Column: Agenda

Zoals vrijwel iedereen beschik ik over een agenda. Of eigenlijk moet ik zeggen drie agenda ‘s. Allereerst is er de kalender die bij mij thuis hangt. Daarop staan alle afspraken, verjaardagen, sportavonden, uitstapjes, tandartsafspraken en schoolbijeenkomsten vermeld. Als de maand bijna afgelopen is, komt dat neer op een vrijwel volledig volgeschreven maand, in verschillende handschriften en lettergrootte. Dat laatste vooral omdat er door 4 personen op geschreven wordt.

Daarnaast heb ik op mijn bureau in de bibliotheek een grote papieren agenda. Daar staan al mijn afspraken in per dag maar ook herinneringen aan zaken die nog gedaan moeten worden of kattenbelletjes over nieuwe dingen. En tot slot beschik ik over een digitale agenda op mijn telefoon. Deze gebruik ik eigenlijk alleen als ik niet thuis of op mijn werk ben.

En daar begint de ellende. Eigenlijk moet ik alle drie de agenda’s met elkaar synchroniseren. Voor mijn werk moet ik nogal eens ’s avonds op pad en sommige privézaken kunnen niet altijd in vrije uren. Natuurlijk neem ik daar vrij voor maar dan is het wel handig als men op de bibliotheek weet waar ik uithang.

En juist op het digitale gebied gaat het weleens fout. Dan noteer ik een vervolgafspraak in mijn telefoon maar vergeet deze dan ook op te schrijven in mijn papieren agenda. Om hiervan verlost te zijn, schrijf ik tegenwoordig elke afspraak ook gewoon op. Op papier. Op mijn werk aangekomen noteer ik de afspraak dan in mijn papieren agenda. En als het meezit vergeet ik ook niet om, als het een avondafspraak betreft, thuis de afspraak op de papieren kalender te schrijven.

Ik heb weleens geprobeerd om alles digitaal te doen, werkte ook niet. Tegenwoordig gaat het eigenlijk best goed met het plannen en noteren. Ik heb me altijd afgevraagd wat mensen toch bedoelde als ze zeiden dat ‘hun agenda hun leven bepaalde’. Volgens mij bepaalt je leven vooral je agenda’s.