Oudejaarsavond is weer voorbij. Terwijl ik dit stukje schrijf besef ik me dat het me eigenlijk steeds minder doet. In tegenstelling tot vroeger. Ik herinner me nog goed hoe ik vroeger (in mijn tienerjaren) al maanden van tevoren met mijn hartsvriendin probeerde te plannen hoe we het jaar af zouden sluiten.

Geld voor een paar lekkere biertjes hadden we meestal niet, dus oudjaarsdag werd goed benut met een tripje naar de supermarkt voor een paar flessen bessenjenever, rietjes en lambrusco. Om dit vervolgens bij een niet nader te noemen buurmeisje van mijn vriendin (waarvan de moeder des huizes nooit thuis was) met z’n allen naar binnen te gieten, alleen de trog ontbrak nog.

Als we eenmaal collectief tipsy waren begaven we ons richting Villa Musica (alternatieve uitgaansgelegenheid in vlaardingen) om daar de muren van het toilet met vulgaire teksten te bekladden en rare foto’s te maken van onszelf onder vreemde omstandigheden. Ja je leest het goed: wij maakten al selfies voor ze hip waren en nog met een heus fototoestel. Tegen de tijd dat we met de eerste trein teruggingen naar huis waren we voldaan en dronken en hadden we twee volle dagen nodig om onze roes uit te slapen.

Het enige waar ik niets mee had is vuurwerk.

Ik heb altijd al een diepgewortelde angst gehad voor vuurwerk, vooral knalvuurwerk mag van mij verboden worden. Als klein meisje verstopte ik mezelf rond 12 uur samen met de kat achter het toilet. Die afkeer van vuurwerk is eigenlijk nooit verdwenen.

1-1-2016 LiesbethDe laatste jaren vindt je mij dan ook niet buiten de deur op 31 december en 1 januari. Je zou kunnen stellen dat ik lijd aan een vorm van pleinvrees; mijn hond uitlaten is me rond oud en nieuw zelfs te heftig, bij elke knal heb ik de neiging me te verstoppen en gaan in een reflex mijn beide handen op mijn oren.

Een jaar geleden vierde ik oud en nieuw met vrienden bij mij thuis onder het genot van wijn, oliebollen, cabaret en met het oudejaarslot op schoot en hoewel ik toen een hele leuke avond heb gehad voelde ik daar helemaal niks voor dit jaar.

Dit jaar heb ik me samen met mijn lief als een stelletje kluizenaars opgesloten in onze slaapkamer waar we optimaal gebruik hebben gemaakt van ons nieuwe decadente bed met verstelbare bodems. Netflix heeft overuren gedraaid, mijn moeder haar versgebakken oliebollen zijn opgegeten maar oud & nieuw is gewoon aan ons voorbij gegaan. Zelfs de fles Jip&Janneke champagne staat nog onaangebroken in de koelkast…

En het was héérlijk dus volgend jaar ga ik denk ik in de herhaling! Maar eerst de fijne taak om 2016 weer in te vullen met plezier, avontuur, liefde, verrassingen en nieuwe uitdagingen. Dat iedereen dit weer zo mooi mogelijk naar eigen inzicht mag doen, ik heb er zin in!

Liesbeth Cordia

Liesbeth Cordia

Liesbeth Cordia | Zondagcolumnist (1x 4 weken) | Novi Knitwear | | Moeder van 4 dochters |

3 Reacties

  1. 4 januari 2016 at 11:41

    Goed bezig, Liesbeth 😊

  2. Ronald van Santvliet
    2 januari 2016 at 12:16

    Leuk verhaal en hier en daar herkenbaar voor mij ! heb er ook niets meer mee its vroeger.

  3. Aad Rieken
    2 januari 2016 at 10:04

    ”Lie(f)s,Beth,Cor-Dia’s!”