Column (53): SpeakSee

column nr  53

Een……. actie!

Ja hoor, het was zover. De filmopnames voor SpeakSee.

Wat SpeakSee is? Deze uitvinding bestaat uit een compact setje draagbare microfoons. Deze deel ik uit aan mijn gesprekspartner(s) en ik kijk dan naar het getranscribeerde gesprek op mijn telefoon of tablet. En hoe leuk is het, om alles weer te kunnen volgen!

Zo kreeg ik een aantal maanden geleden de vraag of ik dit wilde testen en of hier filmopnames van gemaakt konden worden. Volmondig riep ik Ja! Deze ja schoot mij gister af en toe door mijn hoofd, waar ben ik aan begonnen? Ik, die nog geen foto van zichzelf heeft. En nu kreeg ik steeds te horen dat ik in de lens moest kijken.

Maar hoe leuk was het!

Eerst een rondje binnenshuis. Man, man het heeft wel even geduurd voordat mijn lachspieren weer in de plooi zaten. Maar gelukt. De cameraman zegt mij een stapje naar voren, nee nee iets terug, js en nu een cm naar links en oh nee te ver, ja perfect. Meneer de cameraman, dit ga ik natuurlijk niet verstaan als ik zo leuk naar buiten moet kijken. En SpeakSee kon ik helaas nog niet inzetten. Gelukkig was daar mijn kleine meisje die in mijn gezichtsveld de gebaren erbij maakte.

Maar dan, moet deze BM’er opnames maken in de Koningshoek. Oh jee dat hadden ze me niet van te voren verteld. Sta ik daar met mijn ogen dicht, waar weet ik hoeveel voorbijgangers staan. Ik sta te luisteren naar wat ik hoor. Niks dus. Niks behalve mijn eigen piep, ruis en suis. Al die mensen die omkijken, die vragen waar deze opname voor is en natuurlijk mij nieuwsgierig aanstaren. Ik had opeens een vaag vermoeden hoe Sjors uit GTST zich moet voelen.

Deze scène is maar kort en we vertrekken naar mijn werk.

Heerlijk, daar kan ik even bij komen. Daar testen we wel SpeakSee. Dit is door omstandigheden niet optimaal maar begrijpelijk.

Weer thuis aangekomen heeft mijn vader gezorgd voor de catering. Eerst wat filmopnames gemaakt en daarna gezellig met z’n allen aan tafel. Wederom komt SpeakSee tevoorschijn. De ene gesprekspartner verstaat hij goed, de ander wat minder. Soms zag ik iets staan waarvan ik zeker weet dat dit niet gezegd was. Of zei microfoon rood en blauw hetzelfde. Maar wat moet ik er aan wennen om iemand niet aan te kijken maar op mijn beeldscherm te moeten kijken. Regelmatig ben ik de draad kwijt hierdoor. Na jaren letterlijk aan iemand z’n lip te hangen is dit echt raar! Tijdens deze gesprekken blijkt dat SpeakSee hier en daar nog een aanpassing nodig heeft maar ik vertrouw er volledig op dat deze problemen de wereld uit geholpen worden.

De laatste opnames zijn op het strand. Even romantisch doen voor de camera. Als die man maar opschiet, dacht ik. Ik stond te blauwbekken en dat is toch niet echt een romantisch beeld.

Maar dan na tien en half uur zijn de opnames klaar. Neem ik afscheid van slimpie oprichter Jari, Joey de cameraman die al een smile op je gezicht kan toveren zonder wat te zeggen en zijn geweldig lieve assistent Nina die tevens ook zijn vriendin is. Wat een ongelooflijk leuke ervaring hebben we mee mogen maken met deze leuke mensen!

SpeakSee ging weer mee terug naar Rotterdam. Ik kan niet wachten tot deze optimaal is en mij kan gaan helpen. En wat voor mij optimaal is? Dat ik gewoon lekker aan tafel, met mijn eigen gezin een gezellig gesprek kan voeren. Ik begrijp echt wel dat het niet alles kan.

In positieve afwachting verblijf ik…. 😉