column nr 11

Mijn laatste column voor dit jaar, voor mij een zeer bewogen jaar. Een jaar van veel verdriet maar ook een jaar waarin ik mijn kracht opnieuw ontdekte. Kracht die mij zo vaak op de been hield en die mij weer overeind hielp als ik viel. Een jaar waarin ik  leerde dat, als je op je kwetsbaarst bent, mensen niet schromen om je een mes in je rug te steken.

Vechten, vluchten of vastzitten?

Als dat gebeurt kun je een aantal dingen doen: je wordt een slachtoffer, trekt je terug in een hoekje en laat je niet meer zien of je gaat de strijd aan, of je keert je om en kiest voor jezelf. Mijn “oude ik” zou de strijd aangaan, ik kan slecht tegen onrecht en het ligt in mijn natuur om tegen onrecht te strijden. Maar deze keer koos ik een andere optie. Ik koos ervoor om me om te draaien en weg te lopen van het strijdtoneel dat gaande was.

In het begin voelde dit niet goed, ik had het gevoel dat ik het had opgegeven, dat ik laf was maar dat was het niet.

Kwetsbaarheid en kracht

Een groep mensen bij elkaar zijn net als dieren. Een dier dat kwetsbaar is wordt geïsoleerd, aangepakt en verdreven en mensen, mensen zijn hard. Mensen doen precies hetzelfde. Als je als mens in een vervelende situatie terecht komt, verwacht je hulp en steun maar dan blijkt dat je er alleen voor staat. Anderen staan erbij en kijken ernaar. Ik had geleerd dat erbij staan en blijven kijken, je net zo verantwoordelijk maakt, maar in de praktijk bleek het anders te zijn. Niemand was verantwoordelijk en ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld.

Als ik sterker was geweest, was ik waarschijnlijk de strijd aangegaan, maar in mijn kwetsbaarheid vond ik een andere kracht. Ik ontdekte dat kracht niet alleen ontstaat in strijd maar dat kracht juist ook groeit als je accepteert. Accepteert dat er soms situaties ontstaan waar je niks mee kan, waar je geen deel van uit wil maken.

Loslaten

Waarom zou je iets proberen te veranderen dat je niet kunt veranderen?  Vaak hoop je, denk je, verwacht je, wil je, ja eis je zelfs dat iets of nog vaker iemand verandert. Dit is slechts een illusie. Je kunt geen dingen veranderen die buiten je macht liggen. Als je je daarvan bewust wordt, kun je die illusie loslaten. Als het je lukt om echt los te laten, te accepteren zoals het is, dan voel je zo`n ontspanning, alsof opeens alles op zijn plek valt met daarmee het gevoel van kracht, een kracht die ervoor zorgt dat je de hele wereld aankan.

Door de situatie te nemen zoals die is en van daaruit een besluit te nemen, ontdekte ik rust. Rust die mij zo omarmde, dat ik meteen wist dat ik de juiste keuze had gemaakt. Ik wist het gewoon en tegelijkertijd was dit gevoel verbazingwekkend.

Ik – stier van sterrenbeeld, ik die bij onrecht altijd de strijd aanging – veranderde zomaar opeens mijn patroon van keuzes maken. Een patroon wat mij mijn hele leven al had gediend. Als ik er op terugkijk, weet ik nog niet precies hoe ik het voor elkaar kreeg, want patronen in je leven veranderen is één van de moeilijkste dingen.

Patronen

Oude patronen zijn vaak al in je jeugd ontstaan en zo met jouw leven vergroeid dat je je er vaak niet eens meer bewust van bent. Van kinds af aan heb je van je naaste omgeving geleerd hoe te reageren en hoe te handelen in situaties. Al die leermomenten zijn uiteindelijk de patronen geworden in je leven. Die patronen maken dat je bent wie je bent. Juist daarom zijn patronen ook zo moeilijk om af te leren, om te doorbreken, om te veranderen.

Zorgen voor mezelf

Ik merkte dat één van mijn patronen ervoor zorgde dat ik altijd eerst voor de ander wil zorgen, vaak met mijn omgeving bezig was in plaats van voor mezelf te zorgen. Daar kwam ook mijn gevoel vandaan dat ik “onrecht moest aanpakken”. Dit patroon zorgde ervoor dat ik mezelf steeds op de tweede plaats zette. Toen ik me hiervan bewust werd, brak het moment aan om in te grijpen en te gaan veranderen. Het betekende dat ik moest accepteren dat  bepaalde mensen “zijn zoals ze zijn” en ik verander daar niets aan, ik kan alleen maar loslaten. Toen dat me lukte voelde ik een nieuwe energie, een heel nieuwe kracht.

Les geleerd

In zo`n proces is het fijn om iemand te hebben die je begrijpt en die je steunt, ik vond gelukkig ook iemand die me bij stond in deze nare situatie. Een persoon die me leerde dat het niet gaat om het gelijk maar het gaat om ons gedrag, om onze omgangsvormen, ons handelen. Deze nare situatie heeft me uiteindelijk zo veel dichter bij mezelf gebracht dat ik dankbaar ben voor deze levensles.

 

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp | Zaterdagcolumnist per 9-2017 | Coach Rouwverwerking & Verlies | Praktijk ELBE | Forum voor Maassluis■ Steunraadslid 2022-2026 ■

4 Reacties

  1. Ronald van Santvliet
    30 december 2017 at 22:22

    Wanneer je verstandelijk wegloopt uit een ruzie of discussie, waarvan je op de voorhand feitelijk al weet, die nooit te kunnen winnen, dan win je daarmee van de ander, doordat je de ander in zijn/haar gedrag beperkt en ook om zijn/haar emoties kwijt te kunnen….de bal die ze naar je toe wilden kaatsen, krijgen ze daardoor zelf terug gekaatst……een competentie rijker dus, het leven is 1 grote levensles….. klasse.

  2. Aad Rieken
    30 december 2017 at 08:33

    “AF-SLUITEN !”

  3. Marja Gerkema
    29 december 2017 at 08:07

    Als iemand je een cadeau wil geven en je pakt het niet aan, blijft dat cadeau van die ander. Zo is het ook met beledigingen en andere nare zaken die een ander je toewenst of aandoet. Pak je het niet aan, blijft het van die ander.
    Ik wens je een fijn 2018 toe.

    • 30 december 2017 at 12:45

      Dat is mooi gezegd Marja, precies zoals het is! Ik wens je een mooi en gezond 2018.