column nr 5

Het einde van het jaar nadert weer….een mooi moment om stil te staan bij mijn start als columniste. Toen ik werd gevraagd om een maandelijkse column te schrijven was ik zeer verrast en had er enorm veel zin in. Jelle vroeg me of ik in een paar kernwoorden mijzelf kon omschrijven. Hier hoefde ik niet lang over na te denken: “Verwondering, Inspiratie en Verbinding”. Deze begrippen zijn de bouwstenen van mijn dag. Het is de verwondering in mij wat zich van alles afvraagt als ik iets tegenkom wat loodrecht tegenover mijn visie staat. Mijn inspiratie wat mij in beweging brengt, mij motiveert om te leven zoals ik leef en waar ik naar toe werk…verbinding.

In mijn ideale wereld behoort iedereen een volwaardige plek en functie in de maatschappij te hebben.

Mijn affiniteit met de psychiatrie is gegroeid op basis van deze begrippen. Verwonderd over de hoeveelheid mensen met psychische problemen. Het ervaren van bijvoorbeeld een depressie of iemand kennen die dit ondergaat, is niemand meer vreemd. Verwonderd over beslissingen en investeringen die gericht zijn op het dweilen terwijl de kraan open staat i.p.v. investeren om de kraan dicht te draaien. Waarom wordt er niet meer aandacht besteed aan de oorzaak van psychische problemen en spelen medicijnen nog zo’n grote rol?

Geïnspireerd door mijn collega’s die met hart en ziel werken om hun bijdrage te leveren aan een beter bestaan voor velen. Geïnspireerd door de dagelijkse bezoekers op mijn werk die kostbare verhalen bij zich dragen en de moed hebben deze te delen. Verhalen die ook mij in beweging brengen om mijn ideaal te verwezenlijken.

De afgelopen jaren heb ik in de psychiatrie al vele veranderingen meegemaakt. Waar eerst de nadruk werd gelegd op omgaan met de beperkingen van iemand met als gevolg hospitalisatie, ligt nu de nadruk op de mogelijkheden. Competenties, talenten, vaardigheden en het stimuleren van de innerlijke aanwezige vermogens staan op de voorgrond. En terecht, want niemand is zijn psychische ongemakken. Je bent veel meer dan dat. Je bent niet je depressie maar je hebt een depressie. Ik zie het als een tijdelijke toestand waarin iemand verkeert.

Op het moment dat mensen -die bevangen worden door zorgen en ellende- gaan zingen of kunstzinnig bezig zijn, enzovo0rt blijken hun ongemakken als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Ze beginnen als het ware weer te stralen! De zorgen zijn op dat moment naar de achtergrond verschoven. Mensen de kans geven om zich weer te verbinden met hun talenten en vermogens en daar wat mee doen zou naar mijn mening een hogere prioriteit mogen hebben in de gehele psychiatrie.

Patricia van Haastrecht is iemand die haar talent gebruikt om mensen te laten zien dat het vermogen in ons zit om moeilijke periodes in je leven achter je te laten. Tijdens haar auditie in The Voice of Holland deelde ze met Nederland dat het lange tijd niet goed met haar ging, ze gaf echter niet op! Ze wilde zingen en met haar muziek andere mensen helpen met hetgeen ze zelf doorheen is gegaan. De boodschap uit haar liedje was: “I will rise up , I will rise up like the day, and I will do it a thousand times again”.

Het is die altijd aanwezige kracht in ieder van ons wat ons ’s morgens wakker doet worden, of we willen of niet… een kracht die we kunnen aanwenden om te ontwikkelen en groeien en misschien daarmee iets betekenen voor anderen. Ik zie mensen groeien tijdens de avonden waarin iedereen een open podium krijgt om ervaringen te delen. In grote lijnen wordt gevraagd te delen wat jouw hobbels waren, hoe je die hebt overwonnen en wat het je uiteindelijk heeft gebracht heeft. Bewust worden van deze processen draagt bij om het vertrouwen in zichzelf en de omgeving -wat verloren was gegaan- te herstellen. Je eigen levenslessen doorgeven en daarmee anderen inspireren is ook een talent. Het luisteren naar deze verhalen zet mensen in hun kracht wanneer aannames en vooroordelen plaatsmaken voor inzicht en begrip.

