Column (33): Beau en zijn tienduizend euro

column 33

Ik keek deze week voor de tweede keer naar het Rotterdam project van Beau van Erven Dorens. Hierin volgt hij vijf dakloze Rotterdammers en probeert hen te helpen om hun leven weer op de rails te krijgen. Ik ben een fan van Beau! Ik vind dat hij leuke programma`s maakt, dicht bij de mensen. Hij schroomt niet om sociaal gevoelige onderwerpen bespreekbaar te maken en letterlijk in beeld te brengen. Zijn emoties komen realistisch over en ik geloof oprecht dat hij iets voor de mensen wil betekenen. Zelf zegt hij in een interview dat hij sociaal-maatschappelijke projecten wilde doen, iets met zijn hart. Volgens eigen zeggen zit zijn kracht in zijn menselijkheid: ”Hij oordeelt niet, veroordeelt niet, maar praat en luistert. Het is oprechte interesse.”

Mijn hart ligt, behalve bij Maassluis, ook bij Rotterdam. De stad waar ik mijn opleidingen heb gevolgd, de stad waar ik vervolgens ging werken, de stad die mij kansen gaf en geeft. De stad waar mensen recht voor  z’n raap zijn en zeggen waar het op staat. Ze doen zich niet beter voor en laten het direct weten als het ze niet bevalt. Ik hou ervan!

Toen ik hoorde dat Beau een nieuw programma voor RTL4 ging maken waar Rotterdam een hoofdrol in ging spelen was ik natuurlijk gelijk nieuwsgierig. Opnieuw zou hij aan kwetsbare mensen hulp gaan bieden. Daklozen die zelf de kracht en de mogelijkheden niet meer hebben om hun problemen aan te pakken. De mensen waar ik al jaren mee werk, waar ik het verschil voor probeer te maken zijn het onderwerp in zijn programma.

In de eerste aflevering was Beau in gesprek met Stephany, een jongedame met een kindje en vroeg hij haar wat zij het allerliefste geregeld zou hebben. Haar antwoord had echter niemand verwacht, ik als kijker niet en ook Beau als programmamaker ook niet. Haar antwoord raakte me.

Haar grootste wens was om een voogd voor haar kindje te vinden. Zij heeft bijna geen contact met haar familie en vrienden heeft ze ook niet. Ik begrijp haar vraag en vond het ook een verdrietige vraag. Zij staat zo jong al zo alleen in het leven. Het maakte ook duidelijk dat sommige problemen of wensen niet opgelost kunnen worden met een zak met geld. Met tienduizend euro op een bankpas kan je geen voogd kopen. Beau had haar antwoord duidelijk niet verwacht maar zoals het een goed presentator betaamt sprak hij er snel overheen. Haar probleem om een voogd te vinden voor haar zoontje kon hij niet oplossen, maar hij kon haar wel wat anders bieden, een bankpas met tienduizend euro. Tot zijn stomme verbazing raakte Stephany hier niet echt enthousiast van, ze pakte de bankpas niet met beide handen aan met het idee dat nu al haar problemen opgelost zijn. Beau zegt wat verder in het programma dat hij wel hoopt dat ze met het project mee gaat doen want ze kan toch veel doen met dat geld.

Beau volgt ook Yvar, die bij een glazenwassersbedrijf werkt en slaapt in de nachtopvang. Yvar blijkt het programma van Beau niet te kennen en als Beau hem achterlaat bij de opvang zegt hij in de camera dat hij verwacht dat Yvar nu wel zal gaan googlen op zijn naam. Als hij dat doet zal hij zien dat een onderdeel van het programma de bankpas met tienduizend euro is, die kans zal Yvar vast met beide handen aangrijpen.

Voor de verslaafde dakloze Patrick is een hotel geregeld en hij slaapt voor het eerst sinds lange tijd weer in een bed. Die luxe is hij niet gewend en maakt tevens pijnlijk duidelijk hoe eenzaam Patrick is. Het geluk wat hem is overkomen kan hij met niemand delen. Beau is er even beduusd van; hij realiseert zich dat hij dat probleem met de bankpas niet kan oplossen.

Opeens wordt mij pijnlijk duidelijk wat voor grote rol de bankpas speelt in dit programma. Beau is als een soort Sinterklaas aan een te vroege intocht in Rotterdam begonnen. De oude zak met geld is veranderd in een moderne bankpas waar je wat mee rond slingert en die als toverstok dient om alle problemen te laten verdwijnen.

Deze Rotterdammers laten allen echter zien dat geld niet lang niet overal een oplossing voor is. Al deze mensen hebben stuk voor stuk hun eigen persoonlijke wensen. Vrienden en familie om zich heen hebben, kunnen delen met elkaar, aandacht en liefde krijgen en kunnen geven.

Allemaal zaken die zich niet laten oplossen door een bankpas.