Soms denkt vrouwlief dat ik dementeer. Ja hoor, ik vergeet wel eens iets wat zij tussen de bedrijven door aan mij vroeg. Ja hoor, ik heb wel eens moeite om tussen de bedrijven door snel iets terug te vinden. Ja hoor, ik ben soms door een eenmalige snelle schetsmatige uitleg alweer vergeten hoe iets werkt als iemand weken later vraagt het weer te doen.
Mijn dagen zijn namelijk 100% gevuld van ontwaakmoment tot slaapmoment. De meeste dagen beginnen rond half acht. We staan niet altijd direct op, maar ik sta wel AAN. Ik luister naar het nieuws op tv, terwijl ik op mijn telefoon de mail afhandel en onze eigen nieuwskopij doorzet naar de redactie. Na opstaan en de hondenronde wacht het uitgebreide redactiewerk en natuurlijk de mail voor familie zaken. Dan zijn er twee dagen in de week dat ik elders aan het werk ben, als verkoper. Ook zijn er veel ad hoc zaken waardoor ik zelden geconcentreerd kan doorwerken.
Mails, App-jes, fb berichten een belletje met hulpvraag. Er speelt elke dag wel iets en op sommige dagen speelt er veel. Ik zeg altijd “flex is my middle name”. Dat vergt echter wel veel schakelmomenten, wat kan als het belangrijk is, maar daardoor lopen sommige zaken de hele dag onafgemaakt door. “Zit je nu nog achter je laptop?” Zo lijkt het dan.
Natuurlijk stel ik grenzen, maar die zijn vrij ruim. Vrouwlief heeft mij geregeld nodig voor tussendoor acties en dat doe ik dan uiteraard met liefde, alhoewel ik soms de indruk hebt dat ze het anders beleefd en zichzelf als vijfde wiel aan de wagen voelt. Strik genomen is dat wederzijds, want ook zij is druk op vrijwel elke dag. We hebben het nog nooit zo druk gehad als de laatste vijf jaren. We doen veel. Zij heeft een kwetsbare gezondheid en moet voortdurend haar balans bewaken. Mijn batterij is schier eindeloos. Daar hebben velen profijt van. Er komt nog bij dat ik leergierig ben, veel leuk vindt en van uitdagingen houdt.
Die enkele keer dat ik vroegtijdig een uiltje knap, even in alpha stand, is vlak na een copieuze maaltijd. Figuurlijk copieus dan, want wij eten altijd bewust, niet overdreven veel en altijd lekker. Dat laatste is dankzij de kookkunst van vrouwlief. Zoals ze zelf zegt: “Ik heb vijftig jaar ervaring, maar doe het elke keer anders. blijf toch altijd nieuwsgierig of het wel smaakt”. Eigenlijk moet ik dus elk keer aantreden als Keuringsdienst van Waren. Dat is feitelijk erg overbodig, maar af en toe met het mes op de keel kom ik met een compliment. Ik zei ooit: “Ik hoef niet buiten de deur te eten, want Bei uns ist es immer besser ”.
Dat blijkt niet te beklijven, dus nu zoek ik naar andere complimenten die dat mogelijk wel doen.
Dat uiltje dus. Een kwartiertje een wegtrekker levert weer energie tot middernacht en verder. Ik stop meestal pas met lezen, schrijven, dichters regelen, optreden, huiswerk hulp, soms Manus van alles, en diverse dingen doen, uitzoeken enzovoort en dan wordt het op die manier elf uur, half twaalf en laatste ronde. Lig ik dan pas op bed. Als ik pech heb moet ik soms nog 2x naar beneden voor ravitaillering omdat voor vrouwlief een maaltijd erbij ingeschoten was. Dan luiken de ogen pas rond enen. Ik slaap dan achterelkaar door, maar vrouwlief ziet al vijfentwintig jaar elke nacht de klok meerdere keren een uurtje verspringen.
Dit “drukke” baasje vliegt van hot naar her, van helikopterview naar mierenneuk niveau en dan lijkt het of ik dingen vergeet. Goed, ik hoor niet alles of vergeet een detail, als ik overgeconcentreerd ergens mee bezig ben. Dan valt dat onder “vergeten”; soms inderdaad vergeten, maar vaak domweg ene oor in andere oor uit. Een gedachteloos ehuh momentje zo gezegd. Er valt natuurlijk door druk bezet af en toe wat van de to do lijst van een dag, maar meestal is het alleen vanwege andere prioriteiten vooruitgeschoven in de tijd. Lastig, maar geen sabotage of erger.
Vrouwlief is met haar disciplines feitelijk net zo een druk baasje. En zo vliegen onze dagen, weken, maanden voorbij. Voor je het weet zijn we ongemerkt oud. Qua jaren wel te verstaan, maar Jelle dementeren? Dat gaat niet gebeuren (klopt af op hard hout).
Mijn motto blijft: “Wie veel moet onthouden, zal best wel eens iets vergeten”.
Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 182 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.