Deze week kreeg ik een verontrustend bericht te horen. Een bericht waarvan je in eerste instantie denkt: ach ja, tot je er wat langer over nadenkt en beseft hoe dit ons leven zoals wij het nu kennen gaat veranderen.
Ik zal u niet langer in spanning houden. De acceptgirokaart zoals wij die kennen verdwijnt per 1 januari 2019. Oh! zult u zeggen, dat is pas over 4 jaar, na ons de zondvloed. Maar sta eens stil bij wat dit , ook voor u, betekent.
Als u één van de (inmiddels) vele mensen bent die de bankzaken elektronisch regelt boft u, maar hoe gaat u rekeningen betalen, geld overmaken en bijvoorbeeld Goede doelen steunen? Ik weet niet hoe het u vergaat maar ik krijg wekelijks nog meerdere acceptgirokaarten binnen. Van allerlei instanties. Natuurlijk kun je alles via automatische incasso regelen maar persoonlijk hou ik liever het overzicht: automatisch wat kan, handmatig waar je meer grip op wilt hebben. Ik denk ook aan de vele ouderen die hun geldzaken nog steeds handmatig doen. Wat wordt hier voor geregeld?
Nu schijnt er zoiets te zijn als de digitale acceptgirokaart. Maar wil ik aan elke willekeurige instantie waar ik weleens iets aan betaal mijn e-mailadres geven? En hoe moet het met de Goede doelen die ik steun? Ga ik die mijn e-mailadres geven? Het lijkt me niet.
Of neem het sturen van ‘bedelbrieven’ door Goede doelen. Niks mis mee hoor, op een bedelbrief kun je wel of niet reageren. Ik ben alleen bang dat, wanneer die mogelijkheid komt te vervallen, er dan nog meer ‘studenten’ ’s avonds bij me aan komen bellen om me een donateurschap aan te praten.
Omdat ik van nature een opgeruimd en positief denkend mens ben, ga ik ervan uit dat de beleidsmakers die dit verzonnen hebben hier ook over hebben nagedacht. En mocht u tegen de tijd dat dit gaat spelen alsnog moeite hebben met de (ongetwijfeld) digitale variant van de aloude acceptgirokaart, dan zullen er ongetwijfeld partijen (de bibliotheek) zijn die u hiermee willen helpen.
Ik wens ons sterkte toe in de nabije toekomst.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
4 Reacties
Laten we hopen dat je gelijk hebt maar vergis je niet hoor, het zijn niet alleen maar ouderen die niet aan elektronisch bankieren willen (privacy) maar wellicht denken ‘we ‘ er over een paar jaar heel anders over.
Hei Wouter, ik heb een documentaire gezien die dit iets meer verklaard. De beleidsmakers zijn erop gericht om de ‘pijn’ van elk geld verlies (i.e. betalen) zo licht mogelijk te maken. Vroeger kocht je een artikel of een goedje, daarbij gaf je een briefje of wat munten over de tafel en kreeg je wat (wissel-)geld terug. Dat was een pijnlijke transcatie want je was je ervan bewust dat je maar een keer dat ene briefje kon gebruiken. Daarom is de pinpas uitgevonden, de ‘pijnlijke’ transactie is nu een getal dat je hoort, maar het bewustzijn dat je geld ‘verliest’, is er niet meer. Nog beter met de credit card, dat geld heb je zo wie zo als niet….
De volgende stap is dat je een pasje langs een registreer eenheid haalt, dan voel je helemaal geen ‘pijn’ meer.
(Er is een onderzoek geweest tijdens een studentenfeest. De helft kreeg kontant geld, de ander helft mocht een pasje gebuiken. De kontant geld groep besteedde gemiddeld 40 dollar met uitschieters tot 200 dollars. De pasje-groep besteedde gemiddelde 100 dollar, met uitschieters van 400 dollar.)
Oh en rotzooi op de mail ruim je sneller op dan al die bomen die je in je brievenbus krijgt. 😉
De bedoeling van een acceptgirokaart is om deze in te vullen, te stoppen in een enveloppe en deze op de brievenbus te doen toch? Zouden er in 2019 nog veel mensen zijn die deze handelingen nog doen?
Ik behandel een acceptgirokaart als volgt: Computer aan, telebankieren inloggen en de gegevens op de acceptgirokaart tik ik over in mijn telebankieren. Volgens mij doen de meeste dit. Die gegevens kun je net zo goed ontvangen via de mail, een brief per post oid. En heb je de acceptgirokaart absoluut niet voor nodig. Tegen die tijd is er nog een klein aantal ouderen die misschien dit op de post willen doen. Maar in deze participatiemaatschappij is vast wel iemand die deze mensen wil helpen 😉