Column: Allure

Ons stadje heeft zowaar een eigen soap gekregen bij de wos tv. ik had tot deze week nog niet gekeken omdat ik bang was dat het een grote reclamspot ter promotie van Maassluis zou zijn. Gisteren heb ik dan toch de stoute schoenen aangetrokken en ben er even voor gaan zitten.

Ik kan u geruststellen: het is geen poging tot reclame voor Maassluis. De cameravoering heeft de allure van een zaterdagmiddag video hobbyclub. De muziek op de achtergrond heeft veel weg van een chaotische greep uit de platenkast van opa en het geluid van de dialogen worden voortdurend weggedraaid bij gebrek aan natuurlijkheid. De montage van de scenes die ik thuis doe met mijn oude vhs recorder is nog beter. De verhaallijn voert ons van hot naar her door winkels in het oude centrum waar onbedoeld het gebrek aan acteertalent van de middenstand aan het licht komt. Af en toe doet het denken aan Bassie & Adriaan. Allememachies.

Misschien is dat wel zo positief: ze kunnen alleen zichzelf spelen en daarin zijn ze echt heel herkenbaar…

Het ergst vind ik nog de voice-over. Die is achteraf toegevoegd. In alle rust, desnoods tien keer opnieuw tot het goed is. Zou je denken,

Ik denk dat de toneelvereniging een hoger niveau heeft dan deze dame. Wat erbarmelijk. Die intonatie! De klemtoon weet zij feilloos steeds fout te leggen. Dat is een kunst apart.

Ben ik dan niet blij met deze reeks?

Jawel!

Er wordt heel duidelijk dat Maassluis een onbeduidend stadje is, dat je een keer moet hebben gezien, maar daarna voor altijd links laat liggen. We lopen geen enkel risico dat we ooit een echte trekpleister worden. Nog in geen vierhonderd jaar. Wat een geruststellende gedachte.

Ik wens u nog veel anonimiteit toe.

M.A. Sluizer jr.