christmas-carolZe is offline. Zij heeft zich van de buitenwereld afgesloten. Alleen met haar verdriet. Geen zin meer om te communiceren. Whatsapp, facebook, twitter? Het hoeft voor haar allemaal niet. Nu even niet. Social media zijn voor haar juist het tegenovergestelde. Er is niets sociaal aan. Al die kijk-mij-eens-feestvieren foto’s en heppie-de-peppie berichten kunnen haar gestolen worden. Zelden voelde zij zich zo alleen, eenzaam, in de steek gelaten.

Zij zit daar alleen in haar huisje met haar kinderen. Ze moet rondkomen van een uitkering en de voedselbank is elke week haar redding. Voor haar geen kerst. Zij is er niet voor in de stemming. Wat moet een vrouw in haar eentje met dat ‘feest van gezellig samenzijn?’

Gezellig samenzijn? Zij voelt zich eenzamer dan ooit. Hij heeft haar in de steek gelaten kort voor de feestdagen van het ene op het andere moment. Zonder geldige reden. Is het uit argwaan, achterdocht, jaloezie? Hij heeft haar geen uitleg gegeven. De opgaande lijn die ze eindelijk na vele jaren van ellende dacht te hebben opgepakt, is in één klap weggevaagd.

De toekomst? Zij ziet hem niet. Als zij geen kinderen had gehad, was de keus eenvoudig geweest: voorgoed offline. Ze zou er zijn uitgestapt. De werkelijkheid is anders. Zij houdt zielsveel van haar kinderen en dat is wederzijds. Dat houdt haar op de been. Ze ziet de gezichten van haar meiden die met gloeiende wangen naar de film The Polar Express kijken.

Ze loopt naar de slaapkamer waar haar jongste vredig ligt te slapen. Een klein waaklampje boven zijn bed vormt een stralenkrans om zijn hoofdje. Zij buigt zich glimlachend over hem heen en kust hem. Hij doet haar een beetje denken aan het Kindeke Jezus. Ook Jezus had een moeder die nergens welkom was. Gelukkig heeft zijzelf wél een fatsoenlijk dak boven haar hoofd … en geen ezel in huis. Niet meer.

Ze krijgt geen Wijzen uit het Oosten op bezoek, maar misschien zijn de Syrische vluchtelingen wel wijzen uit het Midden-Oosten als een symbolische boodschap. Zij zijn van huis en haard beroofd. Bedreigd door oorlogsgeweld zijn de vluchtelingen er slechter aan toe dan zij. Nederland is wat dat betreft een mooie toevluchtsoord. Er is geen geweld. In die zin heeft zij het niet zo slecht, maar ze heeft nog een lange weg te gaan.

Hoe lang, hoe ver en waarheen?, vraagt ze zich vertwijfeld af. Wie geeft mij antwoord op die vragen?

Ze loop terug naar de woonkamer waar haar meiden nog steeds gespannen kijken naar de film.

“Eerst zien en dan geloven”, zegt de geheimzinnige zwerver die mee reist. “Je zult wonderen zien. En je zult ze geloven! Kom aan boord!”

Zou dat het antwoord zijn? Moet ze gewoon op de trein van het leven stappen en zien waarheen deze haar brengt? … Waarom ook niet.

Ze voelt zich plotseling anders. “Meiden schuif eens op, ik wil meekijken.”

Terwijl de Polar Express over het beeld raast, slippend, draaiend en wegglijdend op zoek naar zijn koers, zegt ze lachend: “Kijk meiden, die locomotief dat ben ik.”

In koor antwoorden ze lachend: “Ja mam en wij zijn de wagonnetjes. Hou ons vast daar gaan we!”

Ze lacht mee en denkt: Hoezo eenzaam? Met zoveel liefde en onvoorwaardelijke vertrouwen om mij heen. Daarvoor heb ik geen feestdagen nodig, geen kerstman en al helemaal geen Jozef. Voor deze Maria is het elke dag feest. Wat een rijkdom. Ik ben een gezegend mens.

Christmas carol

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Columnist | Schrijver | Dichter | Mensenslijper | Aan de andere kant | Business Consultant | Filosoof | Spindoctor | Ethicus | Moralist | Ironicus | Satiricus | Sarcast | Zoeker | Cynicus |Mens | Relativist | Aan(dekaak)steller | Vrijdenker | Optimistische realist
■ ■ ■ ■ ■
■ SCHERP AAN DE WIND ZEILER
■ subtiliteit & humor tegen benauwde kaders
■ Wereldburger in een stadje met dorpse denkbeelden.
■ Dichters, schrijvers, cartoonisten en columnisten corrigeren? U heeft nog veel te leren!
■ If you can not stand the heat: get out of the kitchen
■ Democratie is ook maar een woord
■ Elke les is er één.
■ Schrijven is een kunst, lezen des te meer.
■ Ik ben niet anders, ik kijk anders naar de dingen.
■ ■ ■ ■ ■

5 Reacties

  1. 21 december 2015 at 19:18

    Prachtige Carol, Jelle!

  2. Ronald van Santvliet
    21 december 2015 at 10:32

    Prachtig ! Ik stap ook op die trein.

  3. Aad Rieken
    21 december 2015 at 10:25

    ”KERSTTAART!”

    Misschien de prins op het witte paard,
    Paulette dat ben jij op zeker waard.
    Met een snelle trein,
    naar het Kerstfestijn,
    dat zou dan de Kers zijn op je taart.

  4. Paulette
    21 december 2015 at 09:27

    Mooie boodschap met een strik erom. Ik reis ook mee en deel ‘m. Je weet nooit wie je onderweg tegenkomt!

  5. Aad Rieken
    21 december 2015 at 08:21

    ”Alles Went Behalve een Vent!”