column nr: 60

Ben ik nu echt een stijve zeikmoeder geworden? Je kent ze wel, het type dat gezond eten promoot en dat gelooft in rust, regelmaat en reinheid. Het soort dat fruit meegeeft als tussendoortje en waarbij er geen liters chocomelk per week doorheen vliegen. Die (over)beschermende mama die zeurt over van alles en nog wat.

Van de week zag ik een vriendin die haar dochter van zes voorin de auto vervoerde zonder stoeltje. Het was “maar een klein stukje”. Voor ik het doorhad schoot er een opmerking uit. Ik was verbaasd. Verbluft. Zoiets doe je toch niet? Weet je wat er kan gebeuren? Zou de airbag ingeschakeld zijn? Wat als er een auto achterop was geknald. Wat als? Wat als? Wat als? En vooral, wil ik nog wel dat mijn kind bij haar in de auto stapt? Voor mij is dit echt een absolute no-go. Niet bespreekbaar. Niet denkbaar. Of was ik nu aan het zeiken?

Ik ben dan ook een echte “regel-neuker”. Het zou niet eens bij mij opkomen om zoiets te doen. De eventuele giga-hoge boete nog buiten beschouwing latende Het is gewoon levensgevaarlijk. Of overdrijf ik nu?

En zo zijn er regelmatig genoeg andere dingen die ik nooit zou doen. Van snoep geven vlak voor het avondeten tot mijn kind haar zin geven bij elke temper-tantrum die ze eruit gooit. Van regelmatig laat naar bed tot van hot naar her rennen tot je kind volledig uitgeput is. Het komt allemaal niet eens bij mij op. Die drie R’s zijn en blijven mij heilig en ik doe of laat heel veel om die te kunnen blijven handhaven.

Nu moet iedereen helemaal zelf weten hoe ze hun kinderen opvoeden. Ik kan er alleen niets aan doen dat ik me daardoor wel soms een stijve zeikmoeder voel. Over-beschermend misschien. Misschien moet ik de teugels wel iets laten vieren?

Maar dan zie ik een documentaire over vloggende peuters. Een kind van drie dat net niet vrolijk genoeg haar boodschap verkondigde. “Opnieuw! Nog een keer en nu iets meer glimlachen.” Maar ze mag stoppen wanneer ze wil hoor! Ze doet het omdat ze het leuk vindt! Tuurlijk … , want als je aan een peuter vraagt wat ze later willen worden dan komen er uiteraard beroepen als: influencer en vlogger uit! Die van mij was blijkbaar hopeloos ouderwets toen ze droomde van het leven als prinses. En als back-up plan, voor het geval prinses toch niet mogelijk bleek, dan wilde ze graag “Klaasje” van K3 worden. Mijn dochter wist niet eens wat een vlogger was. Dus kortom, zolang die peuter niet weet dat ze een andere keus heeft, zal ze het vast “leuk” vinden. Al vraag ik me af wie het leuk vindt. Mama of…

Ik bedenk me dat ik toch wel heel erg blij ben dat ik ben opgegroeid in een tijd waar je dat allemaal niet had. Waarin je wist wat er speelde door mee te spelen. Door te vragen hoe het gaat in plaats van een filmpje op YouTube te bekijken. Wat een geluk voor mijn kind, dat ik niet haar ambities dicteer en dat ze gewoon mag dromen van een carrière als prinses. En als dat dan betekent dat ze om half acht op bed ligt? Of dat ze het gros van de week groente op haar bord heeft? Dat ze een gordel moet dragen in de auto en niet zonder stoeltje voorin mag? Tja, als dat alles is doe ik het zo gek nog niet denk ik zo.

 


Helga de Lelij

Helga de Lelij

Helga de Lelij│ Maandagcolumnist per 7/2017 │ Vrouw met kind en manloos huishouden │ Levensgenieter │ Blogger bij Love2bemama, FleurFlirt en Ik ben Helga │ (HRM bij Tedecon) │ Hard voor weinig en altijd… Ehm nooit.. Ehm dat dus!

3 Reacties

  1. Aad Rieken
    21 oktober 2019 at 09:36

    Zeikmoeder? maar geen ouwe zeikerd,
    zet haar idee-en in de kijkerd.
    Geeft aan met fatsoen,
    hoe zij het zou doen,
    en daarmee gezag wat bijspijkert!

  2. Marja Gerkema
    21 oktober 2019 at 08:57

    Lijkt me een prima opvoeding!!! Zouden meer mama’s mogen doen.

  3. Evelien
    21 oktober 2019 at 08:45

    Helga, je lijkt me een top-mama! voel je vooral geen zeik-moeder! Het gebeurt te vaak dat kinderen het verkeerde voorbeeld krijgen met de minder leuke gevolgen….