Column (9): Once upon a time…

column nr: 9

We zijn er denk ik allemaal wel mee opgegroeid, Disneyfilms en haar karakters. De laatste tijd hoor je echter wel vaker dat deze films, met name de oudere films, niet feministisch zijn, of een fout beeld geven van de maatschappij. Een beeld dat vrouwen alleen maar op een sterke man aan het wachten zijn. Maar is dat wel zo? hoe zit dat eigenlijk?

Om te bepalen of Disney anti-feministische (vrouw-onvriendelijke) films maakt, moeten we misschien eerst even uitzoeken wat feminisme is. Dit zegt Google: “Het feminisme is een maatschappelijke en politieke stroming die streeft naar dezelfde rechten en mogelijkheden voor vrouwen zoals die gelden voor mannen. Dit streven wordt ook wel de emancipatie van de vrouw genoemd. In het feminisme wordt de scheve (machts)verhouding tussen mannen en vrouwen bekritiseerd.”

Okay, nu we dat zo gelezen hebben, kunnen we concluderen dat sommige dingen in Disneyfilms vrij rolbevestigend kunnen overkomen, maar Disney laat, vooral in haar latere films, sterke, onafhankelijke vrouwen zien die zich niet zomaar laten kisten. Toch? Disney laat de groeiende rol van vrouwen in de maatschappij als geen ander zien. Denk aan Moana, een film waar een jonge sterke vrouw naar de andere kant van de oceaan vaart. Ze is niet gedreven door prinsen of uiterlijke schijn, maar door het feit dat ze haar eiland moet redden.

Van de geschiedenis kan je wel leren, maar je kan er niet over oordelen als je niet in de tijd zelf leeft. Dingen die vroeger heel normaal waren zijn dat nu niet meer en anders om. Vroeger waren de films dus ook heel anders, en dat is niet erg. Misschien moeten we ook niet proberen om met een 21ste eeuwse bril te kijken naar een andere tijd. Natuurlijk kan ik niet alles wat Disney ooit gedaan heeft verantwoorden, maar ik denk dat Disney geen kwaad bedoeld in de films die ze maken, of gemaakt hebben. Sterker nog ik denk dat Disney juist heel erg voorbeeld stellend kan zijn voor jonge meisjes en jongens en ze juist heel erg veel kracht kan geven. De sprookjes laten namelijk zien dat er niet alleen maar rozengeur en maneschijn is, maar dat er ook boze wolven en heksen zijn en hoe daarmee om te gaan.

Nu ben ik geen expert, en kan ik u alleen mijn eigen ervaringen vertellen. Deze is dat ik vanaf jongs af aan al gek op Disney, op de karakters, de verhalen, de animatie. Regelmatig hangt er een kettinkje om mijn nek met het Disneykasteel, en ik ken het grootste gedeelte van de Disney liedjes uit mijn hoofd. Voor mij is Disney een belangrijk onderdeel van mijn leven, en als ik later groot ben zou ik er heel graag willen werken.

Wat ik feitelijk wil zeggen is dat Disneyfilms soms wat outdated kunnen zijn, maar jonge mensen ook zo veel goede dingen leren. En is dat niet veel belangrijker? Het is namelijk heerlijk om te kunnen en mogen geloven in een sprookje waarin alles goed komt.

Volgende week de column van Esther Franken