Column (33): Seksist!

column nr: 33

Ooit, heel heel lang geleden, was er een bijna-vrouw uit Maasland die nog geloofde in ware liefde en ‘voor altijd’. De mens was intrinsiek goed; er was alleen iemand of iets nodig om dat goede naar boven te brengen. Vrede op aarde, als we allemaal maar lief zijn. Het leven zou compleet zijn met man, kinderen en rijtjeshuis. Lekker standaard. Als die bijna-vrouw van destijds zou hebben geweten van haar toekomst als ondernemer? Als iemand die een open relatie niet per sé zou afwijzen? Als iemand die allang niet meer automatisch in het goede van de mens gelooft? Dan zou ze je heel hard hebben uitgelachen. Nee joh! Daar was ze toch helemaal het type niet voor?

Anno 2019 ben ik blij dat de wereld me heeft gedwongen die naïviteit af te schudden en een stuk wijzer en steviger in mijn schoenen te staan. Dat moet ook wel als je iets in beweging wilt brengen in de wereld. En ondanks alle deuken en krassen ben ik nog even idealistisch als in het begin. Bovendien ben ik vrijgezel. Ik móét het dus wel alleen doen. Het is verrassend hoeveel je blijkt te kunnen, als er geen andere keus is.

Vrouwen excelleren over het algemeen minder in allerlei beroepen en hebben minder ambitie. Laten we eerlijk zijn. Hoeveel vrouwen kent u die fulltime werken en ambitieus streven naar een hogere functie of meer kennis dan wel verantwoordelijkheden in haar werk? Sure, er zijn er vast wel een aantal. Nederland is echter kampioen in parttimen. Sterker nog, ik durf te stellen dat we het lerarentekort een heel stuk kunnen oplossen door minder kleine contracten te geven en als vrouw allemaal wat extra uren te ‘draaien’. Als elke juf er een dag bij neemt, hoe ver zouden we komen? Het onderwijs en de zorgsectoren zijn vrouw-gedomineerde beroepen. Bovendien merkte ik, toen nog deel van een lerarenteam, dat de parttimers over het algemeen veel minder toegewijd aan hun werk zijn. Ze draaien hun riedel af en gaan naar huis. “Na het weekend gaan we wel antwoord geven op de mail.” Sterker nog, als er een collega een vraag stelt vlak voor de vakantie, laten we diegene gewoon twee weken wachten op antwoord. “Ik ben nu even écht vrij.”

Dát moet je eens proberen als ondernemer of in het bedrijfsleven. Een snelle berekening: 60% parttime juffen en meesters. 108 Duizend juffen en meesters op 77 duizend FTE. Zou je in theorie dus makkelijk kunnen redden.

En nog een knuppel in het hoenderhok: hoe meer vrijheden er in een maatschappij zijn wat betreft beroepskeuze, hoe meer stereotyp de keuzes zijn. Vrouwen kiezen de verzorgende rollen en mannen de… nou ja, mannenberoepen. Het zijn niet voor niks stereotyperingen en eerlijk gezegd vind ik het prima. Al zou ik graag wat meer mannen zien in het onderwijs om het ‘kippenhok-gehalte’ wat te beperken en wat meer rechtse vrouwen op politiek geëngageerde bijeenkomsten.

Het is normaal voor een vrouw om een beetje linksig te zijn. En dan ontmoet ze een man die gewoon rechts is en zegt hoe het echt zit.

God, wat was ik links. Ik geloofde het echt hoor, wereldvrede als je maar aardig was. Gaandeweg kwam ik erachter dat iedereen uiteindelijk voor eigenbelang gaat, de uitzonderingen daargelaten. De collega die mij keihard een mes in de rug propte om haar vriendinnetje als collega te kunnen verwelkomen. Een narcistische teamleider die erop los fraudeerde en manipuleerde, ongezien door hoger management. Een klant die ervandoor wilde zonder een aanzienlijke rekening te betalen en bij aanspreken een grote waffel gaf. Met mooie praatjes kom je een eind in de wereld. Het heeft me cynischer gemaakt en geloof me, daar had ik geen man voor nodig. Hoewel ook het mannenleed dat daten heet, me veel geleerd heeft. Maar diep van binnen is ooit iedereen volgens mij zo naïef begonnen. Ik was dan toevallig wat later ‘wakker’. De positiviteit zat te diep?

Julien Blanc heeft gewoon gelijk. Een vrouw wil overmand worden.

De westerse samenleving is gefeminiseerd. We gaan elkaar goddank niet meer met knuppels te lijf bij een meningsverschil, maar door de masculiene culturen worden we natuurlijk niet serieus genomen. Zie de filmpjes zo her en der van een westerse jongen die door een groep allochtonen in elkaar wordt getremd, zonder dat ie zelf ook maar enige capaciteit heeft om terug te vechten. Natuurlijk leg je het af tegen een groep en ben ik van verontwaardiging vervuld bij zulke beelden, maar tegelijkertijd denk ik ook: Waarom heeft die knul nooit fatsoenlijk leren vechten? Wat mij betreft is het feminiseren van de man doorgeslagen. Ik hoef geen man die huilend naast me zit bij een mooie film. Die de enge spin niet durft dood te slaan. Ik wil een alfa man, die doortastend is en mij zo nu en dan wat nuchterheid inpraat. Iemand die de deur voor me openhoudt. Een man waarvan ik het gevoel heb, dat hij, in geval van nood, een indringer knock-out kan slaan, zodat ik me beschermd en veilig kan voelen. In ruil daarvoor mag ie dan best af en toe ‘de mannengriep’ hebben en niet zo makkelijk over z’n gevoel praten.

Bovendien heb ik, als volwaardig columniste, ter onderzoek wat Julien Blanc-video’s bekeken en direct wat aantekeningen gemaakt die nog van pas kunnen komen bij het daten. De basis van diens advies is altijd: vertrouw op je eigen kracht. Laat je niet ontmoedigen door een prachtige vrouw, maar neem het heft in eigen hand. Niks mis mee, lijkt me. Dat ze verder graag vrouwen versieren in het uitgaansleven, is nu eenmaal de manier waarop dat gaat aldaar. Tegenwoordig wordt seks als product beschouwd; een naar bijverschijnsel van de flowerpower revolutie. Kijk alleen maar naar de reclames waar zelfs allesreiniger geseksualiseerd wordt.

Ik hou er niet van en dus zoek ik andere plekken. Of ik ‘kijk em weg’.

En nu? Ben ik nu ook een enge seksist? Want dit zijn allemaal uitspraken van Thierry Baudet, die er uitgebreid en herhaaldelijk om verguist wordt. Als u voor gelijkheid bent van de seksen, zou dat wel moeten. U zou mij net zo negatief moeten veroordelen als hij. Tenslotte, in de meeste dingen geef ik hem namelijk groot gelijk. Vrouwen zijn niet zo ambitieus, kiezen in absolute vrijheid (hoera voor het westen!) voor verzorgende beroepen en kiezen liever een viking dan een Ron Weasley. There, I said it.