Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
De laatste dagen ging het over bijna niets anders dan Ali B. De knuffel-Marokkaan die zich in de rechtbank mocht verantwoorden voor het vermoedelijk verkrachten en aanranden van meerdere dames. Ik zeg bewust vermoedelijk omdat iemand onschuldig is tot het tegendeel is bewezen. Tot hij veroordeelt is voor zijn daden.
MeToo
Toch is het lastig om hem niet op voorhand al te veroordelen. Zeker wanneer de media al dagen over het proces schrijft. Trial by media lijkt het bijna wel. De keerzijde van een bekende Nederlander zijn. Is dat wel eerlijk? Ik ben de eerste die toegeeft dat er met de komst van de MeToo movement zaken redelijk opgeblazen konden worden. Een goedbedoelde knuffel van een collega werd opeens gezien als seksuele intimidatie. Een grapje werd direct tot seksistisch gebombardeerd. Maar het was ook een eyeopener. Het gaf vrouwen kracht om hun mond open te trekken. Het stelde het gevaar van machtsverhoudingen bloot. Want hoe gewillig kun je zijn wanneer jouw brood op het spel staat? Genoeg mannen waanden zich onaantastbaar door hun “status”. Alsof het een eer zou zijn om met hen het bed te mogen delen. Een soort Messiascomplex waar je U tegen zegt.
Schandalen
Ook in Nederland bleven de schandalen komen. Tom Egbers, Matthijs van Nieuwkerk, Marc Overmars en Bilal Wahib. Jeroen Rietberger, waarbij de zaak geseponeerd werd wegens gebrek aan bewijs. Marco Borsato die nog voor moet komen. Thijs Romer die voor drie maanden de bak in moest. En nu dus het proces van Ali B, waarbij het proces breeduit werd uitgemeten in de media.
Misselijkmakend
En ondanks dat hij onschuldig is tot het tegendeel bewezen is, draaide mijn maag meer dan eens om. Er was geen teken van spijt. Sterker nog, hij eiste in de rechtbank dat de slachtoffers hem aankeken. Dat ze met hem in gesprek gingen.
Zijn advocaat (Swier) zei daarnaast letterlijk in de rechtszaal: “Dat Ali B soms vrouwen kust omdat hij denkt dat ze hem leuk vinden, gebeurt elke dag. Soms vindt een vrouw het leuk, soms niet, dat merk je dan wel. Als dat al seksueel grensoverschrijdend gedrag is?”
In mijn optiek is het ongewenst je tong bij een ander naar binnen steken juist DE definitie van. Maar goed, ik ben geen advocaat. Ook werden de slachtoffers volledig door de mangel gehaald. Zo werd Ellen ten Damme verweten dat ze niet uitvoerig het geslachtsdeel van Ali B kon beschrijven. Alsof je, wanneer je aangevallen wordt, dat soort details uitvoerig in je op gaat nemen. Bij een ander werd aangegeven dat het wel handig was dat hij tegen haar aan stond. Het feit dat ze nee zou hebben gezegd zou onvoldoende zijn geweest omdat er geen sprake was van een situatie waarin ze niet kon ontkomen. Ook het feit dat een van de dames een stripper was, werd uitgebreid naar voren gebracht. Alsof je als stripper geen recht meer hebt om te beslissen wat je doet met jouw lijf. Walgelijk.
Social Media
En niet alleen in de rechtbank. Ook op Social Media werden de vrouwen veroordeeld.
Hij zei – zij zei
Ik kan nog even doorgaan, maar ik denk dat de boodschap duidelijk is. En dan vragen mensen zich af waarom vrouwen niet of laat aangifte doen? 60% van de gemelde zaken van seksueel misbruik komen niet eens voor de rechter. Veelal wegens gebrek aan bewijs. En mocht het dan wel voorkomen, dan is bovenstaande het resultaat. Dan zijn de mensen kampioen in victim blaming. Dan gaan we opeens terug in de tijd en zeggen we nog net niet dat het rokje wat dat meisje droeg zo kort was dat ze er wel gewoon om vroeg.
Nee is nee
Laat ik het nog een keer zeggen: NEE IS NEE! Ongeacht wanneer iemand die Nee zegt. Al lig je er bovenop. Al wilde ze eerst wel maar bedacht ze zich. Al staat ze naakt voor je. Al heeft ze seks met 1.000 mannen, als ze jou niet wil, dan is dat haar goed recht! Nee is nee. En wees je bewust van machtsverhoudingen. Je kunt beter tien keer toestemming vragen dan 1 keer je lusten botvieren zonder toestemming. En als je dat doet, dan is de kans heel klein dat jij jezelf in een rechtbank moet verantwoorden!
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 190 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.