Column (39): Om moe van te worden

column nr 39

Zelfs op het paradijselijke Griekse eiland Kos konden we er niet aan ontsnappen. We kwamen het tegen als we net klaar waren met snorkelen en we even wilden opdrogen op een ligbedje op het strand, tijdens de lunch was het op veel tafels een vast tafelitem naast de fetakaas en gyros en wanneer er tegengestribbeld werd, kwam het à la minute uit de grote strandtas tevoorschijn: een groot zwart scherm van een iPad of iPhone, platgedrukt tegen de neuzen van kinderen aan.

Zon, zee en strand op het heerlijke Kos, dat is waar wij vorige week te vinden waren en dat was priiiiiiima te doen. We genoten van een privé zwembad in onze tuin, onbeperkt cocktails, de typische (en niet altijd even zuivere) shows in de avond en de bijbehorende golfkarretjes om je overal naar toe te laten brengen, zodat je benen niet al te moe worden van al die heuvels. Een heerlijk resort waar ook kinderen met een enthousiast animatieteam, een glijbanen paradijs en een klim-en-klauterpark geen reden hadden om zich te vervelen. Dat zal ook wel de verklaring zijn waarom er zoveel van het gespuis blij rond dwarrelde in het resort.

Ondanks alle activiteiten, begon het ons op de tweede dag op te vallen dat er heel veel gebruik gemaakt werd van elektronisch apparatuur, vooral bij kinderen. Bizar vonden wij, want wij kwamen daar juist om te ontsnappen aan alle hectiek van e-mails, appjes, telefoontjes en social media. Op het witte strand, omringd door een blauwe zee met prachtig onderwaterleven en adembenemend uitzicht van bergen en eilanden, waren wij dolgelukkig. Naast ons zaten twee kinderen die veel liever Fortnite speelden op de iPad van papa. Wanneer er werd gevraagd of ze mee wilden zwemmen, snorkelen of überhaupt iets doen op het strand, kwam er totaal geen respons. Totaal onbewust van de pracht en praal van het eiland en compleet gebiologeerd door de strijd die zich afspeelde op het scherm.

Tijdens een lunch in een restaurant liep ik naar mijn tafel en kwam onderweg niet één, niet twee, niet drie, vier of vijf, maar zes kinderen met een leeftijd variërend van 2 tot 8 jaar oud tegen die tijdens het eten alleen maar oog hadden voor het scherm voor zich en volgens mij vonden sommige ouders die elektronische babysitter wel prima. Aan het tafeltje naast ons, kwam er iets meer geluid uit de jonge kids op de iPads. “Mama, moet je dit poppetje eens zien!” en “Haha, dit is echt heel grappig, moet je eens kijken!” Plots stond de moeder van de twee kinderen op en beval de rest om te volgen. Ze was het helemaal zat want “ook zij wilde eens rustig lunchen!”  Ik hoor vaak de opmerking: “Vroeger was het beter, toen speelde we als kind altijd buiten, bouwden we boomhutten en kwamen we uitgeput thuis. Wij hadden geen internet en duizenden televisiekanalen en hadden er totaal geen behoefte aan”. Een statement waar ik het helemaal mee eens ben, maar vind wel dat dit nu ook prima kan. Natuurlijk snap ik dat je er in deze tijd niet aan ontkomt dat ze in aanraking komen met een smartphone of iPad inclusief alle verslavende spelletjes waar ze toegang tot hebben. Maar ik ben ervan overtuigd dat als je dit heel strikt in de hand hebt, ze interesse verliezen en er uiteindelijk geen behoefte meer aan hebben.

De twee jongste kinderen van Thijs hadden ook een periode dat ze alleen maar interesse hadden in de iPad, PlayStation of televisie. Maar na het invoeren van strenge regels over het gebruik van de iPad (helemaal niet dus) en het kijken van televisie (alleen ‘s ochtends en ‘s avonds), was het snel klaar met die verslavende trekjes. Ze hebben het zelfs een hele week zonder televisie volgehouden (een eigen bedachte straf waarbij ze niet helemaal door hadden dat het die week vakantie zou zijn). Een mooie bijkomstigheid was het moment waarop ze weer televisie mochten kijken, toen gingen ze toch veel liever naar buiten.

Op een iPad of smartphone zitten is niet slecht voor kinderen, het kan zelfs goed zijn voor de ontwikkeling van je kind, maar het gevaar van deze ‘elektronische babysitters’ is dat je er uit gemak te vaak gebruik van maakt. Laat ze alsjeblieft niet tijdens het eten op hun telefoon en geef vooral niet toe wanneer ze stampij maken als het niet mag. Schop ze naar buiten om te spelen met hun vrienden, geef ze kleurtjes of puzzels en laat ze vooral genieten van het kind zijn. Ze hebben immers nog een heel leven voor zich waarin ze later achter een scherm kunnen zitten!