Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

De time-out van Yvonne duurt nog even. Daarom een oudje van haa rhand (ooit haar 3e column)

Redactie


Het borrelt: de vakantie staat voor de deur. Vele verheugen zich op hun welverdiende vakantie. Al die voorbereidingen, reclamefolders in de bus welke je lokken om nog even wat spullen te kopen voor de vakantie, caravans voor de deur, auto’s worden volgeladen. Het zorgt voor mij voor een herleving van een ver gevoel. Tegenwoordig stapt men net zo snel in een vliegtuig, maakt een cruise, pakt de camper, caravan, auto en vertrekt naar verre oorden of blijft dichter in de buurt. Men geeft gretig geld uit.

Wij waren kampeerders, kleine tentjes, grote tent, vouwwagen, het is allemaal de revue gepasseerd. Maar nimmer luxe reizen in luxe hotels. Dat zat er niet in. Is dat erg, absoluut niet! De voorbereiding, het aftellen van de dagen voor vertrek, het uitstippelen van de route, het maken van lijsten wat mee te nemen voor een ieder van het gezin, het vullen van de kisten met voorraad om simpele maaltijden te maken. Ik kan mij dat nog zo goed herinneren.

Voor velen is het op vakantie gaan een normale zaak, helaas zijn er velen die niet op vakantie kunnen gaan omdat het financieel niet haalbaar is. Het doet mij denken aan de tijd, toen ons gezin nog uit kleine kindjes bestond, dat ook voor ons op vakantie gaan niet vanzelfsprekend was. Het was een puzzelen en rekenen van jewelste. Hoelang gaan we weg, waar willen we naar toe, hoeveel benzine gaat dat kosten, wat kost een overnachting op de camping, hoeveel geld hebben we nodig?

Kort voor vertrek werd het vakantiegeld opgenomen bij de bank en netjes in het aantal dagen dat wij op vakantie zouden gaan verdeeld. Ik kon aan ieder stapeltje nog een bedragje toevoegen, dat was het huishoudgeld en benzinegeld dat normaliter in die weken werd opgesoupeerd. Ieder stapeltje kreeg een paperclip en alles ging in een grote envelop en werd heilig bewaakt door mij als moeder overste.

Kun je het je voorstellen? Niks pinpas in de automaat en oneindig cashen om uit te geven.

Iedere dag mocht ik een “paperclip met geld” uit de enveloppe halen, soms kwam ik tekort en moest ik het aanvullen van de volgende dag. Een extra ijsje kregen de kinderen als we geld  verhielden die dag. Eenvoudige maaltijden zoals macaroni met een blikje ham erin. Uit eten gaan was een bijzonderheid, dat konden we ons maar 1 of 2 keer veroorloven. Soms stranden we op een dure camping met als gevolg dat we de volgende dag weer verder trokken met de tentjes. Nostalgie, ja zeker, maar wel ontzettend leuk om op terug te kijken. Het waren uiteindelijk de leukste vakanties, echt waar.

De kinderen waren tijdens vakanties altijd onder de indruk van de talenknobbel van hun vader. Zo herinner ik mij dat wij ergens in Frankijk aan het genieten waren van een prachtig uitzicht. Een van de kinderen zei op dat moment dat papa heel knap was want hij sprak heel veel talen. Plots verraste vader de kinderen met een riedeltje zoals de Swedish Chef alleen kon spreken in de Muppet serie. De kinderen keken mij met ongeloof aan, waarop ik antwoordde: “Ja jongens….Dat is nou Russisch”. Natuurlijk moest dat later op school verteld worden, hun vader sprak ook nog eens Russisch naast alle andere talen! Wat keken ze op tegen hun vader die werkelijk nog niet eens een brood kon bestellen in het buitenland. Na een aantal jaren hadden ze eindelijk door dat moeder het talenwonder was en vader de grote komediant. Hierna kreeg vader de lachers op zijn hand met zijn zogenaamde kennis van talen.

Een blijvende lacher waren de tolwegen in Frankrijk, de kinderen verheugde zich op de poortjes waar hun vader “Frans” ging spreken. Er zaten in die tijd nog dames en heren in hokjes waar je cash betaalde.

Ga je het weer zeggen?” De vaste vraag van de kinderen zodra we de tolpoorten naderden. Zogenaamd ongeïnteresseerd antwoordde hij dan “Wat ga ik zeggen?
Nou die franse woorden” zeiden de kinderen… waarop vaders antwoordde “mmm” als zijnde Ja.

Aangekomen bij het loket, waar het raam met de hand werd opengedraaid, mompelde vader: “Boshoer”…. wat resulteerde in een gegrinnik op de achterbank. Na het betalen reden we weg, nu was de stem van vaders luider en riep hij “ Ooievaar”…. waarop de kinderen op de achterbank gierden van het lachen.

Ik zou zeggen, groet altijd netjes, zeker in het Frans

Bonjour en Au revoir. Een behouden reis.


Quote

Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx | Zaterdagcolumnist (2 wekelijks) | 8/2015 - 2/ 2020