Column (32): Ik word oud!

column nr 32

Varen, één van de beste dingen om te doen als het veel te warm is in je achtertuin. En met het stralende weer van de afgelopen weken stonden we te springen om een bootje in te hoppen om ene dag te vertoeven op het water. Tijdens het dobberen, zwemmen en genieten door, pakten we een terrasje. Een lekker biertje in de volle zon en mijn dag kon niet meer stuk. Ik keek om mij heen en was niet de enige die aan het genieten was. Het hele terras zat vol met dagjesmensen, ervaren vaarders en zonaanbidders maar één ding viel wel op: we waren een van de jongste koppels die op dat terras te vinden waren. Ik keek om mij heen en zag alleen mensen op leeftijd, rond de 50, 60 tot 80 jaar.

“Wat een levensgenieters”, dacht ik bij mijzelf. Is het dan echt zo erg om ouder te worden?

Het zal vast niet allemaal rozengeur en maneschijn zijn, vooral rimpels en grijze haren denk ik, maar als daartegenover staat dat ik mijn volle tijd mag besteden aan de dingen die mij het gelukkigst maken, kom dan maar op! De algemene mening is dat ouder worden gelijk staat aan minder gelukkig zijn. Je wordt ouder, je lichaam is niet meer zo soepel als vroeger, je uiterlijk gaat er (in de meeste gevallen) op achteruit en je besteedt je tijd aan een Sudoku puzzel en het bewegen op Nederland in Beweging. Het wordt geschetst als iets verschrikkelijks wat je met man en macht moet voorkomen, en als je niet oppast, ga je dat nog geloven ook.

Zo ken ik iemand die elk jaar onvindbaar is op haar verjaardag. Niet omdat ze heerlijk op vakantie is om haar verjaardag te vieren, maar omdat ze de felicitaties wilt ontlopen. De vraag “hoe oud ben je geworden?” en haar antwoord met +1 te moeten opschroeven, is iets waar ze een hekel aan heeft. In haar ogen staat ouder worden gelijk aan achteruitgang en dat is een confrontatie die ze liever niet aan gaat. Als ik erover nadenk is het een bijzonder fenomeen, want als kind kon ik niet wachten om weer een jaar ouder te zijn en door jan en alleman gefeliciteerd te worden en de bijbehorende cadeaus in ontvangst te mogen nemen.

Klagen over die grijze haren die er aankomen en mijn tijd verdoen met zorgen maken over ouder worden wanneer ik een jaartje ouder word, probeer ik daarom echt af te leren. Over 6 dagen word ik alweer 27 jaar oud (ahum, jong) en automatisch wil ik “wat word ik oud!” en “Nog maar 3 jaar voor de grote 30!” uitschreeuwen. In plaats daarvan zou ik mij wat meer moeten concentreren op de dingen die ik heb bereikt in het afgelopen jaar, de mensen die ik heb ontmoet, de ervaringen die ik heb opgedaan en de dingen die ik heb geleerd. Die ene grijze haar kan ik tegen die tijd dan wel accepteren…