column nr (53)

Stel je eens voor: Je hebt een fulltime baan, al meer dan 20 jaar bij dezelfde werkgever, en dan ineens komt er een dag dat je ziek bent. Dan volg een heel proces. Je denkt eerst aan een griepje of dat je net even teveel hooi op je vork hebt genomen. Maar de klachten gaan niet weg. Sterker nog, deze verergeren. Na veel dokters en ziekenhuisbezoeken blijkt dit ‘griepje’ ernstiger dan gedacht. Je bent echt heel ziek. Je longen functioneren slecht. Dagelijks pijnlijke krampen in je longen. Je verliest je energie, je uithoudingsvermogen.

Inmiddels wordt pijnlijk duidelijk dat de ziekte die je hebt, voorkomen had kunnen worden.

Jouw ziekte is een beroepsziekte. Ziek geworden door de jaren arbeid die je verricht hebt. Elke dag weer. Blootgesteld aan een middel waar niemand van dacht dat dit schadelijk voor je kon zijn. Van beschermende kledingvoorschriften en een gezichtsmasker was geen sprake.

‘Het is net als wildplassen met sterke wind. Dan mag je er van uitgaan dat je jezelf onderpist!’

En nóg wordt er door de producent laconiek over gedaan: ‘Het is net als wildplassen met sterke wind. Dan mag je er van uitgaan dat je jezelf onderpist!’ Deze uitspraak heeft mij erg diep geraakt. Ik mag hopen dat deze man zich kapot schaamt en elke nacht door nachtmerries wordt geteisterd.

Vanaf de dag dat Jaco ziek bleek zijn er inmiddels 5 jaar verstreken. Vijf jaar. Vijf jaar waarin hij gestreden heeft tegen zijn werkgever, de Gemeente Rotterdam. Vijf jaar strijden voor erkenning van de bron van zijn opgelopen ziekte. Vijf jaar vechten voor de erkenning dat hij altijd welwillend is gebleven om ander passend werk aan te nemen. Dat is hem niet aangeboden. Al die tijd dat hij gekort is op zijn bruto maand inkomen, geen enkel alternatief. Dat heeft geleid tot schulden naast zijn achteruitgaande gezondheid.

Er is geen dag voorbij gegaan dat hij niet gestreden heeft voor zijn gezin.

Op 20 September 2018 werd er door de hoogste rechtbank EINDELIJK een uitspraak gedaan. Dat is de dag waarop Jaco zijn erkenning kreeg op alle punten van de 5 jaar strijd tégen de Gemeente Rotterdam. Hij heeft dan toch zijn gelijk kreeg.

Zijn gezondheid is hem ontnomen, en dat is een heel hard gelag, maar zijn waardigheid is gebleven.

Zijn werkgever heeft er lang – tot ruim een maand ná de uitspraak – over gedaan om te reageren. Ze hebben werkelijk zelfs het fatsoen niet om actie te ondernemen naar Jaco toe. Na vijf jaar strijden, moet er wéér gestreden worden. En het ontslag wat de Gemeente Rotterdam Jaco – nét voor de uitspraak van de hoogste rechtbank – aangeboden heeft, dat is uiteraard een schop onder de gordel.

En nadat kranten, lokale televisiezenders, én Hart van Nederland het schrijnende verhaal van Jaco onder de loep namen, was het SBS6 die als eerste een reactie kreeg van zijn werkgever.

‘Dat er geprobeerd is contact te leggen met Jaco, maar dit tot heden nog niet gelukt is.’

was getekend,

Gemeente Rotterdam.

Gemeente Rotterdam moet zich kapot schamen. Ik hoop dat ook zij geteisterd worden door nachtmerries.

Twee dagen later heeft de Gemeente Rotterdam eindelijk daadwerkelijk contact opgenomen met Jaco.

“Wij berusten in de uitspraak en een derde partij zal zorg dragen voor de afhandeling van deze zaak.”

‘Deze zaak’ betreft Jaco en zijn gezin. Het gaat hier om een mensenleven en de levens van zijn kinderen en vrouw. Zijn familie en zijn vrienden. Het betreft hier een man die altijd voor andere klaarstaat, nooit strijkt met de eer, en die heel veel kinderen de vakantie van hun leven biedt door het organiseren van het Mikkiekamp in Mikkieland.

Het doet mij veel verdriet dat Jaco heel ziek is, maar het sterkt mij en met mij vele anderen die hem dierbaar zijn, dat Jaco nooit opgeeft.

Geloof in jezelf en geef nooit op.


 

Editor's Rating

Het is goed dat dit soort ongerechtigheid benoemd wordt. Een gemeente die dit soort problemen op de lange baan schuift. Het komt dus niet alleen in het bedrijfsleven voor. De illusie dat een gemeente er is voor de mensen is hier getorpedeerd.
Miranda Blom

Miranda Blom

Miranda Blom | Crisiskaart consulent | Dichter @ elcamiroch.blogspot.nl Columnist maart 2016 - mei 2020 |

1 Reactie

  1. Aad Rieken
    31 oktober 2018 at 08:25

    “Gemeen-(te) Rot-Ter-Dam!”