Column (7): De toon van de muziek

column nr (7)

Zo blij als een kind was ik op het moment dat het mij weer lukte. Lukte om er tegen te kunnen, de geluiden, tonen en het feit dat ik weleens een foute toets aanraakte.

Wanneer er spanningen of stress aanwezig waren, het een zware dag was geweest en ik even moest ontspannen, dan  kroop ik achter de piano. Of dit nu midden in de nacht was of ergens op de dag. Gelukkig voor mijn naaste buren heb ik thuis een digitale piano, waar je dus een koptelefoon op kunt aansluiten, zodat ik niemand tot last ben.

In die momenten dat ik dus achter een piano zit en begin te spelen, kan ik compleet in mijn eigen wereldje terecht komen, als zijnde een soort natuurlijke drugs met bijbehorend effect. Wat ik speelde was heel divers. Zo kon het gewoon een deuntje zijn wat in mijn hoofd zat tot iets bestaand. Het totaal verwerkte ik in eigen transcripties die compleet in mijn hoofd opgeslagen werden om een volgende keer weer verder bewerkt te worden.

In de tijd dat ik mijzelf niet zo geweldig voelde, waarover ik in een eerdere column schreef, had ik ook te maken met het feit dat ik geen hoge tonen, harde geluiden of geluiden die niet klopten, kon verdragen. Dit was zelfs tot in het extreme. Wat het nog meer frustrerend maakte was dat ik, hoe graag ik ook wilde, niet achter een piano kon kruipen, simpelweg omdat ik het geluid niet kon verdragen. Dit heeft erg lang geduurd, maar inmiddels lukt het weer, enkel bij vermoeidheid is het nog niet zoals vroeger en haperen de vingers, geheugen en het kunnen verdragen van het geluid.

Nu heb ik dat wel vaker, dat ik compleet weg kan dromen in muziek. Genre maakt hierbij niet uit. Dance, klassiek, rock… alles kan. Sfeer, omgeving en stemming zijn hierbij wel belangrijk natuurlijk.

Iedereen heeft dit eigenlijk, want muziek maakt emoties los. Talloze onderzoeken zijn hierop los gelaten en zelfs complete therapieën zijn samengesteld om met behulp van muziek het leven te verbeteren. Muziek is ook iets tijdloos. Ga naar een willekeurig tijdperk in de geschiedenis en je vindt er wel iets wat op muziek lijkt. Of het nu om te communiceren was of alleen ter vermaak, muziek is er altijd geweest en mensen hebben er altijd een bepaalde ervaring of emotie bij. Grappig is wel dat dit niet bij iedereen hetzelfde is, maar dit heeft vaak met persoonlijke smaak of omstandigheden te maken, maar ook met de uitvoering.

Muziek is dus van alle tijden, maar er zijn ook wel een hoop bijzondere momenten in de muziek. Neem nu de datum van vandaag, 15 juni. Dit is de dag waarop 62 jaar geleden, 2 iconen uit de muziekgeschiedenis hun allereerste ontmoeting hadden. John Lennon en Paul McCartney, wat zoals iedereen wel zal weten resulteerde in wat uiteindelijk The Beatles is gaan heten. Als we het dan even terugbrengen naar de emoties, hun tegenhanger waren The Rolling Stones. Dat leverde nog wel eens discussies op. Het grappige wil eigenlijk dat ook op deze datum, alleen 53 jaar geleden, Bob Dylan het nummer Like a Rolling Stone op nam. En het grappigste in deze is dat zowel Bob Dylan als The Beatles elkaar qua muziek beïnvloedden, omdat ze onafhankelijk van elkaar vonden dat de muziek gevoelens raakte en hen allen inspireerde.

Even terug naar mijn studiootje op zolder. Ik wilde ontspannen en verdween weer even in de piano. Ik was wat aan het freewheelen zoals ik dat noem en speelde weer lekker weg in mijn droomwereldje. Ik creëerde een gevoel van trots merkte ik en besefte dat ik momenteel best wat heb om trots op te zijn. Een dochter die geslaagd is voor haar examens, ikzelf voel me uitstekend en zit goed in mijn vel, twee zoontjes die groeien als kool en steeds bijdehanter worden en ik heb een bloedmooie en lieve vriendin, die altijd klaarstaat voor mij en mijn kinderen wat ik naast de liefde ook enorm waardeer.

Ik speelde nog even door, dit gevoel, deze emotie vasthoudend en bedacht me, ik schrijf dit nummer voor haar.