column nr 7

Over iets meer dan een week begint mijn eerste week op een gloednieuwe school, vol nieuwe mensen met nieuw talent. Mensen die zo goed kunnen tekenen dat mijn tekeningen eruitzien als die van een 4-jarige. Mensen die zo goed zijn met computers dat ik me een oma voel die voor het eerst meekijkt op de computer van haar kleinkind. Al dit talent maakt me nerveus, ben ik wel goed genoeg om naar deze school te mogen gaan?

Dat herkent u vast wel, rationeel kunnen we begrijpen dat dit klinkt als een stomme vraag. Voor deze school heb ik heb namelijk een toelatingstest moeten doen, en niet iedereen is daar doorheen gekomen. En toch … toch twijfel ik eraan of ik hier wel thuishoor … toch ben ik onzeker, zelfs een beetje bang. Dit komt omdat ik zenuwachtig ben, maar ook omdat dit nu eenmaal de denkwijze is die ik heb: ik vergelijk mezelf namelijk altijd met anderen. Over het algemeen is dan de conclusie dat de ander beter, slimmer of creatiever is dan ik. Hierin ben ik niet de enige.

Dus ik ben gaan googelen en kwam tot mijn verbazing een artikel tegen over hooggevoeligheid. Mij is altijd gezegd dat ik hooggevoelig/  hoogsensitief ben, dus dit artikel trok mijn aandacht. Tijdens het lezen kwam naar voren dat mensen die hooggevoelig zijn door die gevoeligheid het idee hebben dat ze nooit iets écht goed genoeg doen. Daarbij schijnen mensen die hooggevoelig zijn, makkelijker enorm nerveus te worden door nieuwe situaties en in deze nervositeit alles en iedereen in twijfel te trekken omdat ze geen controle meer hebben over de eigen gedachtegang. Toen ik dat las dacht ik alleen maar “Oh, dat verklaart wat”.

Zelf heb ik verschillende state of minds, manieren van denken, zo kan ik heel rationeel zijn, maar op een ander moment juist heel erg geleid door gevoel. Het is de balans tussen al deze dingen die ik nog moet vinden en de mogelijkheid om bijvoorbeeld in een gevoelige bui ook nog de rationaliteit te vinden. De mogelijk om tegen mezelf te zeggen “ja, die persoon heeft inderdaad hele gave kunst gemaakt. Maar kijk eens naar wat jij kan! Maak je geen zorgen, je bent goed genoeg. Jij mag er zijn.”

Volgende week ga ik gewoon beginnen op mijn nieuwe school; met in mijn achterhoofd een klein stemmetje dat mij af en toe vertelt dat ik het best wel goed doe.


 

Britt Voskamp

Britt Voskamp

Britt Voskamp | zondag columniste | Gediplomeerd in 2018 Dalton MAVO | junior animator TVMC | jonge creatieveling

2 Reacties

  1. R. Stevens
    26 augustus 2018 at 10:37

    Dat verklaart een hoop!

  2. Aad Rieken
    26 augustus 2018 at 09:13

    “Het Gras Is Niet Altijd Groener Aan De Overkant!”