak aan begonnen ben, maar waar ik maar niet in verder kom omdat er telkens wel iets is wat ook gedaan moet worden en wat niet kan wachten. De rust en weg van het eeuwige “moeten”, wat een zaligheid.

Geen gepoets

Tijdens de vakantie neem ik me altijd voor om dit gevoel vast te houden en me niet meer te laten opjagen door alles en iedereen. Overal op tijd aanwezig zijn, alle mailtjes van iedereen netjes beantwoorden, zorgen dat er gezonde maaltijden op tafel staan, het huis laten glimmen (wat echt niet altijd meevalt met twee harige honden). Alle wassen op tijd weggewerkt hebben en alles weer schoon terug in de kast hebben hangen, zorgen dat de postbode de voordeur kan bereiken zonder dat hij of zij een kapmes nodig heeft om door de voortuin te komen en ga zo maar door.

Bankhangen

Het tempo dat ik tijdens de vakantie heb past beter bij mij: s `morgens rustig op staan wanneer ik vanzelf wakker word (en dat verschilt niet eens zoveel met mijn wekkertijd in Nederland!), waarna ik op het gemak mijn ontbijtje klaarmaak en daarna eens verzinnen waar ik mij die dag mee bezig zal gaan houden. Ik hoef mij niet druk te maken over mijn TO DO lijst want die heb ik namelijk niet. Ik heb gewoon géén verplichtingen, hoef nergens te verschijnen en er is niemand die zich er iets van aantrekt als ik een hele dag blijf “bankhangen”.

Om de woorden van mijn dochter te gebruiken: “Hoe chill is dat?!”

Tien ballen

Als ik vanaf ongeveer drieduizend kilometer afstand de hectiek van mijn dagelijks leven bekijk, vraag ik me oprecht af waarom ik er toch telkens weer intrap. Waarom lukt het me nu nooit – eenmaal thuis – om dat relaxte tempo gewoon vast te houden? Ik ben geen duizendpoot, ik kan geen tien ballen in de lucht houden en ondertussen nog een dansje doen, maar is dat een gebrek? Ben ik nu de uitzondering op de kennis en kunde van alle andere mensen? Mis ik bepaalde kwaliteiten waardoor ik die tien ballen niet in de lucht kan houden maar al die andere mensen wel? In elk functioneringsgesprek op het werk wordt de vraag der vragen gesteld; Hoe flexibel ben je? Ben ik misschien “gewoon” niet flexibel genoeg? Tja, ik ben inmiddels ook al weer wat ouder, ligt het dan daaraan? Kan ik niet meer zo goed mee met de jongere garde?

Hoe doen ze het?

Hoe doen al die andere mensen dat dan toch,? Ik zal toch niet de enige zijn die graag het gevoel van rust thuis ook nog willen behouden? Vanuit het idee “Google is your best friend” besluit ik te kijken wat mijn mede vakantiegangers mogelijk te melden hebben over dit onderwerp en dan word ik al weer een beetje gerustgesteld. Gelukkig, ik ben niet alleen! Driekwart van alle vakantiegangers herkent mijn verlangen “het vakantiegevoel” – zoals het op Google omschreven wordt – vast te willen houden. Ja, er zijn zelfs TO DO lijstjes voor gemaakt:  ‘Hoe het heerlijke vakantiegevoel vast te houden’. Sterker nog: als je het er echt moeilijk mee hebt dan kan je je altijd nog aanmelden voor een mindfulness training om je hierbij te helpen.

Het hoort erbij

Het besef dringt langzaam tot mij door dat ook dit gevoel gewoon erbij hoort. De vakantie is tenslotte ook geen situatie die zich laat vergelijken met het dagelijks leven. Daarom gaan we toch ook op vakantie? Net als ieder ander wil ook ik even ontsnappen aan die dagelijkse beslommeringen, de verantwoordelijkheden en de stress. Zou ik helemaal zonder kunnen of willen? Ik denk dat ik mijn leven snel saai zou vinden en me heel erg zou gaan vervelen. Ik houd namelijk juist wel van wat hectiek en drama op zijn tijd. Sterker nog: ik presteer zelfs beter als ik onder druk sta. Dat wetende kan ik weer opgelucht adem halen, het is oké, al deze gevoelens waar ik mee dacht te worstelen horen bij “op vakantie gaan”.