Column nr 6

“Het nieuwe werken” en “de priemende vinger” – deel 2

Het blijft mij dwars zitten, dat gesteggel door het Nieuwe Werken bij de Gemeente in Maassluis. De frustratie van de buitendienst zoals medewerkers van de groenvoorziening en verladers / chauffeurs van de vuilnisdienst. Zeker als ik hoor dat er medewerkers van de buitendienst overspannen thuis zitten, huilend rondlopen of met zachte hand eventueel een andere baan in worden gelobbyd, om vooral iemand monddood te maken. We hebben het wel over volwassen kerels die altijd met veel plezier hun werk hebben uitgevoerd. Een angstcultuur is er dus wel degelijk. Ernstig. Het ziekteverzuim in de buitendienst is nog nooit zo hoog geweest. Is er dan niemand die zich achter de oren krabt?

Als je dan al gaat veranderen, dan verricht je voorwerk. Dan heb je dossieropbouw via jaarlijkse functioneringsgesprekken waarin je vragen stelt zoals: heb je het naar je zin, loop je tegen lichamelijke beperkingen aan, ambieer je een andere functie. Maar nee, functioneringsgesprekken zijn op één hand te tellen. Dan zijn er dus een aantal hotemetoten die met hun voetjes stampen om vooral door te laten gaan wat ze op papier hebben gezet, of het nu werkt of niet. We moeten tenslotte de centjes van het Nieuwe Werken uitgeven, ten koste van is niet belangrijk.

“We hebben een verandermanager”, krijg ik te horen. “Zo’n koekenbakker die rond de 17.000 euro per maand vangt, lekker de boel omgooit en er in januari weer vandoor gaat. Wij maar sjouwen met bankstellen en koelkasten, maar niet voor een uurloon van rond de 130.00 euro’s hoor. Wie zitten er nu met de gebakken peren…? “

De motivatie is ver te zoeken bij het personeel in de buitendienst. Logisch lijkt me. Gingen ze in het verleden nog bevlogen naar huis om de volgende dag dat ene stukje nog af te maken waar ze niet aan toe waren gekomen, moeten ze nu in een strak stramien werken en in een beroep waar ze niet om hebben gevraagd. De motivatie van deze civil servants is om zeep gebracht, simpel gezegd: dom bezig.

Ik ga er weer even een aantal “tochies” tegen aan gooien, over zaken waar ik mij als burger wederom achter de oren krab.

De Gemeente Maassluis heeft een verantwoordelijkheid om zorg te dragen dat medewerkers, die in de buitendienst werken, voldoen aan de kwalificaties om deze werkzaamheden uit te mogen voeren. Met andere woorden dat al het personeel in de buitendienst beschikt over de juiste papieren. Toch?

Hoe up to date zijn alle benodigde paperassen van de medewerkers door het Nieuwe Werken? Want laten we wel zijn, als je als verlader van een vuilniswagen ook op een tractor door Maassluis mag rijden, dan vind ik dat nogal wat als je totaal geen ervaring hebt. Oké, iemand kan auto rijden maar dat wil niet zeggen dat hij ook direct motor of in een vrachtwagen kan rijden. Hetzelfde geldt ook voor een medewerker van de groenvoorziening, die zet je ook niet gelijk achterop een vuilniswagen als verlader, toch?

Mij komt ter ore dat er even in een middagje, door een medewerker van Stroomopwaarts, een stoomcursus is gegeven hoe te werk te gaan, hoe je achterop een vuilniswagen moet gaan staan als medewerker van de groenvoorziening. Als dit werkelijk zo is, dan heb ik medelijden met de chauffeur van een vuilniswagen, immers die krijgt plots een vreemde snuiter, die niet voor niets een beroep bij de groenvoorziening heeft gekozen en dus waarschijnlijk liever schoffelt, achter op zijn wagen. Zal de chauffeur met angst en beven zijn hand boven de rode knop houden, immers hij wil wel een grijze of groene bak binnen hengelen maar geen medewerker van de groenvoorziening omgedoopt naar verlader.

Ik ga er niet vanuit dat de Gemeente Maassluis zelf een A4tje heeft gemaakt, met een handtekening namens het college van Bee & Wee, aangevend dat de heer X, voorheen medewerker van de groenvoorziening nu gekwalificeerd is om op een tractor te rijden of verlader op een vuilniswagen mag zijn, toch?

Ik ga er ook vanuit dat de Gemeente Maassluis zijn verantwoording heeft genomen en gezorgd heeft voor een gedegen opleiding cq instructie door een gekwalificeerd persoon of bedrijf. Of ben ik dan te naïef?

In mijn vorige stukje over dit onderwerp had ik al gemeld dat er een extra half miljoen burgercentjes zijn uitgegeven aan het Nieuwe Werken door externe partijen in te huren. Maassluis is daar echt goed in, uitbesteden van centjes. Ook nu weer. We plukken het ene potje leeg om vervolgens in de problemen te komen als je geld nodig zou hebben uit juist dan potje. Privatisering is een toverwoord, dat toverwoord is ook in Zoetermeer gebruikt en dat schijnt volledig te zijn mislukt.

Voorheen huurde de Gemeente uitzendkrachten in voor de buitendienst. Nu wordt dus een externe partij ingehuurd, die op hun beurt niet voldoende personeel heeft en dus weer uitzendkrachten in moeten huren. Ik sprak pas een van de mannen aan in zo’n karretje die de straten schoon aan het maken was, dus een medewerker van een extern ingehuurd bedrijf, om een compliment te geven. Op mijn vraag of hij morgen ook de rest van de wijk ging doen antwoordde de man: “Geen idee, ik werk alleen vandaag in Maassluis”. Hoppa, lekker ongeïnteresseerd. Nee, ik draai alleen de rode deksels op de potjes, van de groene blijf ik af.

Geef mij maar de civil servents van weleer, die hun wijk kenden, die ieder hoekje en gaatje wisten, die bevlogen waren, die net nog dat stapje extra deden voor hun wijk, voor ons als burgers, met veel plezier.

Zullen we de rollen eens omdraaien en al die hotemetootjes ander werk in hun strot duwen…

Moet wel lukken, toch?

Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx | Zaterdagcolumnist (2 wekelijks) | 8/2015 - 2/ 2020

4 Reacties

  1. TLPETER
    1 september 2018 at 18:49

    @Yvonne,
    De spijker op zijn kop.
    Hoeveel ambtenaren uit Zoetermeer zijn overgestapt naar Maassluis.
    Om o.a. het “Het nieuwe werken” armen en benen te geven.
    Relaties van de Kip of HAAN!

  2. Bea Scheurwater
    1 september 2018 at 14:30

    Amen

  3. Aad Rieken
    1 september 2018 at 08:34

    “Jij Geloofd Het En Ik Hoop Het,
    En Dat Allemaal Uit Liefde!”

  4. Marianne
    1 september 2018 at 08:15

    Yvonne, weer helemaal mee eens, top geschreven