Column (54): Loslaten

Column nr 54

Loslaten. Loslaten in vele vormen.
Een angst, een gedachte, een gevoel of een persoon. Deze week staat voor mij in het teken van loslaten.

Allereerst werd ik geconfronteerd met mijn eigen onzekerheid. Ik WAS 1 van de 5 genodigde dichters om tijdens poeziecafe Woordkunst voor te dragen uit eigen werk. Ik vind dat nog al een dingetje, daar mijn gedichten echt vanuit mijn hart en ziel komen, en als ik de andere dichters dan voor me haal, denk ik: ‘Daar hoor ik bij lange na niet tussen!’
Maar na vanavond durf ik hardop te zeggen: Ik BEN 1 van de 5 genodigde dichters.
Wat een gezellige avond genoten, met mooie teksten, voldoende publiek en ook vier fijne vrienden speciaal voor mij gekomen, fijne complimenten en opbouwende feedback.

Deze week zal ik nog een keer geconfronteerd worden met loslaten. Het lijkt voor een deel op hierboven genoemde, maar dan iets breder uitgelicht: gastspreker bij het jubileum van Stichting Present. Een stukje voor publiek vertellen over mijn leven en wat Present hierin betekent. Dus loslaten van de angst om voor publiek mijn verhaal te doen.

Maar dan zondag. Zondag wordt loslaten met een hoofdletter L. Mijn oudste dochter, 13 jaar, is 1 van de 8 gekozen leerlingen om mee te gaan op uitwisseling naar Nice! Letterlijk de grens over, en een week bij een gastgezin verblijven.
Hoe gaaf is dat! Ik gun haar dit zo! Wat een ervaring zal zij opdoen en wat een mooie kans op dertienjarige leeftijd! Ik vind het stoer dat zij deze kans aangrijpt, en ik vind mezelf heel stoer dat ik haar daarin loslaat. Iets wat ik nog niet bedacht had op deze jonge leeftijd, het gaat me een aantal jaren te vooruit, en ik kan niet wachten tot ze terugkeert en honderduit vertelt.

Maar eerst ga ik haar voor even loslaten.