Column (271): Soixante-neuf

column nr: 271

Wat een lul! Wat een doos!

Je hoort en leest het vaak. Mensen die elkaar voor van alles uitmaken omdat iemand anders een standpunt heeft dat hem niet aanstaat. Het begint met ge-jij-bak en gaat al snel over in grote afstand nemen en de ander voor rotte vis uitmaken: Wat een lul! Wat een doos! Noem het maar op. Op social media komt het geregeld voor en ze vergeten dat anderen meelezen. Zo ontstaat een bepaald beeld over iemand.

Volgens de Wet van Godwin kun je erop wachten dat op een bepaald moment een van de deelnemers aan de discussie een vergelijking trekt met de nazi`s of Hitler. In feite een wanhoopspoging om de ander monddood te maken.

In ons land en ook lokaal zie je een soort loopgravenoorlog over het klimaat. In mijn vorig column had ik het al daarover: men bestookt elkaar met niet onderbouwde argumenten in de hoop de ander te overbluffen en uit te schakelen. Wie de geschiedenis kent van de loopgraafoorlog uit WO I, weet dat het veel tijd kost, veel schade in eigen kamp aanricht zonder doorslaggevende resultaten. Het is feitelijk zinloos.

Het komt ook in gezelschappen voor. Er kan zich een discussie voordoen waarmee je plots wordt geconfronteerd. Of het dan nog een aangenaam samenzijn is, hangt helemaal af van jouw positie. Laat jij je meeslepen?

Wat goed werkt, is je in de ander te verplaatsen. Proberen het standpunt, vanuit het gezichtspunt van de ander te begrijpen. Je hoeft niet diens visie over te nemen, maar je snapt beter waarom deze er anders tegenaan kijkt. Het allerbelangrijkste is met elkaar in gesprek raken en blijven om gezamenlijk en constructief zaken voor elkaar te krijgen die niet van realiteit gespeend zijn.

Het is dan ook niet goed om op die verschillen te blijven hameren. Ik heb ooit in de jaren tachtig een korte studie gedaan over data en de interpretatie daarvan. Uiteindelijk moest de materie in een datamodel worden samengevat om een gemeenschappelijke praatplaat te krijgen. Dat bleek een heidens karwei totdat ik tot het besef kwam dat het prima ging als ik mij zou beperken tot data met overeenkomstige kenmerken relevant. Allerlei uitzonderingen zouden het beeld nodeloos ingewikkeld en onhanteerbaar maken.

Ik heb uit die periode een bewustzijn ten aanzien van mensen gekregen:

Wie zich concentreert op de verschillen in plaats op de overeenkomsten, dwaalt ten eeuwige dage.

Ik stipte vorige week de klimaatdiscussie aan, maar andere onderwerpen lenen zich er net zo goed voor. Neem de zorg en je krijgt minstens twee kampen. Vaccinatie: weer twee andere kampen dwars door de samenleving. Religie: twee kampen. Per onderwerp worden we verdeeld in voor- en tegenstanders. Dat is niet nieuw, dat is niet uniek. Het is van alle tijden. Je bent voor, tegen of neutraal. Er lopen dus scheidslijnen per onderwerp.

Je hoeft dan ook geen burgemeester te zijn om te concluderen dat Maassluis sterk gesegregeerd is. Het komt namelijk overal en altijd voor. Zelfs in je huwelijk…

Terug naar de kop van de column: soixante-neuf (69).  Wat heeft dat nu eigenlijk te maken met dit onderwerp?

Dat is simpel uit te leggen. Het bewustzijn over verschillen in standpunt is samengevat met 6 en 9. Ik kan dat in woorden uitleggen, maar onderstaand afbeelding illustreert dat het best. Onthoudt dat als je een discussie aanhoort of aangaat: het hangt allemaal al van de positie.