column nr: 297
Naar aanleiding van de recente inbraakgolf liep de burgemeester met politieagenten door de getroffen Vertobuurt. Hij moest wel want niets doen was geen optie. In het kader van functionele empathie offerde hij het eerste uurtje van zijn vrije weekeinde op.
En dan was er ook nog het “No to racism” statement.
Wat moet je ermee? Wat kun je ermee? Wat moet je doen? Je moet toch wat!?!?!?
Ik hoorde de hersenen op het stadhuis al kraken, toen voetbalclubs een actie aankondigden. Daar gaan we weer, moeten ze hebben gedacht. Laten zien dat je sympathiseert met deze actie. Niets doen is geen optie. En dus stonden burgemeester en wethouder langs de lijn bij Excelsior M, want er zou een gebaar worden gemaakt: 60 seconden niet voetballen, maar stilte. Daar moesten ze bij zijn!
Ik ben er niet naartoe gegaan en wel om een heel goede reden. Mijn levensmotto is “Niet belangrijk doen, maar belangrijk zijn’. Het gaat niet om vorm, maar om inhoud.
Het is net als met al die andere dappere uitspraken en gebaren: ik houd niet van uiterlijk vertoon dat nergens toe leidt. Natuurlijk mag u er wél bij geweest zijn, maar bedenk dat het met deze actie net zo vergaat als met die stille tochten nadat er iemand om het leven kwam door geweld.
U denkt dat het wel iets anders dan gebakken lucht oplevert? Dan geef ik u een paar voorbeelden. Als u deze bekeken heeft, mag u mij vertellen waar we als mens, als Maassluis voortgang hebben geboekt door ferm taalgebruik en uiterlijk vertoon.
Insluiten, uitsluiten, besluiten, discussie sluiten. Stil gestaan? Over en sluiten. Door met de waan(zin) van elke dag.