Column (50): Politieke geloofwaardigheid

column nr 50

Ik begrijp van de redactie dat de donderdagcolumn een aardige afspiegeling is van de gemeenteraadsverkiezingen. Althans zo interpreteer ik hun verzoek maar om in te vallen. Donderdag is immers een dag van columns door politici. Sinds de verkiezingen liet de helft van de vier columnisten zijn beurt voorbijgaan: dat komt mooi overeen met de 50-50 verdeling van niet-stemmers versus stemmers. Toch is het best opvallend want het betreft twee partijen die nu druk aan tafel zitten om plannen te smeden voor de coalitie.

Zouden ze niet kunnen omgaan met deadlines…

Over coalitie en deadlines gesproken: het is opvallend dat het zolang duurt voordat ze naar buiten treden. Het zijn immers dezelfde drie partijen die hand in hand over de eindstreep liepen en vier jaar onverkort vasthielden aan het coalitieakkoord 2014-2018. Als het smeden van het nieuwe akkoord zolang moet duren, voorspelt dat niet veel goeds. Als dat oude akkoord niet meer de basis kan zijn om door te gaan, dan is er het afgelopen jaar verstoppertje gespeeld om de wethouders in het zadel te houden. Dat komt overigens aardig overeen met het beeld dat ik heb over waar het college het laatste jaar mee bezig is geweest. Er is veel te weinig doorgepakt, veel voor de bühne gebabbeld en vertrekkende wethouders zijn veren in lichaamsdelen gestoken. Dat laatste komt aardig overeen met wat er op de gemiddelde uitvaart gebeurt: tijdens de plechtigheid niets dan lof voor degene die is heengegaan en achteraf de roddels.

We krijgen dus binnenkort die roddels …

Als er zo meteen briljante nieuwe plannen komen, is dat voor mij het ultieme bewijs dat het vorige college het maar matig deed. En dán was dat dus ook zo in de ogen van de fracties aan de coalitietafel die toen – verdraaid nog aan toe – de meerderheid hadden in de gemeenteraad. En komen die briljante nieuwe plannen er niet, dan zitten we weer vier jaar opgezadeld met een matig college. Kortom: de gemeenteraad bepaalt altijd en is daarmee feitelijk ook altijd medeschuldig aan middelmatig beleid of nog erger aan slecht beleid.

Ik vind het allemaal wel best. Ze luisteren toch niet naar wat de inwoners willen. Zij bepalen wat er goed is volgens hun eigen mening. Binnenskamers in de achterkamertjes van het stadhuis. Ook wel bekend als de ivoren toren. Rutte zetelt ook in zo een geval. Besturen zonder feitelijk draagvlak, hoogstens een hellend vlak.

Blijf ik alleen nog zitten met de vraag waarom D66 erbij gevraagd is. Zijn ze soms bang dat er straks iemand uit een van hun fracties stapt en aansluit bij een oppositiepartij? Is dat de reden? Gewoon een jaknikker klem zetten in de coalitie opdat de meerderheid behouden blijft.

Het is niet ondenkbaar.