Column (6) : Hoezo niets te doen?

column nr: 6

Met heerlijk weer zoals dat van vorige week ben ik regelmatig op een terras te vinden. Hier in de stad of bij het strand. Lekker een drankje en soms een hapje erbij. In stilte kan ik dan genieten en  om mij heen kijken, de omgeving en de mensen opnemen in mijn gedachten. Met regelmaat droom ik dan ook even weg in mijn eigen wereldje. Heerlijk vind ik dat. Ik zie dan voor me wat er allemaal is, wat er kan zijn of wat er kan gebeuren en dan vooral leuke dingen.

Grote of kleine evenementen, festivals, activiteiten… gewoon leuke dingen en gezelligheid.

Dood gat

Regelmatig hoor ik dat er in onze stad geen reet te beleven is en dat het een dood gat is geworden. Enerzijds kan ik er een beetje begrip voor opbrengen, anderzijds kan ik mij er ook enorm aan ergeren. Vaak zijn het namelijk de mensen die dit roepen die je bij geen enkele activiteit in de stad ziet, en als ze er zijn enkel en alleen commentaar kunnen leveren.

Als een van de organisatoren van diverse activiteiten en evenementen in onder andere Maassluis, vind ik mijzelf iemand die voor een groot deel wel weet waar ik het over heb. Daarom zowel mijn begrip als irritatie. Irritatie omdat geringschattend gedaan wordt over een enorme groep mensen, veelal vrijwilliger, die zich buitengewoon vaak inzet om leuke dingen te organiseren. Enorm veel tijd wordt er door deze mensen in tal van activiteiten gestoken.

Neem nu aankomende week.

Week van de Cultuur

Vanaf zaterdag begint de Week van de Cultuur. De hele week zijn er op tal van plekken activiteiten in de stad. Van een klein Montmarte op het bloemenhof waar onze kunstenaars met workshops laten zien hoe zij tot hun werk komen, tot huiskamerconcerten en een Battle of the Bands. En afsluitend een cultuurgala. Onlangs was er de Dag van de Zeesleepvaart, voor de kids is er in de zomervakantie Bouwdorp, in oktober de Furieade. Laten we ook het Meezingspektakel niet vergeten waar ik toch elk jaar zowel jong als oud voorbij zie komen en als het even meezit komt ook Waterwegpop dit jaar terug. Het is een handjevol aan evenementen in onze stad en er is nog zoveel meer.

Smeken om geld

Als geen ander weet ik wat er tegenwoordig bij komt kijken om iets te organiseren. Zo is een vergunningaanvraag in deze tijd een full-time aangelegenheid, waarbij je je moet afvragen of het bij de eerste aanvraag al lukt. Daarnaast hebben we nu eenmaal te maken met de vele veiligheidseisen vanuit diverse overheidsinstanties. Deze eisen staan tegenwoordig gelijk aan ‘bakken geld’. Deze bedragen, en de bedragen om überhaupt verder te kunnen organiseren moeten middels subsidies, fondsaanvragen en sponsorwerving worden verkregen. Voor menig organisator voelt dit steeds vaker als ‘smeken’ om een bedrag bij de diverse instellingen en bedrijven. Dit is echt niet het leukste onderdeel van het gebeuren. Mocht dan al het voorgaande gelukt zijn moet er ook nog wat bekendheid aan gegeven worden. Een beetje adverteren en dan bedoel ik nog niet eens de advertentie (laten) maken, kost al een enorme duit en gaat weer van het budget af voor het leuke onderdeel: de activiteit zelf.

Vrijwilligers

Nogmaals wil ik benoemen dat het grootste deel van de activiteiten gebeurt door vrijwilligers. Daarmee wil ik gelijk ook aangeven waar soms mijn begrip van eerder genoemd commentaar vandaan komt. Het is voor vrijwilligers bijna ondoenlijk geworden om nog leuke dingen te organiseren, maar voor professionals niet lonend om te doen. Daarom wordt er dus nog wel eens opgegeven, komt het financieel niet van de grond of is de vergunning niet rond te krijgen.

Luxe positie
Toch hebben wij in deze stad de luxe dat we over een enorme club mensen beschikken die toch elke keer maar weer ervoor gaan. Gestimuleerd door het uiteindelijke resultaat en plezier gaan zij, en dus ook ik, elke keer weer aan de slag om voor iedereen in deze stad iets leuks te organiseren. Ik ben dan ook van mening dat al deze mensen een enorme pluim verdienen, want het doorzettingsvermogen is groot.

Mopperen

Alle organisatoren mopperen regelmatig wanneer ze onder elkaar zijn, en we hebben het allemaal over hetzelfde waar iedereen keer op keer tegen aanloopt, maar toch begint iedereen elke keer opnieuw met hun evenement te organiseren. Gelukkig!!!

Terug naar het zonnetje, zittend op het terras. Ik glimlach even in mijzelf, want in gedachte hoor ik dus de commentaren over hetgeen waar ik zojuist even in was weggedroomd.

Kom gewoon eens kijken bij de activiteiten, doe mee, help mee of stop met zeuren zijn mijn gedachtes eventjes, want stel je eens voor als al die mensen massaal zouden stoppen met organiseren, zou het hen dán wél opvallen?

[ Redactie] Hét bewijs dat er (n)iets te doen is, vind je hier: