We raakten aan de praat en deelden blijkbaar een passie, het bespelen van een muziekinstrument. Al hoewel het bij haar het bespelen van meerdere instrumenten is, maar alla. In haar enthousiasme scharrelde ze wat meiden bij elkaar met diezelfde passie.

Je vindt hier de voorgaande delen: De Draak

column nr 5 –  Fifty Fifty

Bijzondere mensen die op je pad komen… is dit voorzienigheid?

Ik geloof van wel, ik heb altijd tegen anderen gezegd die in een moeilijke fase van hun leven waren: “het heeft zo moeten zijn… er komt vanzelf weer iets moois op je pad”.

Het typische is dan wel dat ik dat stellig geloofde voor anderen maar nooit voor mij zelf. Ik koos er liever voor, zoals het weglopen van water in de gootsteen daar lekker in mee te gaan, dieper en dieper in de put te raken.

Kort voor de draak was gearriveerd, ontmoette ik een prachtig mens persoon bij wie de draak al eerder was gearriveerd en nog steeds aan het strijden is. Ik kende haar vaag van groeten, korte momenten elkaar te hebben gezien en gesproken op anderen plekken dan een supermarkt.

We raakten aan de praat en deelden blijkbaar een passie, het bespelen van een muziekinstrument. Alhoewel het bij haar het bespelen van meerdere instrumenten is, maar alla. In haar enthousiasme scharrelde ze wat meiden bij elkaar met diezelfde passie. Er werd een groepje van 6 gevormd om wekelijks samen muziek te spelen.

Nou moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat het bespelen van een muziekinstrument al jaren een grote wens van mij was en ik dus sinds een jaartje les heb genomen. Huiswerk hoort daarbij, maar dat werkelijk doen dat ligt toch even anders. Pas nadat mijn muziekdocent zei dat ik wel moest oefenen, is er vooruitgang ontstaan en geniet ik meer en meer van mijn dagelijkse oefeningen. Ook manlief is blij met de vooruitgang, laten we wel zijn, het eeuwige zelfde deuntje horen draagt niet bij aan een gezellige sfeer …”Moet dat nu … kun je niet op een ander moment oefenen … kun je niet iets anders spelen dan heel de tijd hetzelfde?”

De eerste keer met de meiden samen zijn was er één van veel plezier, veel lachen, muziek spelen. Er werd een appgroep opzet, blaadjes met “huiswerk” gedeeld en onze juf vonden we in dit prachtige mens persoon. Bijzondere mensen bij elkaar, het was genieten.

De tweede keer dat wij samen kwamen was er één van in eerste instantie weinig spelen. Ik heb gehuild, mijn verhaal verteld. Ik behoor nu tot de 50% van de groep welke aan het strijden is tegen de draak.

Met een fles wijn erbij, of waren het er meer, kwamen we tot de conclusie dat we een naam moesten verzinnen voor de meidengroep.

The fifty fifty dragon band, immers de helft van de meiden strijd tegen kanker oftewel de draak. Zowel bijzonder als triest………..

In de groeps app werd de naam gelanceerd, niet alle meiden waren aanwezig namelijk deze middag. De Dragon stond nu voor kanker en fifty fifty moge duidelijk zijn.

Er werd nog een schepje bovenop gedaan, door wie weet ik niet meer, maar de naam kreeg meer power.

The Fucking Fighting Dragon band…

Hoe muziek spelen je troost kan geven, je gedachten een heel andere kant op kan laten gaan. Hoe je met een meidengroep zoveel plezier kan beleven ondanks de draak bij drie van de zes.

Is het voorzienigheid dat dit groepje is ontstaan, dat dit op mijn pad is gekomen of moest dit op mijn pad komen? “Het heeft zo moeten zijn”…

Ik ga goed luisteren naar dat prachtige menspersoon die ik heb mogen ontmoeten bij de F & F Dragon band, want zoals zij zegt:

“De ballen van de Dragon gaan eraan”.

 

Fanny Bicher

Fanny Bicher

Fanny Bicher | Een van de velen | Vechter voor meer begrip | Opgeven is geen optie

1 Reactie

  1. Toby
    25 april 2018 at 09:54

    Wat een mooi verhaal.