Column (8): LHTB, wie heeft dat verzonnen?

column nr: 8

LHTB, wie heeft dat verzonnen? Tot een afkorting gereduceerd. Ik kan het haast niet over mijn lippen krijgen. Lesbisch, Homo, Transgender en Bisexueel.

Toen ik jong was heb ik gewerkt op de speelgoedafdeling in de Bijenkorf. Daar raakte ik bevriend met Hans. Hij werkte op dezelfde afdeling. We deden van alles samen. Naar de bioscoop. De stad in, kleding kopen, uit eten. Iedereen dacht dat we verkering hadden, maar dat was niet zo. We waren gewoon bevriend. Om te plagen gingen we in de Bijenkorf naar meubelen kijken. Of naar serviesgoed en andere huishoudelijke zaken. Als we weer op de afdeling kwamen had het roddelcircuit al op volle toeren gewerkt. En wij hadden de grootste lol.

Hans moest in militaire dienst. Na drie maanden was hij alweer terug. Wij gingen met onze vriendschap gewoon verder waar we gebleven waren. Tot hij op een dag naar het toilet geweest was. Helemaal in de war kwam hij er vandaan. Hij was aangesproken door een man. Ik weet niet of hij zich op dat moment pas realiseerde dat hij homo was. Hij zei het wel tegen mij. Ik haalde mijn schouders op en vroeg of zijn ouders het ook wisten.

Hij zei: -Nee!

– Nou, zei ik – dan moet je dat toch maar vertellen. Misschien denken zij ook dat we verkering hebben.

Het enige wat er voor mij veranderde waren de locaties waar we naar toe gingen. Homo kroegen, Chez Jaques.

Het COC. Dat was wel apart. Als je naar binnen ging, moest je eerst door de vrouwenafdeling. Dan was ik altijd een beetje bang. Die vrouwen, die daar zaten, waren van die typische bouwvakkers met tuinbroeken aan. Aan formica tafels op plastic stoeltjes. Als je doorliep kwam je bij de mannenafdeling. Gedempt licht, kerstverlichting, barretje, muziekje. Beetje dansen met elkaar. Gezelligheid alom. En ik had geen last van #METOO! Bovendien werd ik altijd netjes door Hans op tijd met de tram naar huis gebracht.

Tegenwoordig is het een heel gedoe als je anders bent. Mensen worden uitgescholden, in elkaar geslagen. Zijn altijd voorzichtig en bang. Waarom? Ik begrijp dat niet. Het voelt voor mij als een soort missing link. Daar heb ik eens over lopen nadenken. Voor het overgrote deel houden vrouwen van mannen en mannen van vrouwen. Dat zijn hetero’s.

Maar er zijn ook mensen die andere gevoelens hebben. Vrouwen die van vrouwen houden en mannen die van mannen houden. Of mensen die zo nu en dan van een man en dan weer van een vrouw houden. Wat me helemaal ingewikkeld lijkt, is als je van beide seksen lichamelijke kenmerken hebt. Dan heb ik echt geen idee welke kant je met je gevoel op gaat.

Hetero mensen zijn wat dat betreft gelukkig, vragen zich niks af in de zin van: ben ik homo of lesbisch. Moet ik uit de kast komen? Of wat vindt mijn familie er van?

Mensen die anders zijn, zijn vaak ongelukkig. Zij hebben allerlei vragen over hun geaardheid en zijn onzeker. Wat ik nou zo eigenaardig vind, is dat de (gelukkige) meerderheid de (ongelukkige) minderheid gaat pesten, beschimpen, in elkaar slaan en lelijke spreekkoren gaan vormen. Die mensen zouden juist steun en begrip moeten krijgen. Zij zijn net zoveel en net zo goed mens als ieder ander. Wat is daar mis mee? “Ze doen het met elkaar!” Dat ‘mag ‘niet, begrijp ik. Nou ja… begrijpen?

Iedereen doet het met elkaar. Ik moet er niet aan denken. Zeker niet als het om mijn buurman en buurvrouw gaat. Maar ja, die zijn hetero, dus dan ‘mag’ het.

Bovendien mag je achter je eigen voordeur doen en laten wat je wilt. Dat heet privacy!

Dáár gaat het om. Dat is de missing link die ik in mijn hoofd heb. Het boeit mij helemaal niet wie wat is of wat doet! In gedachten hoor ik al: – Ja maar ….

Ik kan niets verzinnen, wat niet voor iedereen geldt. Niemand mag ongevraagd met zijn of haar handen aan een ander zitten. Zeker niet als het om volwassenen en kinderen gaat. Dat heeft niets met geaardheid te maken. En iedereen moet met een rustig gevoel over straat kunnen lopen.

Trouwens: LHTB! Ik mis Hetero! Is niet erg. Ik zou toch niet tot een groepsafkorting bestempeld willen worden!