Ik vroeg laatst aan iemand wat haar op de been houdt. Wat haar motiveert om toch de deur uit te gaan in plaats van zich op te sluiten met haar angsten en zich daarmee afzonderen van de maatschappij. Dit laatste doet ze het liefst als het haar teveel wordt. Ze zei: “ik heb mijn problemen altijd voor mezelf gehouden. Dit niet kunnen en durven delen drukt zich nu uit in neurologische klachten en een depressie. Wat mij motiveert om door te zetten is ’s morgens wakker worden met het idee dat ik naar mijn werk ga waar ik me volwaardig voel en niet een cliënt!” Dit is iemand die door traumatische ervaringen in de psychiatrie is beland, maar zich betrokken voelt bij vele activiteiten en zich daar vrijwillig voor inzet. Ik zie haar met de dag groeien en ontwikkelen!

Ik vraag me af hoe onze samenleving er uitziet waarin oprechte aandacht, het bieden van vertrouwen, ruimte om te delen, begrip en ieders talent bestaansrecht heeft. Zou een depressie dan een uitzondering worden? En de psychiatrie op langer termijn zijn bestaansrecht kunnen verliezen?

Zou dit een basis kunnen zijn waarin psychische problemen geen kans meer krijgt om te ontwikkelen? Preventief aandacht besteden aan voorkomen in plaats van bestrijden.

Patricia van Lingen

Patricia van Lingen

Patricia van Lingen | activiteitenbegeleidster | buurtcentrum De Hooftzaak |
verbinding verwondering inspiratie | Dichteres | Boomredder

7 Reacties

  1. Corry van Helden
    14 december 2018 at 09:45

    Met een begrijpend hart dat visie bezit kunnen wij de psychiatrische patiënt helpen / bijstaan. Niet opdringen maar inspireren, blijf zelf altijd rustig, want dat heeft effect op de ander.

  2. 13 december 2018 at 23:30

    Mooi geschreven Patries! Een ‘puntige’ start van een nieuwe carrière als columniste! Wij, die jou een beetje kennen, die wisten natuurlijk al langer dat je een multi-talent bent. Geen verrassing dus dat je hiervoor gevraagd bent. Dat van ’the Voice’, dat wist ik dan weer niet. Evengoed, het is duidelijk, om jou konden en kunnen we niet meer heen. De Hooftzaak is een plek, als je die nog niet kent, waar je zo binnen kunt lopen, on any given day. Patricia loopt daar ook rond!

  3. Abukar Ali
    13 december 2018 at 13:58

    Hallo Patricia,

    Het is mooi informatie, maar mijn N. Taal is niet 100% goed.

    Ali

    • 13 december 2018 at 14:21

      Ali, klik op de [ google translate ] knop die op de pagina staat dan kun je kiezen voor jouw taal “Arabisch”

    • Patricia
      14 december 2018 at 08:20

      Dankjewel abukar Ali!

  4. Yvonne
    13 december 2018 at 10:16

    Weer een ontzettend mooi en duidelijke columm geschreven met helaas nog steeds te weing begeleiding in de psychologie en mede door dit bericht hoop ik dat er weer een opening komt in de wereld van de psychologie en dat ze stil staan bij deze duidelijke en mooie informatie super geschreven patricia

  5. Mary koreneef
    13 december 2018 at 08:22

    Nou Patricia het is jou wel toevertrouwd om als columunist een stuk te schrijven.Heel duidelijk, begrijpbaar uit het leven gegrepen !