christmas-carolHet loopt al tegen het laatste uur op deze Kerstavond als hij binnenkomt. Het is vrijwel duister in de woonkamer, waar slechts één kaarsje brandt. Hij maakt indruk zonder iets te zeggen. Hij heeft een aanwezigheid, een autoriteit. Dat voelt zij meteen.

Ze heeft al jaren de zorg voor haar vijf kinderen en het gaat haar goed af. Ze heeft er de flair voor. Ondanks dat ze een alleenstaande moeder is, slaagt zij er goed in haar kinderen hun weg te laten vinden in het leven. Ze heeft het helemaal uitgestippeld en het ging ook goed … tot deze zomer.

Nu weet ze het niet meer. Een van haar dochters is ziek, ernstig ziek. Zijzelf gaat er bijna onderdoor: het leven, het zorgen is zo zwaar dat ook zij er flink doorheen zit. Twee maanden kwakkelen met haar eigen gezondheid werd ook haar bijna te veel. Eerst dacht zij dat die rottige ziekte ook haar in zijn greep had, maar haar huisarts heeft haar verzekerd dat zij ‘slechts’ een burn-out heeft.

Een burn-out. Daar zat zij niet op te wachten. En juist nu terwijl het zorgen voor haar dochter zo veel van haar vraagt. Ze ziet het niet meer zitten.

Aan het begin van deze avond heeft zij de moed opgegeven. Ze moet toegeven dat ook haar draagkracht niet oneindig is. Ze heeft gefaald! Zo voelt het. Als moeder, als mens. Zij heeft het leven niet in de hand, die illusie is zij nu wel voorbij.

En dan ineens is hij daar. Hij komt als geroepen en ze kijkt hem aan met betraande ogen. Ze wil hem vragen haar te helpen. Haar van die last te verlichten. Nu ze deze unieke kans heeft, stokt de adem in haar keel. Het lukt haar niet te spreken. Ze kijkt hem smekend aan.

“Het komt goed”, zegt hij. Zijn rustige stem werkt kalmerend. Ze probeert zichzelf te herpakken.

Aarzelend zegt ze: “Maar hoe? Hoe? Wat moet ik doen?” Ze zegt het bijna smekend. Zij heeft alleen dat spookbeeld voor ogen. Voor de rest van haar leven alleen maar zorgen en haar eigen leven aan gruzelementen. Ze wil er niet aan denken, maar het houdt haar al dagen uit haar slaap.

Dan zegt hij: “In het leven komen veel dingen goed als je om hulp vraagt. Weet bij wie je terecht kunt, weet op wie je kunt bouwen. Voel je nooit te groot om die hulp te vragen. Nooit.”

Zij knikt en denkt: “Ik ga het anders doen. Ik kies voor mijzelf, voor mijn gezin. Alle franje moet eraf. Er is nu geen tijd voor de anderen.“

Ze aarzelt niet en verstuurt meteen een aantal berichten met haar telefoon: “Na lang wikken en wegen heb ik besloten. …”

Dan bedenkt ze: Ik moet hem bedanken. Ze kijkt op. Waar is hij? Ze staat op en loopt naar de keuken. Is hij soms? Of zou hij? Ze vindt hem niet. Zij zal het zich toch niet allemaal verbeeld hebben? Waar is haar reddende engel?

Die avond slaapt zij voor het eerst weer ontspannen. Morgen is het kerstfeest.

vraag-om-hulp

Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Columnist | Schrijver | Dichter | Mensenslijper | Aan de andere kant | Business Consultant | Filosoof | Spindoctor | Ethicus | Moralist | Ironicus | Satiricus | Sarcast | Zoeker | Cynicus |Mens | Relativist | Aan(dekaak)steller | Vrijdenker | Optimistische realist
■ ■ ■ ■ ■
■ SCHERP AAN DE WIND ZEILER
■ subtiliteit & humor tegen benauwde kaders
■ Wereldburger in een stadje met dorpse denkbeelden.
■ Dichters, schrijvers, cartoonisten en columnisten corrigeren? U heeft nog veel te leren!
■ If you can not stand the heat: get out of the kitchen
■ Democratie is ook maar een woord
■ Elke les is er één.
■ Schrijven is een kunst, lezen des te meer.
■ Ik ben niet anders, ik kijk anders naar de dingen.
■ ■ ■ ■ ■

3 Reacties

  1. B. Scheurwater
    19 december 2016 at 11:05

    KERST de tijd van HOOP. schitterende carol. December, de wereld haalt even adem

  2. Aad Rieken
    19 december 2016 at 08:56

    ”De Regen(omge)Boog(d)”
    (Ombuigen is het juiste woord)

    Na De Regen Komt De Zegen!

  3. Ronald van Santvliet
    19 december 2016 at 08:55

    Prachtig